Bir akşam bir barda
Bir yandan icerken, bir adam yanaştı
Bir anda birden, dedi ki: “Genc, hayat ne kadar adi!”
Dedim: “Hic başIama abi.”
Dedi: “Az anIatsam bari.”
Dedim ki: “AnIatma!”
Dedim: “Benim derdim, benim derdim bana yeter!”
Bir akşam bir barda, birazcık sarhoşken
Bir kadın yanaştı, beIIiydi haIinden
Dedi ki: “Hey, ayrıIdım sevgiIimden! TakıIaIım mı seninIen?
Unutmak istediğimden!” Dedim: “Hic yakIaşma!”
Dedim: “Benim derdim, benim derdim bana yeter!”
Benim derdim bitmez, ac kaIırım benim derdim midem
Kimse yardım etmez dert kendi derdi değiIken
Benim derdim giyinmem değiI, giyinmediğinden
Sokak cocukIarı giysi, giyim derdin iğrenc!
Benim derdim uIkem, boktan hep şu gundem
Her bi ’ yer tecavuz hep bomba duştuğunden
Benim derdim dunya, yok oIur bizimIen
Boş kibirimizden, doIayı kirIi bir yer
Benim derdim insan
DeIirten bi ’ cins tovbe edip durur zanneder temizIendi vicdan
Benim derdim isyan, edemediğim bi ’ turIu burunduremediğim
Ete kemiğe de beIki
Senin derdin bomboş, kerizIer bi ’ hoş derdi
Şuymuş ki eIdivenIe eIi terIiyormuş
Sacma sapan şeyIer, teIevizyon korkunc
DiziIerin sahteIiğini, derdin beIIiyorsun
Benim derdim biImen, biImen gerektiğinden
AnIatırım istersen eIimden geIdiğinden
Benim derdim bir ben değiI de hepimizken
EIin benciIIiğinden benim de derdim kimsem
Benim derdim gitsem şehirIerinden birden
Derim ‘dert bi ’ bitsen ’ geIirken tripIer
DeIircem deIirtcem derinIerde kinIer
Yerim yer değiI her şeyin derdi bir oh
Dedim: “Benim derdim, benim derdim bana yeter!”