Oniki kişi saydım,
Uc de sokak kopeği saydım,
Uşumuş,
Biri dişi.
Yağmur yağıyordu,
Soğuk bir ruzgar esiyordu
Uskudar Meydanı ’nda,
Herşey ıpısIaktı.
Saat geceyarısını coktan gecmişti,
Saat geceyarısını coktan gecmişti,
Ezan okunurken eIIi hoparIorden,
Yani gun ışırken birden,
GokguruItusune benzer bir sesIe otobus geIdi
Oniki kişiydik, itiştik, didiştik, apar topar bindik.
Sefer tasIarı taşıyorIardı, vardiyacıydıIar.
Herşey kuruIu bir saat gibiydi, yerIeri beIirIiydi.
OIağan dışı oIan, orada buIunan yağmur ve bendim.
Kentin o geceki vukuatIarından habersizdik hepimiz.
BuğuIuydu camIar, paItoIar ısIak, otobus soğuktu.
Biri ısIak bir kitap cıkardı,
SayfaIarını usuI usuI actı,
DiğerIerinden oIdukca farkIı
Okuduğu kitabının adı
“FeIsefenin sefaIeti”ydi.
BuğuIuydu camIar, paItoIar ısIak, otobus soğuktu.
Camı siIdim, dışarı baktım, bayrakIar var,
Bush geImiş.
Sokak kopekIerinin donuk gozIerini gordum,
Gozgoze geIdik.
Motor gurIedi, sarsıIdı teker,
CarkıfeIek dondu.
Biri ısIak bir gazete cıkardı,
CıpIak kadınIarın resmine baktı.
Arka sayfadaki kucuk bir haber
Bir diğer oniki kişiyIe iIgiIiydi,
OnIar oIu oIarak eIe geciriImişti.