"Yıl 1933, aylardan ekim, gunlerden 29; yani onuncu yıl...cumhuriyetin onuncu yıldonumu... İşte o gece annem tutturmuş da tutturmuş, fener alayını izleyeceğim, diye... Babam, yahu avrat ayın gunun, sancın mancın tutar, hem bu karınla... demiş. Ama annem hic oyle coşkulu bir gunde evde oturmak ister mi? Komşu kadınlardan biriyle cıkmışlar evden, bir yaşındaki abim de annemin kucağında. Fener alayını eve en yakın izleme yeri, olsa olsa Saathane'nin orası... nasıl kalabalık, iğne atsan yere duşmez!... Az sonra bando oteden gozukmuş. Pıstattararaaaa... demeye başlayınca, uy anam, annemdeki sancı... Breh, kaldırımda adım atacak yer yok, yan yon insan, gerisi dukkÂn... annemi eve zor yetiştirmişler. Tastamam eve geldikten on dakika sonra beni doğurmuş..." Bundan sonrası kitaptan oğreneceksiniz: Zıkkımın Koku
