Sağlıklı bir ev ortamı, mutluluğun, ara sıra ortaya cıkan birkac anlaşmazlığın ve hatta belki de birkac munakaşanın bir karışımıdır. Ebeveynlik tarzından işbolumune kadar, bir cift arasındaki anlaşmazlıklar normal bir ailenin parcasıdır. Ancak sağlıklı bir evin en onemli yonlerinden biri, cocuğun olumlu ve sıcak bir atmosferde buyuduğu yerdir. Bir cocuk icin evin tanımı, duygusal guvenlik ve sevgi bolluğudur. Elverişli, canlı bir ev ortamı ancak anne babaların birbirleriyle iyi bir ilişkisi olduğunda gercekleşebilir. Bunun yanı sıra, cocuğun guvenli, emniyetli ve daha da onemlisi cocuğun gelişebileceği bir ortam bulması icin ortamın pozitif olması gerekir. Ebeveyn argumanları bazen cocuğun mantıklı duşunmesini zorlaştırabilir, ruh sağlığını bozabilir ve cocuğun guvenli bolgesini bozabilir. Ebeveyn tartışmaları duzenli hale gelirse, cocuk evinin guvende olduğunu hissetmez cunku surekli olarak 'bir sonraki kavgada ne olur?' sorusunu kendine sorar. Cocuk, anne-baba arasındaki tartışmalarda kendini suclu ya da sorumlu bulur ve anne-babadan uzaklaşır. İşte, gunluk ebeveyn tartışmaları arasında kalan bir cocuğun yaşayacaklarından bazıları; Bir cocuk anne-babasının ara sıra tartıştığını gorduğunde, cocuk kendini suclu, korkmuş, savunmasız ve guvensiz hisseder. Cocuk duruma nasıl tepki vereceğini anlamaz ve genellikle sucu kendi uzerine alır. Bu, cocuğu yetişkinlikte duşuk ozsaygılı bir kişi yapar. Anne babalarının mutsuz olduğunu duşundukleri icin cocuğun ozguvenini etkiliyor. Ve bazen cocuklar kendilerini suclarlar. Belki de ebeveynlerinin mutsuz olduğu bir şey yaptıklarını duşunuyorlar. Cocuk birkac kez, gunluk ebeveyn tartışmaları durumlarıyla karşı karşıya kaldığında endişeli, depresif ve caresiz hissedebilir. Bu, onların yemek yemelerini engellemeye ya da aşırı yemeye yonelmelerine yol acabilir. Hatta duygusal sıkıntıyı, kaygıyı, baş ağrısını, mide sorunlarını ve geceleri uyku problemlerini tetikler. Bu, sonunda bağışıklık sistemini zayıflatabilir. Cocuğun ilişki algısını ve dunyanın cocuklarla olan ilişkinizi etkiler. Cocuk anne ve babasını taklit eder. Anne-babanın surekli kavga ettiğini, tartıştığını ve hatta aile ici şiddet gorduğunu goren cocuk da aynı şeyi oğrenebilir. Ya gelecekteki bir partnerle aynı şeyi yapacak ya da incinmenin bir sonucu olarak insanları uzaklaştıracaktır. Evde surekli bir savaş bolgesi cocuğun zihinsel sağlığını etkiler ve cocuğun okul performansını etkiler. Cocuğun zihni gecmişe donuşlerle meşguldur ve catışmayı cozmenin yollarını duşunmeye devam edebilir. Bu, okuldaki calışmalara konsantre olmalarını zorlaştırıyor. Cocuk bu surecte daha sık hastalanabilir ya da evdeki gerginlik calışmayı zorlaştırabilir. Bu nedenle, cocuk genellikle okul olarak ortalamanın altında olma eğilimindedir. Cocuklar genellikle saldırgan davranırlar ve ofke nobetlerini anne babalarına ya da başkalarına geri verirler. Daha buyuk cocuklar evden kacmanın veya madde bağımlılığına duşmenin yolunu duşunurler. Hatta biraz daha evden uzak durmak ya da okulda kalmak icin bahaneler bulurlar. Cocuk, okuldan kacma, başkalarının haklarını hice sayma, yalan soyleme, hırsızlık yapma, kopya cekme, nikotin/alkol bağımlılığı, kumar, aşırı sosyal ağ/video oyunları, arkadaşlarla aşırı ilişki vb. gibi anti-sosyal ve suca yonelik davranışlar geliştirebilir.