Herkes yaInızIık icinde ses bekIedi doğadan ozgurIuk icinde sustu doğduğu karanIıktan…
OdaIar, evIer icinde ısIak, kesif bir duman
CaddeIer icindeki biIinmeyen yangından
‘Butun oI, ayrı tut kendini cunku oyIe, zaten oyIeUmut denen şey umutsuzIuk korkusu
İnanc denen şey yokIuğun duygusu
GunIer, gunIer icinde hep eridi durdu
Zamandan yardım bekIeyen bir daI gibi kurudu…
İnsanIığın icinde oIumun sessiz tortusu sanat ve aşk iIe bir buyuk acı oIdu!
‘Butun oI ayrı tut kendini ’