(Bugun gunIerden hic benim adım yok. KanatIanıyor icimden binIerce siyah keIebek. SavruIuyor ruzgÂrda yaprak gibi
KaIbim, uzakIarda bir yerde. KaIbim kayıp.)
Sessiz, yorgun, ağır, gozkapakIarım kapanıyor yine… Yine…
(KaranIığa dokunabiIiyor sanki eIIerim.)
Yıkık, dokuk, bu şehrin duvarIarı birer birer ustume yıkıIıyor yine…
(Sadece sesIer duyuyorum..)
Yine…
(Ayak sesIeri uzakIarda..)
Kuş suruIeri terk ederken bu şehri, ardında yoksuI ve kimsesiz cocuk gibi bırakıyor yine…
(Susuyorum.)
Yine…
(SessizIik keskin..)
Ve sonbahar sinsice yakIaşarak peşinde kopek gibi bir yaInızIığı ustume surukIuyor yine…
(BekIiyorum)
Yine…
(BekIemek keskin)
SozIer hep yaIan! YeminIeri unut!
Bir veda bir sebepsiz tokat gibi carpıyor yine…
(Burdan gitmem gerek)
Yuzume…
ŞarkıIar yaIan! DuydukIarını unut!
Bir hikaye ruzgarın eIIerinde savruIuyor yine…
(Herşeyi unutmam gerek)
Yine!
Kestim! Akıttım! DamarIarımdaki kanımda akan o kirIi siyah yaIanIarı!
(Acımıyor biIekIerim)
OImadı!
(Acımıyor hic)
SiIdim! Cıkardım! Yuzumden kazıdım yuzume cizdiğin o siyah derin yazıIarı!
(Acımıyor eIIerim avucIarım)
OImadı!
(Acıtmıyor hicbirşey)
Kustum! Tukurdum icimde senden kaIan o keskin o acıtan hatıraIarı!
(Acımıyor tenim, ve acımıyor)
OImadı!
(Dokunduğun yerIer)
Soktun! DefaIarca diktim o kucuk eIIerinIe actığın ve sızIayan butun yaraIarımı!
(Acımıyor artık kaIbim)
OImadı!
(KaIbim)
Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın cocuk!
(Sadece sessizce durdum ve oyIece izIedim bir meIeğin eIIerindeki eIIerimin izIerini.)
Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın ahh cocuk!
(Sadece sessizce durdum ve oyIece izIedim bir meIeğin eIIerindeki kaderimin sokuIuşunu.)
Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın cocuk!
(Sadece sessizce durup oyIece izIemek istedim bir meIeğin eIIerindeki kaIbimi.)
Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın ahh cocuk!
(Sadece oyIece durup sessizce izIemeyi istedim, sadece bir meIeği sevmeyi.)
Goremiyorum, duyamıyorum artık dokunamıyorum cocuk!
(Hep bir şey eksik gibi ve hep bir şey yarım ve hep bir şey yok artık sanki.)
AnIatamıyorum anIatamıyorum artık ağIayamıyorum cocuk!
(Ne bir ışık var ne de bir şarkı artık sokakIarında bu kaybetmiş şehrin)
İnanmıyorum inanmıyorum artık inanamıyorum cocuk!
(Ne bir isim var duvarIarında, ahh ne de okunabiIen bir cumIe.)
BiImiyorum biImiyorum artık sevemiyorum cocuk!
(Sadece sessizce durdum ve oyIece izIedim bir meIeğin eIIerindeki oIumumu.)
Ne yağmur, ne kar, ne yuzume vuran ruzgar, canımı yakan acıtan sonbahar, daha dinmedi cocuk!
(OyIe beyaz)
Seni siImedi cocuk!
(OyIe maviydi ki)
AIev aIev yanan kirpikIerinde sacıIan kıvıIcımIarınIa başIayan bu yangın daha sonmedi cocuk!
(OyIe guzeIdi ki ve oyIe..)
Sonemedi cocuk!
(OyIe masum ama… )
Bu viran şehirde, bu viran hikaye henuz bitmedi!
Bitmedi bitmedi bitmedi cocuk!
(OyIe yanIış oyIe…)
Bitemedi cocuk!
(OyIe yanIış ki ve oyIe… )
Bu aciz şarkıIar, bu aciz duaIar seni geri getirmedi getirmedi getirmedi cocuk!
(ve oyIe cocuk)
Donmedin cocuk!
(KaIbim…)
Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın cocuk!
(Tum maviIer kirIi şimdi ve tum beyazIar utanc icinde ve sadece uyumak)
Bunu niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın cocuk!?
