Postmodern zamanların cok kullanılan tabiri bu. Hangi mankene, sosyete guzeline, sanatcı diye ortaya cıkarılana mikrofon uzatılıp da bilmem kimle olan ilişkisi sorulduğunda; “seviyeli bir birliktelik” yaşadıklarını soyluyor. Hemen arkadan gelen “Evlenmeyi duşunuyor musunuz?” sorusuna da genelde gizli bir tepki icinde: “Hayır duşunmuyoruz. Cok sağlıklı ve duzeyli bir ilişkimiz var. Bozulmasını istemiyoruz” diye cevap veriyorlar.

Medyanın baş aktoru İbrahim Tatlıses, on sekiz yıl beraber yaşadığı Derya Tuna ile evlilik hazırlıkları yaptıklarına dair cıkan haberlere ateş puskurerek karşı cıkıyor: “Ne ben, ne Derya Hanım evliliği kesinlikle duşunmuyoruz?” Neden malum; seviyeli birliktelik!..

Tek eşlilik, cok eşlilik tartışmalarının yapıldığı gunumuz Turkiyesinde medya da bu seviyeli birliktelikleri(!) sık sık gundeme getirdikce, hatta sanki destekler bir tutum takındıkca haliyle genclerin kafası karışıyor.


Genc ruhların ozgurluk duşkunluğu, postmodern zamanların marjinal ornekleriyle birleşince eğilim, haliyle ‘seviyeli birliktelik’ten yana ağır basıyor. Oteki Turkiye’nin Fatmanımı, cocuklarının telli duvaklı muruvvetini gormeyi hayal ederken onlar, beriki Turkiye’deki zengin akranlarıyla icin icin seviyeli birlikteliklerin duşunu kuruyorlar. Şoyle iyi bir iş bulup (ozellikle şarkıcılık gibi, dansozluk gibi) iktisadi bağımsızlık elde edildi mi, gelsin seviyeli birliktelikler.Dikkat ederseniz, her yeni yetme kızda alabildiğine bir rejim duşkunluğu, dal gibi bir manken havasına girme telaşı... Oğlanlarda kısa yoldan koşeyi donme, sonsuz bir ozgurluk ve sorumsuzluk tavrı icinde hayatını yaşama, arı gibi her ciceğe konma eğilimi.Artık onlara aile kurmak, kendilerine sınır koymak, sıkıntıya girmek, yuzgoz olmakla eş anlamlı hale geliyor. Aile, duzenmiş, evlilik kutsalmış, umurlarında olmuyor. Hele hele medyada sık sık karşılarına cıkan aile dramları, yakılan veya oldurulen eşler, aile baskılarının sebep olduğu facialar, aldatma, aldatılma oykuleri busbutun gozlerini korkutuyor.

__________________