İnternet cağında doğan ve halen 20'li yaşlarını surenler icin mektup neredeyse hicbir şey ifade etmiyor. Bu sozcuk onlar icin romanlarda yer alan ve gecmişteki insanların haberleşmelerini anlatan bir kavram. Sadece Turkiye'nin değil dunya ulkelerinin 20-30 yaş arasındaki genclerinin cok buyuk bir bolumu de neredeyse hic mektup yazmış ya da okumuş değil. Beşinci on yılını yaşayan, hayatı suresince uc ayrı yaş kuşağının, modern, postmodern ve bilgi cağı olmak uzere uc ayrı cağın gecişine tanık olmuş kişiler icin ise bu sozcuk buruk bir nostaljiyi, huzunlerin, sevgilerin, hasretlerin ve yureklerin derinliklerinden gelen can yakıcı duyguların sessizce cekilip gitmesini anlatıyor. Mektubun haberleşme alanında binlerce yıl suren tekeli, William Cooke ve Charles Wheatstone'un 1837'de teller uzerinden elektrik akımı gondererek mesaj iletimini başarması, yani telgrafın icadıyla ortadan kalktı. Cok gecmeden 1876'da Alexander Graham Bell tarafından telefonun icadı gercekleştirildi. Mektup icin sonun başlangıcı anlamına gelen bu heyecan verici iki teknolojik buluştan sonra hicbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Artık insanlar acil, onemli ve kısa icerikli mesajların iletimi icin coğu defa telgraf veya telefonu tercih ediyorlardı, ama mektup ile yazışma hala haberleşmenin tahtında oturuyor, insanların beklentilerini, umutlarını, sevgi ve hasretlerini bir yerden bir yere taşımaya devam ediyordu. Ta ki 1990'lara, internetin keşfine kadar...
Maddi ve teknolojik ilerlemelerin getirdiği değişim dinamikleri sadece sosyal ilişkileri, yonetim yapısını ve ekonomik surecleri şekillendirmekle kalmıyor, insanların gundelik hayatlarını, duygu ve duşunce dunyalarını da etkiliyor, değişime uğratıyor. Bu kapsamda ulaşım ve iletişim teknolojileri geliştikce, kullanılan aracların hız ve yaygınlıkları arttıkca haberleşmenin eskiden beri taşıdığı zamana ve mekana ilişkin boyutları da derinliğini ve etkisini kaybetti. iletişim icin: [email protected]