Gormeye ve gorulmeye dair bir roman... gozbebeği: İnsanlarda yuvarlak, hayvanların coğunda ise dikine elips biciminde olan gozbebeğinin capı, irise gelen ışığın miktarına gore değişir.

Karanlık ve uzaklık buyutur gozbebeğini; aydınlık ve yakınlık kucultur. Yani bu kararsız cember, ışık varsa kuculur, ışık yoksa buyur. Yakına bakarken de kuculduğune gore, yakn olan aydınlıktır, aydınlıktadır. Uzağın payına karanlık duşer. Zaten karanlığı kimse yakından gormek istemez.

Aşık olunca da buyur gozbebeği; demek ki aşık olunan hep uzaktadır. Aradaki mesafenin verdiği acıyı azaltmak icin, maşuka 'gozbebeğim! ' diye hitap edilir.

-Elif Şafak-