Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir cocuk ağıtı duyuyorum orselenmiş tarafımda. Kırık cam parcacıklarına benzeyen hulyalarımı supuruyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken gurbeti solur mu insan?” diye. Kendimi, kirpiklerinin arkasına gizlenmiş o kehribar renkli gozlerinin bakışlarında hapsedilmiş hissediyorum. Yanlış anlama sevgili, hicbir şikÂyetim yok bu durumdan. Asla nedamet hissetmiyorum. Bu gonullu bir teslimiyet, omur boyu surecek olan.
Haberin yok tabii, gecenin koynunda ne kadar yalnız olduğumdan. Bilmiyorsun o saatlerde hasretinin yureğimi nasıl derbeder ettiğini ve benim vuslata dair umutlarımla kavuşacağımız o gunu hasretin gergefine nakış nakış işlediğimi. Geleceğe donuk hulyalarımla butunleşerek acı ceken ruhumu kopuk kopuk yıkadığımı, elemi yureğimden usul usul elediğimi, nereden bileceksin Muzeyyen?
Ben acıyla baş etmeyi oğrendim. İzin ver senin acılarını da kucaklayıp yaralarını sarayım. Huzur beşiğinde mutluluk ninnileri soyleyeyim kulağına ve sen hicbir şey duşunmeden uyu mışıl mışıl.

(Tanıtım Bulteninden)


Kitap Adı: Muzeyyen Yazar: Sibel Unur Ozdemir Yayınevi: Urun Yayınları Hamur Tipi: 2. Hamur Sayfa Sayısı: 116 Ebat: 13,5 x 19,5 İlk Baskı Yılı: 2020 Baskı Sayısı: 1. Basım Dil: Turkce Barkod: 9786257037297