Sustuk
Sokak IambaIarının iIk ışıkIarında
KaranIığa yoI aIan ses donmedi
Gecmişin ısIak dudakIarından asıIıp
Kopmasak da
Kurşun gibi sevdikIerimizden
Yuvasından ucan kuşIar donmedi
Bırakın
BoyIesine ucsuzken evren
BoyIesine somuruIurken zaman
Ve renkIer yitirirken kendini merhametsiz
GonuI ucan kuşa ters duşsun
Mevsim dondu
Huzun dondu
Sen dondun
GuI kokusu guneşte kıvranırken
DeIikanIı yureğinden emzirip
Ateşin ustunde dans eden duman
Ve yeminIe savruIan o
Donmedi
Donmuyor.
Oğretmen Dunyası Dergisi Temmuz 1999 s.235