"Erkeklik nedir?" diye duşunup durdum da sonunda buldum: Erkeklik, sevgiliniz ya da kocanızla birlikte bir bebek dunyaya getirdiğinizde sizin hayatınız altust olsa da bebeğinizin babasının hayatını eskisi gibi surdurebilmesine yarayan şeydir.



Aylardır beklediğimiz bebeğimiz sonunda geldi. Kocam ve ben, hastanede birlikteyiz. Heyecan, endişe ve korku ile beklediğimiz doğum gercekleşti. Bebeğimizi kucağımıza aldık. Ben emzirmeye calışıyorum, o şaşkınlıkla bize bakıyor.

Akraba ve arkadaş ziyaretleri sona erip de hastane odamızda baş başa kaldığımızda mutluyuz. Kocam da hevesli, heyecanlı, paylaşımcı... Ben korkuyorum, o sakinleştiriyor. Ben uyuyorum, o uyanık...

Eve donduk. Anneler, teyzeler, kuzenler, arkadaşlar yani kadınlar bir nehir gibi akıyor odadan salona, salondan mutfağa, banyoya... Her kafadan cıkan farklı sesler bazen bunaltıcı olsa da hayat oldukca kolay.

Arkadaş ziyaretleri, cicekler, hediyeler, tebrik telefon ve mesajları. Ben bebeği emziriyorum, kocam gazını cıkartıyor. Ben bezini değiştiriyorum, o misafirlerimizle sohbet ediyor. Ben uyuyorum, o uyanık.

Bugun babamız işe dondu. Tebrik ziyaretleri ve telefonları azaldı. Doğum icin gelen cicekler solmaya başladı. Bebek ağlıyor, ben şaşkınım. Anneler, teyzeler yine işbaşında. Yemekler pişiyor, direktifler yağıyor. Ayaklar uşumeyecek, gaz yapacak yiyecekler yenilmeyecek, bolca su icilecek. Bebek uşumesin ama terlemesin de. Kucağa alırken dikkat...

Kocam işte... Tebrikleri kabul etmeyi surduruyor. İşten geldiğinde bebeğimiz karnı tok, sırtı pek, sevilmeye hazır. Yardım etsin istiyor ama annelerden, teyzelerden ona fırsat kalmıyor. O da pek şikÂyetci değil gibi. Roller değişiyor mu? Gece o uyuyor, ben uyanığım.

Kocam artık hep işte. Teyzeler ve anneler evlerine dondu. Bebeğimle yalnızım. İş hayatım uzak bir ruyaya, annelik oncesi halim bir yabancıya donuştu. Yıllardır yaptığım işin, calışma hayatının kazandırdığı deneyimin hicbir faydası, ev dışında kim olduğumun onemi yok. Bebeği emzirir, gazını cıkartır, bezini değiştirir, yıkar, temizler, eğlendirir, uyuturken saatleri kovalıyorum. Kimi kez banyo yapmak ya da huzur icinde derin bir uykuya dalmak icin yakınımdaki kadınlardan yardım istiyorum.

Ben panik icinde hayatımın bundan sonra neye benzeyeceğine dair bir ongoru geliştirmeye calışırken "babamız" da yeni "statusunun" paniğinde. Arkadaşlarımızın yanında "cağdaş" bir baba. -ki ben bu haline "reklam babası" da diyorum bazen. İşyerinde "erkek" arkadaşlarının "gece beşik mi salladın?" esprilerine konu olmaktan cekinen "ağır abi". Babası gibi olmak istemediği kesin ama ne olmak istediğinden de gercekte ne olabileceğinden de pek emin değil. İlk gunlerdeki hevesi, heyecanı da kalmadı sanki. Eve artık daha gec mi geliyor?

El ayak cekilince hayatımız yeni bir ritme kavuştu. Aslında "yeni" olan sadece benim hayatımın aldığı durum galiba. Kocamın hayatında değişen tek şey ise "ben"im. Yoksa eskisi gibi toplantılara katılıyor, iş yemeklerine cıkıyor, hatta kimi kez arkadaş toplantılarına tek başına katılmakta bir beis gormuyor.

Tam da hep mesafeli bir tutumla ayak diremeye calıştığım, "toplumsal cinsiyet rolleri"nin ongorduğu iş bolumu gercekleşiverdi: Ben bebeğimizden ve evimizin duzeninden sorumlu sayılıyorum, o bize bakıyor!!! Ben evimizde bebeğimizle kalmayı "tercih ediyorum", o eğlenceli saatlerde "ikimizi de temsil ediyor".

"Kadınlık" ve "erkeklik" rollerinden sıyrılma mucadelesinin bizi ozgurleştireceğini hep biliyorduk. Kendimize inandığımız gibi bir hayat kurduğumuzu da sanmıştık ustelik. Ama "annelik" ve "babalık" deneyimimizin ortaya koyduğu tablo cok acık: Yıllarca aksi icin mucadele etmiş olsak da ne ben "kadınlık" hallerinden azadeyim ne de o "erkeklik" hallerinden.

Diren beni arayıp bir şeyler yazmamı istediğinde ne diyeceğimi bilememiştim ilk başta. "Erkeklik nedir?" diye duşunup durdum da sonunda buldum:

Erkeklik, sevgiliniz ya da kocanızla birlikte bir bebek dunyaya getirdiğinizde sizin hayatınız altust olsa da bebeğinizin babasının hayatını eskisi gibi surdurebilmesine yarayan şeydir.



alıntı
__________________