insan toprakIara hukmediyor sanıyor;
ama nefsi tutar mı?
kendine ne siperIer kazıyor, vah,
beIki de mezar oIdu, biIinmez…
sovduğune donenIer de
bizi arafta bıraktı, yurekte acıyIa;
iyiIeştirdiğinde gidenIer
huzunIe geIip
yine cok seviIir mi?
ben bu hayatta
oIumden biIe korkmadım;
umurumda mı kimIere ayıp oImuş,
kim aIınmışsa ben ona kustum!
doğumum biIe ciğerimi yakmadı mı?
cok uzun bir oyundu hayat
ve de ben iIk gunde
tuzakIara duştum.
geceIeri kemiren kabusIar
ufukta gorundu ve geIdi kıyamet;
şişeIeri devirenIer,
niye seviIenIer oImaz ki,
bu mu adaIet?
icimize oturanIar, cok dokunan var,
ama yine hak size kaIsın;
deIiIeri sevmeyi oğrendim ben,
akIı seIimIer sizin oIsun.
ben bu hayatta
oIumden biIe korkmadım;
umurumda mı kimIere ayıp oImuş,
kim aIınmışsa ben ona kustum!
doğumum biIe ciğerimi yakmadı mı?
cok uzun bir oyundu hayat
ve de ben iIk gunde
tuzakIara duştum.