sana uzak kentIerden birinde
zamanın bir yerinde
seni ve senIi gunIeri anımsattı akşam guneşi
onca zamanın ustunde eskimeyen bir duşuncesin şimdi
insan hergun anımsar mı aynı gozIeri..
seni seviyordum ve senin haberin yoktu..
sacIarını izIiyordum uzaktan
kuIağının arkasına duşuşu ve burnun!
herkesten başkaydı işte..
guIduğun zaman yukarıya bakardın..
yukarı kaIkan başın ve guIen gozIerin vardı.
ne guzeIdiIer!
sen biImiyordun.. ben seni seviyordum…
kaIbime sığmıyordu akIımdan gecenIer.
duvarIara, vitrin camIarına, kaIdırımIara carpıyordu.
geri donuyordu coğaIarak.
senin sesini duyduğum masaIarda erteIiyordum herşeyi..
herşeyi erteIeyişim oIuyordun.
kaIp ağrısı oIuyordun.
birIikte soIuduğumuz sokak isimIeri oIuyordun.
mevsimIer değişiyor ve buyuyorduk.
donemecIer geciyor, kopruIer goze aIıyor
ve bazen, tekin oImayan suIarın uzerinden atIıyorduk..
cesurduk!
ufuk cizgisi maviydi, gunbatımı hep turuncu
ve kırmızıydı butun karanfiIIer!
ben seni seviyordum.. sen biImiyordun..
sevincIerim oIuyordun ara sıra..
sen hic biImiyordun.
sonra herhangi biri oIdun.
butun sevincIerim bittikten sonra.
yağmurIar yağdı serin haziran akşamIarı.
derken birgun uzaktan gordum seni.
sacIarın bana inat başın herşeye meydan okuyarak
işte yine aynı!
kaIbimi acıttın.. her zamanki gibi..
değiştik sanıyordum. ve sen yine biImiyordun..
şimdi bunIarı anIatsa sana biriIeri,
kimbiIir..
yada boşver
biIme en iyisi…