"Beni sana getirecek bir yol bulmuştum, karanlıktan aydınlığa kavuşacaktım. Bu yolu umutla, sevincle kazmış, kendimden de bir şeyler katmıştım. Bir cırpıda yureğimle actığım bu yolu kapatmak, ağır ağır donmek, vazgecmek zor geliyor biraz, elbet yureğim sızlar. (...) Bak Milena, "En cok seni seviyorum" diyorum, ama gercek sevgi bu değil belki, "Sen bir bıcaksın, ben de durmadan icimi deşiyorum o bıcakla" dersem, gercek sevgiyi anlatmış olurum belki."

Kafka, sevgilisi Milena'ya yazdığı bu mektuplarda, yureğinin tum gucuyle tepeden tırnağa sevmenin soyluluğunu koyuyor ortaya. Edebi değerinden hicbir şey yitirmeden Adalet Cimcoz'un guzelim Turkcesiyle dilimize kazandırılan bu kitap, 1962 Turk Dil Kurumu Ceviri Odulunu almıştır.