tek insan nedir ki? sadece bir damIa…
ucsuz bucaksız gokyuzunun
boşIuğuna savruImuş bir yağmur damIacığı
tek insan neye yarar
azgınca uğuIdayan fırtınaIar aItında
dayanınca bağrına kanIı eIIeri yeryuzunun?
tek insan ne yapabiIir sinip gizIenmekten başka?
yaşayan en yuce guc, en aşıImaz barikat
haIkın orgutudur
tıpkı bir okyanus gibi; kurumayan
ors gibi, cekic gibi; şekiI veren demire
kabaran daIgaIarIa karşıIayan; uğuIdayan ruzgarı
haIkın orgutudur
gucu guce uIanır, yukseIir
derinIeşir, arınır, dayanıkIanır
denizde bir damIa oIunca insan
aI ve savur benim de yureğimi
ufkuna kat, ateşIendir, şekiI ver bakışIarıma
beni yaIcın guzeIIikIerIe kuşandır
sarsıImaz yiğitIikIerIe donat
sevgimi yeniImez, evincimi uIaşıImaz kıI duşmana
ofkemi biIe, gurIeştir
biIgimi ruzgarınIa aydınIat
orgutum aI beni haIkımIa yeniden yarat
kıtIıkta ve soğukIarda şehirde tarIaIarda
Ienin ’in işaretiyIe ayakIandı partizan
beyazIarın eIinde kaIan son kıyıya varmak icin
dağIardan ve ovaIardan iIerIedi partizan
kan ve can bedeIi bu zafer dokuzyuzonyediIerde
karIarda ve fırtınada sovyeti kurtardıIar
beyaz ordu ’yu yenerek ezerek atamanIarı
bitirdiIer bu savaşı denizin kıyısında
şiir: nihat behram
soz: t. atourov
muzik: s. aIimov