Bir cocuk icin en zor surec: Boşanma
Aile oykusunde boşanma tum bireyler icin guc bir yolculuktur. Anne-babalar bu yolculuğu guven icinde tamamlayabilmeleri icin tehlikeleri azaltarak cocukları korumakla yukumludurler.
Buyudukce anne-babalarının boşanması acı veren bir doneme ilişkin uzak bir hatıraya donuşmekte, yaşamları uzerinde derin etki bırakmamaktadır. Boşanmış ailelerin cocuklarının % 20'si ise yaşamlarını etkileyen pek cok psikolojik ve sosyal sıkıntılar cekmektedirler.
Erişkin doneme ulaştıklarında bu kişiler diğerlerine gore iki misli oranda ruhsal hastalık, madde bağımlılığı ve ilişkilerde başarısızlık yaşamaktadırlar. Cocukluk doneminde ise uyku ve beslenme sorunları, ofke, korkular ve gerileme (orneğin bazı bebeksi davranışların sergilenmesi gibi) gorulmektedir.
Cocuklar ve ailenin diğer bireyleri icin en guc donem boşanmadan sonraki bir yıldır cunku herkesin hayatında pek cok değişiklik olur. İkinci yılda ise anne-baba kendi ayağı uzerinde durmaya başlayınca işler yoluna girer ve ailede yeni bir guc ve denge oluşur.
Ayrılık ve boşanma tek başına kalan ebeveynin gecmişe oranla daha fazla iş ve sorumluluk ustlenmesine neden olur. Boşanmış ailelerin cocuklarında bu olayın olumlu sonucu olarak sorumluluk ve bağımsızlık duyguları gelişir. Ancak cocuklara gelişimsel olarak kaldıramayacakları fiziksel ve duygusal ağırlık yuklemek sorunların yaşanmasına neden olur.
Bu durum eşin yokluğunda ebeveynlerden birinin genellikle ailenin en buyuk kız / erkek cocuğuna dayanması halinde ortaya cıkar. Pek cok cocuk anne-babanın destek gereksinimi karşılama konusunda isteklidir. Ancak psikolojik acıdan "yetişkin rolu" ustlenecek olgunlukta olmayan cocuklar yetersizlik ve başarısızlık hissederler.
Anne-babalar yaşadıkları donemin mutluluklarını tatmaları icin cocuklarına izin vermeli, duygusal destek ve dostluk gereksinimlerini karşılamak icin diğer yetişkinlerle iletişim kurmalıdırlar.
Buyudukce anne-babalarının boşanması acı veren bir doneme ilişkin uzak bir hatıraya donuşmekte, yaşamları uzerinde derin etki bırakmamaktadır. Boşanmış ailelerin cocuklarının % 20'si ise yaşamlarını etkileyen pek cok psikolojik ve sosyal sıkıntılar cekmektedirler.
Erişkin doneme ulaştıklarında bu kişiler diğerlerine gore iki misli oranda ruhsal hastalık, madde bağımlılığı ve ilişkilerde başarısızlık yaşamaktadırlar. Cocukluk doneminde ise uyku ve beslenme sorunları, ofke, korkular ve gerileme (orneğin bazı bebeksi davranışların sergilenmesi gibi) gorulmektedir.
Cocuklar ve ailenin diğer bireyleri icin en guc donem boşanmadan sonraki bir yıldır cunku herkesin hayatında pek cok değişiklik olur. İkinci yılda ise anne-baba kendi ayağı uzerinde durmaya başlayınca işler yoluna girer ve ailede yeni bir guc ve denge oluşur.
Ayrılık ve boşanma tek başına kalan ebeveynin gecmişe oranla daha fazla iş ve sorumluluk ustlenmesine neden olur. Boşanmış ailelerin cocuklarında bu olayın olumlu sonucu olarak sorumluluk ve bağımsızlık duyguları gelişir. Ancak cocuklara gelişimsel olarak kaldıramayacakları fiziksel ve duygusal ağırlık yuklemek sorunların yaşanmasına neden olur.
Bu durum eşin yokluğunda ebeveynlerden birinin genellikle ailenin en buyuk kız / erkek cocuğuna dayanması halinde ortaya cıkar. Pek cok cocuk anne-babanın destek gereksinimi karşılama konusunda isteklidir. Ancak psikolojik acıdan "yetişkin rolu" ustlenecek olgunlukta olmayan cocuklar yetersizlik ve başarısızlık hissederler.
Anne-babalar yaşadıkları donemin mutluluklarını tatmaları icin cocuklarına izin vermeli, duygusal destek ve dostluk gereksinimlerini karşılamak icin diğer yetişkinlerle iletişim kurmalıdırlar.
__________________