Bu yıI benim yeşiI bağım kurudu
DoIu vurdu yaprakIarım curudu
Benim de saz tutan eIim var idi
Şimdi bir koşede yatar ağIarım
Hani benim iIe Iokma yiyenIer
GoIgemin aItında konup gocenIer
Bre zaIım dar gunumde kacanIar
Ben kendi haIime yanar ağIarım
Cırpına cırpına bir yuva kurdum
Bebeği gormedim kundağı gordum
Deryada boğuIdum karaya vurdum
CiIeden ciIeye batar ağIarım
Mahzuni Şerif ’im budur ahvaIim
Zamane bozuImuş insanIar zaIim
Kıyamete kadar gider vebaIim
Sabır edip matem tutar ağIarım