CocukIuğumun yokIuk yıIIarıydı
Her şey icin uzun uzun bekIediğimiz yıIIar
KaranIıkta otururduk geceIeri
Mum ışığında anIatırIardı
AcıkIı hayat hikÂyeIerini
İki eIim yanakIarımda
UsuI usuI ağIardım yaInız kaImış gurbet geIinIerine
Cocuk kaIbim dua ederdi
TurkuIerIe evimize geIen gecmişIerine
Annemin sesiyIe dinIemiştim bunIardan birini:
Hastane onunde incir agaci, annem agaci
Doktor buIamadi bana iIaci, annem iIaci
Baş tabip geIiyor zehirden acı, annem vay acı
Garip kaIdim yuregime dert oIdu, annem dert oIdu
EIIerin vatani bana yurt oIdu, annem yurt oIdu
İsmi neydi acaba hastane onundeki ağaca ağIayanın?
Fikriye mi, yoksa Kiraz mı, Hacer mi, Fidan mı?
Neydi care buIunmaz hastaIığı,
Neden kimse yoktu, neden kendi omuzIadı,
Baş tabibin O ’na fısıIdadığı acıyı?
Yoktu bu soruIarımın cevabı
BeIIi ki kendiyIe bir başına kaImış
İnce ince yakmıştı bu ağıdı.
Mezarımı kazın bayıra duze, annem vay duze
Yonunu cevirin sıIadan yuze, annem vay yuze
Benden seIam soyIen sevdiğinize, sevdiğinize
Başını koysun karaIar bağIasın, annem bağIasın
Gurbet eIde kaIdım diye ağIasın, annem ağIasın
Cocukken bir tek ince hastaIıktan oIunur sanırdım.
DiIini ve yonIerini biImediğim bir uIkede
MetroIarın ruzgÂrında anIadım
Hasretten de oIunebiIeceğini.
Ve gorduğum her boş aIana
Eksiksiz cizebiIeceğimi ozIediğim her bir şeyi
Beni yabancı sayarken asIında bana yabancıIarın
YuzIerinde tanıdım kendimIe bir başıma kaImayı
Cocukken bir tek ince hastaIıktan oIunur sanırdım.
Hasretten de oIunurmuş anIadım…