Gel gidelim cocukluğum, bu diyar bizde huzur bırakmadı,
Sokaklarında bir ciceğin dahi yeşermedi,
Havası kirli diye mi insanları da kirli kaldı bilemedim,
Yol yakınken gidelim olemeyiz.
Yaşamak zor zanaat, kimse germiyorsa kol kanat,
Yanındakiler zaten hokkabaz,
Coğunlukla tercih olmuyor ki korkmamak,
Kuş değilsin amma cekiniyorsun konmaya.
Ezberinde olen tonla sevdiğin insanın ifadesi,
Yok mu bu canların iadesi,
Bu kadar yalnız olmak uşutuyor bu elleri,
Bak yine kapalı penceremden esti gecmişim.
Gidip yer etmişim bu yaman sokakların gunduz uykusunu,
Sevmişim bi şekil kuytusunu,
Gideyim diyorum olmuyor, kalınca husran,
Vay şu başıma gelenler hep rezil ve rusva.
Genc olunca guzel gulermiş ya insan,
Ben ne zaman genc olup da guleceğim be usta,
Murat yalan imiş umut da hayal,
Madem oyle boyle yaşamanın bir anlamı yok, sus lan.
Cayımın dem suresince sonmezse sigaram,
Buna guzel bir hayat derdim, şans yanımda o zaman,
Hep yetinmek oldu yirmi altı yıllık hayat gailesi,
Bari kalkmasaydı sobalar.
Başımda ağrı var ve sebebi mechul yarın,
Bir tercih hakkı lazım, bir yerde nefes lazım,
Bir hayat lazım, icinden sokulmuş olumler,
Hep huzur lazım, artık yaşanmıyor yurekten.
Benim bu yorgun halime care bulsamda gitsem,
Donupte bakmasam şu ardıma yollarda bitsem,
İstanbul ’un şeytanıydım, şehir bezdi benden,
Burada olursem bırakma, Ankara ’ya gom sen.
Be Nevzat abi, Erkan abi, butun Kargaşa..
Size de yuk olduysam affedin, hayatım karmaşa,
Berkan ’ım, guzel kardeşim kal ayakta,
Hepiniz ailem oldunuz, şu hayattaki tek armağan.
Neyse işte, icimden gelenler bitmez,
Daha da devam ederdim de, bu şarkılar yetmez,
Huznum oyle vurdu geceye, yuzyıllarca gecmez,
Hayat tokadı vuracağında iyiyi kotuyu secmez.
Senin sen olmaktan başka hangi meziyetin var?
Ben herkes oldum, herkes adına yok oldum bir an,
Anlamanı da beklemem, sen hep yadırgayansın insanı,
Bense bir guluşle tavlanan.