Eflatun demiş ki:
“Ancak krallar filozof ya da filozoflar kral olursa devletler mutlu olabilir.”
Gunumuz koşullarında pek akıllıca sayılmasa da insanı duşunmeye yonelten bir yanı vardır bu sozun; cunku devlet yonetiminde duşuncenin, fikrin, mantığın ağır basmasını istiyor Eflatun.
Oysa tarih boyunca devlet yonetimlerinde mantığın pek az payı olmuştur.
Descartes’in unlu ozdeyişini anımsayın:
“Duşunuyorum, oyleyse varım.”
Bu ozdeyiş coğu yerde şoyle anlaşılmıştır:
“Duşunuyorum, oyleyse vurun.”
Cağımızda fikir ozgurluğune karşı cıkanlar da boyle davranmıyorlar mı?