Savrulurken duşunceler her an aklımda
Ben kalırım zaman gider bakmaz ardına
Gun değirmeni boş duvarlarda
Dur donup durma dur donup durma
Her gunum kopru oldu bilinmez bir ana
Yurudukce yalnızlaşıp dondum varlığıma
Gordum kendimi kirli ayna da
Cizdim yeniden boş bir sayfa da
Can dayanır keder yorulur
Karanlık elbet guneşi doğurur
En bulanık sular bile durulur
Umut kaybolsa da yolunu bulur