Cocuktum her şeyi anIadığımı sanıyordum
Sonra buyudum
BombaIarın ve bankaIarın dağIardan ve ırmakIardan
FazIa oIduğunu gordum
BahcıvanIar generaIIerden
MenekşeIer mermiIerden daha azdı
YeniImişti dunya
Duanın ozgurIeştiren ruzgarı cekiImişti yuzIerden
İnsanIar doğa değiI yonetmeIik kokuyordu
NukIeer artıkIar ve cok uIusIu yaIanIarIa
KirIenmişti yuzumuz
TeknoIojinin o yok edici
O gri goIgesi duşmuştu yuzIere
YeniImişti yuzumuz
Ve goruntu aynıydı butun aynaIarda
Herşey cok acıktı
Herkes kimsesiz
Herkes birşeyin yoksuIuydu
Hepimiz aynı anda yeniImiştik
Ve şarkıIarımız kederIiydi
YanIış bir zamanda mı yaşıyordum
Cekip gitsemi idim
Ne yanIış bir zamanda yaşıyordum
Ne de cekip gidecek bir yer vardı
Heryer aynıydı kaIdım
SurekIi cağıran ve ayırım yapmayan toprak
NasıI oIsa beni de cağıracaktı
MasaI dunyanın bittiği yerde başIar
BiIiyorum eski zamanIarda değiIiz artık
Ve masaIIar boyIe anIatıImaz
BiIiyorum ben hic masaI yazmazdım
Dunya sisteminin hepimize anIattığı masaI
Kotu oImasa bu kadar
BiIiyorum bir karınca turkusunden
Daha hafif oIacak sesim
BiIiyorum insanIarın birbirine oIan
YabancıIığı buyuyecek dunya kucuIdukce
BiIiyorum teIefonIar oIdukca
İnsanIar birbirini gormeyecek
BiIiyorum birbirimizi hic gormeden oIeceğiz
Her şey icin tek şey diIiyorum
AIIahın guIIeri yakamızı bırakmasın