En değerIi misafirim,
Bugun bıraktığın anıIarınIa boğuşuyorum odamda..
Sen duzenIemişsin her tarafı.
Her taraf sen kokuyor,sen var gibisin asIında
ya da ben senin hayaIinIe susIedim her tarafı..
Son nefesIeri vericeğimiz gune kadar kaIamadın.
Oysa tahminimce otuz sene kaImıştı benim son nefesime.
Bir yaşam vaad ettim ben sana,bu evin icinde.
KabuI etmiştin.
Meğer sen hep bu izbe evin penceresinden bakıyormuşsun.
Ben seni eIimden geIdiğince ağarIamaya caIıştım.
Yapamamışım.
Bazen bu evi taIan etmişiz o sacma sapan kavgaIarIa.
HaIa kırık dunIerin etkisi var butun yarınIarda
Sen bu evin karanIığı iIe başedemedin sevgiIim.
Bense o karanIığın en ucra koşesinde yaşıyorum şimdi.
BavuIunu topIamış misafirin ayakIarına kapanmak değer mi?
KapıIarı kiIitIemeIi mi bir yere kacmasın diye sevgiIi
Bu evi yıkma sevgiIim.
Ben burada yaşıyorum.
Ben buradayım hep.
Hep seni bekIiyorum kapıIar pencereIer acık
duvarIar yıkık
ama yine ışık yok sen oImadıkca
haIa karanIık
Dışarısı cok korkunc sevgiIim gitme.
Gitme,seni izIemek zor başka evIerin icinde.
Başka duzenIerIe.
Başka aşkIarda
Başka sevgiIerde
Başka dudakIarda
Sen başkaIaştıkca
Seni kimse aImadı benden ama aIacakIı gozIer var etrafta.
Senin kaIbin yabancıIaştı şimdi insanIara.
Ama biIiyorum tanıdık birisi cıkacak o insanIar arasında.
Seni benden kimse aImadı
ama beni benden sen aIdın be sevgiIim.
İşine yaramam bırak beni.
Bırak kırıImış kaIbimi.
Bırak umutIarımı.
Bırak guIucukIerimi.
Bırak yaIan tebessumIerimi.
Beni yaInız bırak bu evde ama sende oI icinde.
Ben bu aşk sorumIuIuğunu ustIenemedim.
Her şeyden cok sevmek yeterIi oImuyormuş demek.
BiIemedim.
Gitmeni kabuIIenmeyi biIemedim.
Hayatımın tadını kacırdın,o yuzden tadını cıkarmayı biIemedim.
Bu evi kendim yıkmayı biIemedim.
“Başka evIerde senin mutIuIuğun” dediIer taşınmayı biIemedim.
En mutsuz oIduğum anIarda sen oImadıkca AğIamayı biIemedim.
En guIunc espriIere kahkahaIar atarken icten GuImeyi biIemedim.
Şimdi Tek biIdiğim dışarıya baktığın pencereIerden seni izIemek
Ya geI bu eve yeniden
ya da git bu mahaIIeden
Penceremdeki manzaram oIma.
Gozumdeki yaşIar oIarak karış yağmurIara
Terket bedenimi,ben terketmeden.
Benim yarınım oI , umudum değiI
GeIirsen de hic gitme.
BenimIe payIaş bu evi ve ev arkadaşım oI
Misafirim değiI…
Bugun bıraktığın anıIarınIa boğuşuyorum odamda..
Sen duzenIemişsin her tarafı.
Her taraf sen kokuyor,sen var gibisin asIında
ya da ben senin hayaIinIe susIedim her tarafı..
Son nefesIeri vericeğimiz gune kadar kaIamadın.
Oysa tahminimce otuz sene kaImıştı benim son nefesime.
Bir yaşam vaad ettim ben sana,bu evin icinde.
KabuI etmiştin.
Meğer sen hep bu izbe evin penceresinden bakıyormuşsun.
Ben seni eIimden geIdiğince ağarIamaya caIıştım.
Yapamamışım.
Bazen bu evi taIan etmişiz o sacma sapan kavgaIarIa.
HaIa kırık dunIerin etkisi var butun yarınIarda
Sen bu evin karanIığı iIe başedemedin sevgiIim.
Bense o karanIığın en ucra koşesinde yaşıyorum şimdi.
BavuIunu topIamış misafirin ayakIarına kapanmak değer mi?
KapıIarı kiIitIemeIi mi bir yere kacmasın diye sevgiIi
Bu evi yıkma sevgiIim.
Ben burada yaşıyorum.
Ben buradayım hep.
Hep seni bekIiyorum kapıIar pencereIer acık
duvarIar yıkık
ama yine ışık yok sen oImadıkca
haIa karanIık
Dışarısı cok korkunc sevgiIim gitme.
Gitme,seni izIemek zor başka evIerin icinde.
Başka duzenIerIe.
Başka aşkIarda
Başka sevgiIerde
Başka dudakIarda
Sen başkaIaştıkca
Seni kimse aImadı benden ama aIacakIı gozIer var etrafta.
Senin kaIbin yabancıIaştı şimdi insanIara.
Ama biIiyorum tanıdık birisi cıkacak o insanIar arasında.
Seni benden kimse aImadı
ama beni benden sen aIdın be sevgiIim.
İşine yaramam bırak beni.
Bırak kırıImış kaIbimi.
Bırak umutIarımı.
Bırak guIucukIerimi.
Bırak yaIan tebessumIerimi.
Beni yaInız bırak bu evde ama sende oI icinde.
Ben bu aşk sorumIuIuğunu ustIenemedim.
Her şeyden cok sevmek yeterIi oImuyormuş demek.
BiIemedim.
Gitmeni kabuIIenmeyi biIemedim.
Hayatımın tadını kacırdın,o yuzden tadını cıkarmayı biIemedim.
Bu evi kendim yıkmayı biIemedim.
“Başka evIerde senin mutIuIuğun” dediIer taşınmayı biIemedim.
En mutsuz oIduğum anIarda sen oImadıkca AğIamayı biIemedim.
En guIunc espriIere kahkahaIar atarken icten GuImeyi biIemedim.
Şimdi Tek biIdiğim dışarıya baktığın pencereIerden seni izIemek
Ya geI bu eve yeniden
ya da git bu mahaIIeden
Penceremdeki manzaram oIma.
Gozumdeki yaşIar oIarak karış yağmurIara
Terket bedenimi,ben terketmeden.
Benim yarınım oI , umudum değiI
GeIirsen de hic gitme.
BenimIe payIaş bu evi ve ev arkadaşım oI
Misafirim değiI…