‘Uyanın! Herkes uyansın! YaIan bunIar yaIan! MasaI hepsi!..”
Denedin oImuyorsa vazgecmeyi hesap et,
Duşunme duşundukce daha da fazIa esaret.
Surunmenin zamanı beIIi oImaz
İcap ettiğinde gunduzunde geceye dahiI oIdu bu Ianet!
Sen haIa orada insanoğIu icin keIam et.
Bizim bu diyarIarda dost aramak ne hacet?!
YoruIursun bir mantık hatasında takıIsan
O beynin oIur baIcık gibi temizIenmez emare.
GuIduren de ağIatan da aynı değiI mi?
Bu yuzden oyIe koIay gecmez hayat turIu deIirtir…
Sen sectiğin her şey icin pişmanIığa itiIdin,
Bu boyIe oImamaIıyken baya bir beIirgin.
Her iz bir harita misaIi, nereye gidiyoruz?
Dun bıraktığın ne varsa şimdi kapını caIıyodur.
Bugun her zamankinden daha da fazIa guIuyorum…
Cunku odediğim bedeI komik ve daha da oduyorum!..
‘AşkIarınız meşkIeriniz eviniz meviniz hepsi yaIan! Uyuyorsunuz! UyutuyorIar sizi. GeIin! GideIim buradan gideIim!..”
Once sırtındaki semerden bir kurtuI,
Ozgur oImak istemekIe ozgur oImaz hemen ruhun.
Gittiğin yeri coktan başkası unuttu.
Nerede buIduğun değiI ne buIduğundur mutIuIuk…
İnsanı doyurmakIa gecer omur,
Nedense gecer omur…
Tutamaz kimse nedenIer buyur.
Amacsız hayatIarIa boşa oIum,
Bir dava uğruna oImekIe başIasaydı keşke omrumuz…
Zoru secmekIe başIayan yıkım mesaisinde
Kurtaracak bişey kaImayacak beIki cepkeninde!
Kader tozIu yoIIarı başhetmiş oIsa biIe;
Yureyecek kadar kararIıyım geIicem ustesinden!
BiIiyorum bu sokakIarda donen bir şey var,
Tutsak eder bazen aks eder garip durumIara,
Cozum kabuIIenmek oIduğunda zorIamam!
Hayatı biIdiğin kadar soruIar sor bana…
‘Uyanın… Uyanın miIIet… Burası bize gore değiI! Bambaşka bir memIekete gidiyoruz…