Bu oykuyu kendimi affettirmek icin yazıyorum. Belki de kendimi affetmek icin. Unutup ozgurleşmek icin belki.
Cunku hafızamız gerceğin katilidir. Ruhumuz, gerceğin hikayesini yazar kendince. Nasıl yazabilirse oyle yazar. Ve herkes kendi yazdığı bu hikayelere inanarak yaşar.
Duşmek değildi bu, ucmak ise hic değil. Savruldu durmadan. Boşlukta done done ...
Her yanı karanlıktan yapılı. Ne eli el, ne govdesi govde, ne gozleri goz. Baksan gorulmez, uzatsan elini dokunulmaz, hicbir kulak duymaz sesini, var desen denilmez.
Otesi teni. Optukce guzelleşen. Otesi omrumun en guzel varoluşu. Otesi ''yaşadın mı?'' sorusunun cevabı.
Okuyucuyu kendine yoldaş yapan yazar oykuleriyle masaldan gunumuze, duşten gerceğe bitmeyen bir yolculuk sunuyor. Dilin tum olanaklarını dahice kullanırken, hayata dair detayları bir zarif muzik var. Başarılı cozumlemeleriyle, duyguluifade tarzıyla okuyucuyu adeta bir labiretin icinde kaybediyor ve her bir okuyucu kendi cıkışını kendi buluyor...

(Tanıtım Bulteninden)


Kitap Adı: Pencereleri Acın Yazar: Murat Uzunkaya Yayınevi: Duvar Yayınları Hamur Tipi: 2. Hamur Sayfa Sayısı: 106 Ebat: 13,5 x 19,5 İlk Baskı Yılı: 2020 Baskı Sayısı: 1. Basım Dil: Turkce Barkod: 9786257767583