Şişli’deki uc katlı pembe binanın perdeleri sıkı sıkıya kapalıydı.
Gaz lambasının cılız ışığı, odayı hayal meyal aydınlatıyordu.
Altı kişiydiler.
Uzerine harita yayılmış masanın etrafında, ayaktaydılar.

Talihsiz bir kuşağın cocuklarıydılar.
Hayat onları hep mecbur bırakmıştı.
Bıyıkları terlediğinden beri neredeyse bir gun olsun gunyuzu gormemişlerdi, Canakkale’den Trablus’a, Yemen’den Sina’ya, Balkanlar’dan Kafkaslar’a vuruşmadıkları coğrafya kalmamıştı.
Ve neticede, işte bu daracık odaya sıkışmışlardı.

Uzuuun uzun anlattığı haritadan başını kaldırdı.
Adeta nefes bile almayan arkadaşlarına baktı.
Ulusun kader anıydı.
Soylenecek ne varsa soylenmişti.
Soz bitmişti.
O celik mavisi gozlerinde belli belirsiz bir keder bulutu dolaştı.
“Vakit tamam” dedi...

“Umutsuz olmayacağız.
Ucurumun kenarındayız.
Bizi canlı canlı mezara atmak istiyorlar.
Son bir curet
belki kurtarabilir.
Anadolu’ya geciyoruz!”

(Tanıtım Bulteninden)


Kitap Adı: Son Curet Yazar: Yılmaz Ozdil Yayınevi: Sia Hamur Tipi: 2. Hamur Sayfa Sayısı: 456 Ebat: 14 x 21 İlk Baskı Yılı: 2020 Baskı Sayısı: 1. Basım Dil: Turkce Barkod: 9786254440489