Başka hic kimse tarafından dokunulmamak, konuşulmamak, bakılmamak hatta!

Biraz korunmak, biraz şımarmak...

Bir kac ceşit yemek yapmak, İstiklal caddesinde sıkı sıkı elini tutmak,
belki film izlemek ama mutlaka cekirdek citlemek, bi yerlerde cay icmek,
Pazar sabahı kahvaltısı etmek uzun uzun, sahilde yuruyuş yapmak gibi kucuk
ama zor heveslerim var!

Neden mi?
Herkesin eli tutulmaz,
herkesle film seyredilmez,
herkesle cekirdek citlenmez,
herkesin kadını olunmaz da o yuzden!

İcinden gelmeli...
Hucrelerine kadar hissetmeli, dna"larına kadar bilmeli insan!
Duşunerek emin olunmaz, bir anda ya olunur ya olunmaz.
Bir de şu yakın gecmiş duvarları olmasa, kafa da hic karışmaz ya, olsun!
Oysa bazen tek bir soze ya da bir bakışa yıkılır butun duvarlar...

Kek yapmayı da oğrenmek lazım aslında bi ara!

Sabahları uyandığımda "gunaydın sevgilim" mesajları gormek istiyorum
telefonumda. Gun icinde ozlediğim birisi olsun istiyorum. Ozlemek istiyorum
birini. Cok ozlersem dayanamayıp gidip sarılmak istiyorum. Dayanamamak
istiyorum!

Calışırken, duşunmek istiyorum sonra onu! Aklımda olduğu icin gulumsemek
istiyorum ara ara... Gulumsediğim icin daha cok calışmak...

Birini sevmek istiyorum; hic kimseyi sevmediğim gibi, biri sevsin istiyorum
beni, hic sevilmediğim gibi...

Biri o kadar cok sevsin ki beni, hatalarımı da sevsin istiyorum!
O kadar cok sevsin ki; hata yapmaktan odum kopsun!

Kıskansın istiyorum biri beni! Sorsun istiyorum "neredesin" diye, "Hımm kim
aradı bakayım" diye! Ben sormam ama, korkmasın. O sorsun!

"Biliyo musun ne oldu?" ile başlayan heyecanlı cumlelerimin sonuna kadar
tahammul etsin istiyorum biri bana. Mutlaka ipe sapa gelmez bir şey
olmuştur ama dinlesin sonuna kadar. Ya bi yavru kedi macerası ya da işte
ona benzer bir şeyler olmuştur. Ben de her seferinde sanki bahceyi
kazmışımda hazine bulmuşum gibi heyecanla ve oneminin uzerine basa basa
anlatırım ya, dinlesin işte. "Ya, evet, cok muhim bir şeyler olmuş" falan
desin bi de sonunda...

Şimdi ben istesem İstiklal caddesinde birinin elini tutup gezemem mi?
İstesem benimle birlikte cekirdek citleyip aynı anda film seyretmeyi de
başarabilecek birini bulamam mı bi arasam?
Şimdi ben yalnız olmak istemesem, yalnız olur ve bunları da yazıyor
olurmuydum?
Hic sanmam!

Birinin elini tutmakla, birinin elini, sıkı sıkı tutmak arasında cok fark
var!
Ya tutarsın ya da tutmazsın ya da, tutmuş gibi yaparsın işte.
Ben yapmam!
Bunu zaten bilirsin.
Kimin elini tutacağını yani.
Deneyerek bulmazsın.
Sadece bilirsin.
Bilmek!
Acıklaması yok.

Ve ben elini sıkı sıkı tutmayacağımı bildiğim hic kimseyle İstiklal
caddesine gitmeyeceğim!
Heyecanla ve ozene bezene olmadıktan sonra kimseye yemek yapmayacağım!
Repliklerin bir anlamı yoksa, kimseyle film seyretmeyeceğ im.
Zaten cekirdeği unutsun bile, asla olmaz!

Birinin kadını olmak istiyor canım; biraz korunmak, biraz şımarmak...

Cekirdek mutlaka olsun!
(ALINTIDIR)

__________________