Tolstoy’un, kahramanlarını girdabına attığı bu kesif karanlıkta, gun ışığında aşikÂr olan farklılıklar ayırt edilemez hale gelir. İvan İlyic “herkese ortak olan dunyaya” asla geri donemeyecektir. Zira duşunceleri, yani yalnızca O’na [olum] bakan ve hicbir şey "yapamayan" insanın duşunceleri, artık eskisi gibi değildir. İnsan, İvan İlyic’in cektiği acıyı kendi gozleriyle gorduğunde umutsuzluğa kapılmadan yaşamaya devam edebilir mi?
-Lev Şestov-

Mutlak bir yalnızlık icinde olmeden once İvan İlyic yaşamını sorgular. İyi ve doğru, istediği, hayal ettiği gibi bir yaşam surebilmiş midir? Yaşam ve olum birbirine bu kadar yaklaştığında hangisi daha acımasızdır?

İvan İlyic’in yaşamı olumunu perdeler, olumu yaşamını ifşa eder. İnsanın talihsiz acmazıdır bu; onu kendi hakikatine goturen olumudur, ama yaşamını gecersiz kılan da bizzat olumun goturduğu bu hakikattir.

Tolstoy’un İvan İlyic Olumu’nde işaret ettiği, belki de, insanın, yaşam dışı bir hakikatin gecikmiş bilincine yazgılı olması değildir, yaşamın kor edici aydınlığında gormeyi başarabileceği dunyasal bir hakikat imkÂnıdır.
(Tanıtım Bulteninden)


İnce Kapak:

Sayfa Sayısı: 128

Baskı Yılı: 2014


e-Kitap:

Sayfa Sayısı: 115

Baskı Yılı: 2015


Dili: Turkce
Yayınevi: Notos
Kitap Adı: İvan İlyic'in Olumu Yazar: Lev Nikolayevic Tolstoy Cevirmen: Mehmet Ozgul Kapak Tasarımı: Emre Senan Yayınevi: Notos İlk Baskı Yılı: 2014 Dil: Turkce Barkod: 9786055904777