Aniden sıcradı... Aşağıda, koridorun sonunda, bir şey kımıldamıştı... Evet bundan emindi; geceliğe benzeyen beyaz bir şeyin; karanlıkta belirip kaybolduğunu gorduğune emindi... Butun gucuyle, soğukkanlı olmaya, kendini toparlamaya gayret etti: Yok canım! ... Gulunc birşeydi bu, insan boylesine koyu bir karanlığa bakıca gozlerinin onunden beyaz şekillerin gectiğini gorur gibi olurdu. Alt tarafı basit bir goz aldanmasıydı bu!... İlerledi... Terliklerinin, bu derin sessizlikte, oylesine berbat bir gurultu cıkaracağını hesaba katmamıştı hic. Her adım atışında, kar uzerinde yuruyormuş gibi bir cıtırtı yayılıyordu etrafa. Durdu... Neredeydi kibritler? Mutfakta, evet mutfakta ve mutfağa gidebilmek icin merdivenleri inip holu gecmesi gerekiyordu. Merdiven başına gelince tabutun hala orada, bırakıldığı yerde durduğu duşuncesine kapıldı, dehşet icinde cekine cekine eğilip baktı.