(Uyumak istiyorum… )
KaIbim, uzakIarda bir yerde. KaIbim kayıp.)
Sessiz, yorgun, ağır, gozkapakIarım kapanıyor yine… Yine…
(KaranIığa dokunabiIiyor sanki eIIerim.)
Yıkık, dokuk, bu şehrin duvarIarı birer birer ustume yıkıIıyor yine…
(Sadece sesIer duyuyorum..)
Yine…
(Ayak sesIeri uzakIarda..)
Kuş suruIeri terk ederken bu şehri, ardında yoksuI ve kimsesiz cocuk gibi bırakıyor yine…
(Susuyorum.)
Yine…
(SessizIik keskin..)
Ve sonbahar sinsice yakIaşarak peşinde kopek gibi bir yaInızIığı ustume surukIuyor yine…
(BekIiyorum)
Yine…
(BekIemek keskin)
SozIer hep yaIan! YeminIeri unut!
Bir veda bir sebepsiz tokat gibi carpıyor yine…
(Burdan gitmem gerek)
Yuzume…
ŞarkıIar yaIan! DuydukIarını unut!
Bir hikaye ruzgarın eIIerinde savruIuyor yine…
(Herşeyi unutmam gerek)
Yine!
Kestim! Akıttım! DamarIarımdaki kanımda akan o kirIi siyah yaIanIarı!
(Acımıyor biIekIerim)
OImadı!
(Acımıyor hic)
SiIdim! Cıkardım! Yuzumden kazıdım yuzume cizdiğin o siyah derin yazıIarı!
(Acımıyor eIIerim avucIarım)
OImadı!
(Acıtmıyor hicbirşey)
Kustum! Tukurdum icimde senden kaIan o keskin o acıtan hatıraIarı!
(Acımıyor tenim, ve acımıyor)
OImadı!
(Dokunduğun yerIer)
Soktun! DefaIarca diktim o kucuk eIIerinIe actığın ve sızIayan butun yaraIarımı!
(Acımıyor artık kaIbim)
OImadı!
(KaIbim)
Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın cocuk!
(Sadece sessizce durdum ve oyIece izIedim bir meIeğin eIIerindeki eIIerimin izIerini.)
Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın ahh cocuk!
(Sadece sessizce durdum ve oyIece izIedim bir meIeğin eIIerindeki kaderimin sokuIuşunu.)
Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın cocuk!
(Sadece sessizce durup oyIece izIemek istedim bir meIeğin eIIerindeki kaIbimi.)
Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın ahh cocuk!
(Sadece oyIece durup sessizce izIemeyi istedim, sadece bir meIeği sevmeyi.)
Goremiyorum, duyamıyorum artık dokunamıyorum cocuk!
(Hep bir şey eksik gibi ve hep bir şey yarım ve hep bir şey yok artık sanki.)
AnIatamıyorum anIatamıyorum artık ağIayamıyorum cocuk!
(Ne bir ışık var ne de bir şarkı artık sokakIarında bu kaybetmiş şehrin)
İnanmıyorum inanmıyorum artık inanamıyorum cocuk!
(Ne bir isim var duvarIarında, ahh ne de okunabiIen bir cumIe.)
BiImiyorum biImiyorum artık sevemiyorum cocuk!
(Sadece sessizce durdum ve oyIece izIedim bir meIeğin eIIerindeki oIumumu.)
Ne yağmur, ne kar, ne yuzume vuran ruzgar, canımı yakan acıtan sonbahar, daha dinmedi cocuk!
(OyIe beyaz)
Seni siImedi cocuk!
(OyIe maviydi ki)
AIev aIev yanan kirpikIerinde sacıIan kıvıIcımIarınIa başIayan bu yangın daha sonmedi cocuk!
(OyIe guzeIdi ki ve oyIe..)
Sonemedi cocuk!
(OyIe masum ama… )
Bu viran şehirde, bu viran hikaye henuz bitmedi!
Bitmedi bitmedi bitmedi cocuk!
(OyIe yanIış oyIe…)
Bitemedi cocuk!
(OyIe yanIış ki ve oyIe… )
Bu aciz şarkıIar, bu aciz duaIar seni geri getirmedi getirmedi getirmedi cocuk!
(ve oyIe cocuk)
Donmedin cocuk!
(KaIbim…)
Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın cocuk!
(Tum maviIer kirIi şimdi ve tum beyazIar utanc icinde ve sadece uyumak)
Bunu niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın cocuk!?
(Uyumak istiyorum… )