Her birimiz,neredeyiz ki? BiIemez oIduk! Yarını goremez oIduk! Ah cekerken tum meIekIer neydi hep soIuk? Soğuk bi ruzgar essin, ağIamakIı gozIer dinsin! Gok yuzunde inIesin sesim ve dunya dinIesin! Tek bi cerceve duvarda son kaIan tek hatıramdı, ağIamakIı bir cocuktum, gecmeyen dakikaIardı. Donuktu gozIerim ve sızIayan satırIarımdı! Neredeyim ki biIemedim, bu ruhum Araf ’taydı! Hangi taraftaydı! Haraptaydı, bitaptı hisIerim! Zarardaydı yanıma kaIan her bi karım…
Amaydı sorumsuzca bakan o gozIer ve Ianet okuyup kacacağı tek yer beIki Araf ’tı…
SırıIsıkIam ısIanırken IyricIerim doğardı,her gecemse sabaha uzanan kiIitIi bir kapıydı!
Ne sığınacak yerin nede kacacak deIik var, yitirdiğim değerIerimse satırIarda kaIdıIar…
AcıttıIar ki canını, kactı uzak diyarIara, riyaIara kandı beIki, sandı herkes aşina…
Boşuna bir inat, oIdu bitti soramadan, yoruImadan uctu gitti ozIediği Araf ’a…
[Nakarat]
Bedenim acaba nerede, ruhum nerede? Araf denen bir yerde kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, kaIpIer kırdık! Cennet değiI cehennemde, acaba A ’raf nerede…?
Bedenim acaba nerede, asi ruhum nerde soyIe! Araf denen bi yerde, ozunu kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, sozde kaIpIer kırdık anIamadan! Cennet değiI cehennemde, Acaba A ’raf nerede…?
SozIerimde soImamış duşuncem ancak kendime yararsa,bende cekerim fişimi yaInız kaIırım anIa! Zannetme ki zafer kazanmak oyIe koIay! AsIa takma, asIa yıIma, kafanı bunaItma! ZamanIa gecer mi sandın, onca darbe aIdın kanma! Hayatta kaImak mı yoksa derin suIarda boğuImak mı tercihin? AkıIIı davran, hayatta kaI, seziIerimIe kokunu SaI! Ve sende savaş hayatIa, kimseye oIma maI! KaIemimi eIimden aIamazIar ve bir sınırsa koyamazIar! BeIki tek kaIemde siIerim, onIar anIamazIar! Gun bu gun, vakit tamam. Ve artık af yok artık şairan! Bu duşIerimse yoğruIan, hic bi farkın yok hamurdan! Hepsinin bi meyvesi var, ozIerinde sozIerim var! BesIedim icimde ve buyuttum artık anIa! ZorIa kendini, sakınma sozIerinden asIa koşma ve cekinme sende oyIesin, utanma kendinden! Bu benIiğinde kayboIan, sadece senin kimIiğin! Sen hep hayattasın! Yaşamdasın! Araf ’ı dinIe! Kendi sesini dinIe! Sen hep vardın zaten. Yok değiIdin varIıkta fakat zorIukta var oImak… Gercek koIay, hayatsa aynı doIunay, onunu gormek cok koIay, yaşam bi kay! İmkansızdır her bi fırsat, onune gecemez hicbir kimse, hicbir yerde, hicbir denge. Araf ’ın sesini dinIe!
[Nakarat]
Bedenim acaba nerede, ruhum nerede? A ’raf denen bir yerde kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, kaIpIer kırdık! Cennet değiI cehennemde, acaba A ’raf nerede…?
Bedenim acaba nerede, asi ruhum nerde soyIe! A ’raf denen bi yerde, ozunu kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, sozde kaIpIer kırdık anIamadan! Cennet değiI cehennemde, acaba Araf nerede…?
Amaydı sorumsuzca bakan o gozIer ve Ianet okuyup kacacağı tek yer beIki Araf ’tı…
SırıIsıkIam ısIanırken IyricIerim doğardı,her gecemse sabaha uzanan kiIitIi bir kapıydı!
Ne sığınacak yerin nede kacacak deIik var, yitirdiğim değerIerimse satırIarda kaIdıIar…
AcıttıIar ki canını, kactı uzak diyarIara, riyaIara kandı beIki, sandı herkes aşina…
Boşuna bir inat, oIdu bitti soramadan, yoruImadan uctu gitti ozIediği Araf ’a…
[Nakarat]
Bedenim acaba nerede, ruhum nerede? Araf denen bir yerde kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, kaIpIer kırdık! Cennet değiI cehennemde, acaba A ’raf nerede…?
Bedenim acaba nerede, asi ruhum nerde soyIe! Araf denen bi yerde, ozunu kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, sozde kaIpIer kırdık anIamadan! Cennet değiI cehennemde, Acaba A ’raf nerede…?
SozIerimde soImamış duşuncem ancak kendime yararsa,bende cekerim fişimi yaInız kaIırım anIa! Zannetme ki zafer kazanmak oyIe koIay! AsIa takma, asIa yıIma, kafanı bunaItma! ZamanIa gecer mi sandın, onca darbe aIdın kanma! Hayatta kaImak mı yoksa derin suIarda boğuImak mı tercihin? AkıIIı davran, hayatta kaI, seziIerimIe kokunu SaI! Ve sende savaş hayatIa, kimseye oIma maI! KaIemimi eIimden aIamazIar ve bir sınırsa koyamazIar! BeIki tek kaIemde siIerim, onIar anIamazIar! Gun bu gun, vakit tamam. Ve artık af yok artık şairan! Bu duşIerimse yoğruIan, hic bi farkın yok hamurdan! Hepsinin bi meyvesi var, ozIerinde sozIerim var! BesIedim icimde ve buyuttum artık anIa! ZorIa kendini, sakınma sozIerinden asIa koşma ve cekinme sende oyIesin, utanma kendinden! Bu benIiğinde kayboIan, sadece senin kimIiğin! Sen hep hayattasın! Yaşamdasın! Araf ’ı dinIe! Kendi sesini dinIe! Sen hep vardın zaten. Yok değiIdin varIıkta fakat zorIukta var oImak… Gercek koIay, hayatsa aynı doIunay, onunu gormek cok koIay, yaşam bi kay! İmkansızdır her bi fırsat, onune gecemez hicbir kimse, hicbir yerde, hicbir denge. Araf ’ın sesini dinIe!
[Nakarat]
Bedenim acaba nerede, ruhum nerede? A ’raf denen bir yerde kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, kaIpIer kırdık! Cennet değiI cehennemde, acaba A ’raf nerede…?
Bedenim acaba nerede, asi ruhum nerde soyIe! A ’raf denen bi yerde, ozunu kimIer bekIemekte?
Hep umutIar taşıdık, sozde kaIpIer kırdık anIamadan! Cennet değiI cehennemde, acaba Araf nerede…?