Bugun uc yıl bitti. Onun karşısına gelinlikle cıktığım gunku kadar mutluyum.

Tanrım, onu ne kadar seviyorum. Mukemmel bir erkek,cazibeli, yakışıklı, anlayışlı,sevecen, her şey var.

Bugun Cumartesi,bıraktım arkadaşlarıyla eğlensin. En sevdiği yemek olan pastırmalı Kurufasulye ile pilav yapıyorum. Pişti, demleniyor.Banyo yaptım, en sevdiği kıyafeti giydim. Yemekten sonra, şominenin karşısına bir şişe kırmızı şarapla uzanacağız.. Eve geldi sonunda. Beni opuşu biraz soğuktu, aklı başka yerde sanki. Aman Tanrım, yoksa? Tum cilvelerime rağmen, bana yanaşmadı. Arkadaşlarıyla ne yaptığını sordum, ağzında birşeyler Geveledi. Yemekte biraz keyfi yerine gelir gibi oldu, ama hala dalgın,hala uzak,hala kabuğuna cekilmiş.

Herhalde OTEKİNİ duşunuyor.Benden genc mi acaba? İşyerindeki sarışın pazarlama temsilcisi olmasın?

Şominenin karşısında şarabımızı yudumlarken, artık dayanamadım "neyin var?" diye sordum. Gulumsedi, zoraki bir gulumseme, acı dolu, uzaklık dolu.. "Yok birşeyim" diye geciştirdi.

O gurul gurul yanan aşkın bu kadar cabuk biteceğine inanamıyorum, daha dun bana ebediyete kadar benimle olmak istediğini soyluyordu. Bugun aramızda iletişim kopukluğu başladı bile.Belki de kilo alıyorum.

Cok mu vır vır yapıyorum? Elini tuttum. Elimi okşadı,ama eller hissiz, parmak ucları soğuk... Stepe başlasam?

Cocuk istesem? Yalan, yalan, yalan. Kendimi kandırmaktan başka bir şey değil bunlar.

Bitti...Bittti...Bitti. Tanrım, olmek istiyorum. Kendimi son kez onun kollarına attım. Ağlaya ağlaya uykuya dalmışım.