Kendine bile katlanamayan bir adamım ben artık mualla!
Anlayacağın yurekten yedik yiyeli facayı,
Hani o ilk aşk dokunuşundan;
Yani gec gelince yeni yetmelik ağıran saclardan
Sen kurtulursun aslında kırklanırsanda.
Olsa olsa teneşir paklar beni
Sonrasında kırkımdan!
Kendine bile inanmayan bir adamım ben artık mualla!
Tanrı var mı? yok mu?
Nerdedir derdi nedir?
Felsefik takılma şimdi ben kendime salıncak yapmışken alkolik efkarlanışlardan,
Sallanıyoruz bak fena mı
Sen kucağımda,
Hayalden falan,
Saclarını da okşarım birazdan
Ellerini de tutarım hatta
Bozma işte fiyakasını cok durmıcak zaten kanımda
Gerci sen beni kansız da sanırdın gamsız da ama
Ben icanaboşu bir turkceyle anlatmaya calışırken sana icimin akışını
Sen fransız lugatından yan cevirmiştin hatırlarsan.
Neyse ne, artık zamanlarındayız değil mi ‘artık mualla ’?
Bakışın fingirderken gozbebeğimin icine icine
Tam belinden yakalarken hadiseyi
Zorla guzellik değilse de zorbadır guzellik,
Oğrenirken kacışsız
Teslim olmadım da ben esir alındım sayarsın ‘artık!Kelepcelendim lan sana
İki gozun bir dizi parmaklık.
Olumum olacaksın diye fısıldayan O ahmağı
Unutmasan ne cıkardı ulan?
Bilmem kac santimden başka Ne boşluk kalırdı icinde?
Yureğin cok mu doluydu, yersiz kactım butun vakitlerinde?
Unutkan randevulaştığın hani
Hep sonradan.
Kendine bile eğreti bir adamım ben artık mualla.
Ellerim ceplerimde
Ne zaman sokaklara serseri dalsam
Aklımdasın
En saklımdasın hala
Oylece ortada duran..