Erkekler de acı cekiyor mu? Endişe, korku, guvensizlik yaşıyormu? “Ya giderse? “diye titriyor mu icleri? Yollara dalıyor mu gozleri? İc cekerken cok ağlamış bir cocuk gibi titriyor mu goğusleri?




Aldırıyorlar mı karşılarındakinin suskunluğuna? Affediyorlar mı? Susuyorlar mı? Bekliyorlar mı? Yalnızlığa inat, inen akşam sonrası elektrik duğmesine uzanan elleri tanır mı sabretmenin kaderini? Konuşmamak canlarını sıkar mı onların da? Sormak isterken soramamak, koşmak isterken koşamamak boğar mı onları da?


Dun sabah birden bunlar geldi aklıma.


Sevdiğim birkac adam vardır. Akıllarını severim. Kalplerini severim. Kalem tutan ellerini severim. Guzel gulen gozlerini severim. Gectim karşılarına, herbirine sordum bu soruları..


Biri dedi ki “ne diyorsun sen, erkek incinmez mi?”. Oburu “ Ahhh!” dedi.,”Ah acır elbette kalbi erkeğin”. Diğeri ise “Olur mu hic? İnsan değildir kalbi incinmeyen..”



O zaman neden anlaşamıyoruz peki?


Nedir yani bu kadar benzer kederler yaşarken paylaşamadığımız? Biri “Bilsem..” diye sustu. Oburu “ Erkekler de yaşıyor ama kadınlar surduruyor” dedi. Diğeri “ Birbirimizi tanımıyoruz. Sır haline geliyoruz, getiriyoruz kendimizi. Hem bu ulkede kadın erkek birbirini tanıyalı 150 yıl oldu. İnsanlık tarihini duşunursek cok kısa bir zaman bu. Biliyor musun kendimi inciterek sorunları halletmeye calışıyorum galiba”


Yani.. Aslında.. Benim cok sevdiğim bu uc adam da aynı ictenlikle “ah” etse de neden birbirimizden ayrı duştuğumuze uc ayrı yanıt verdiler.



“Neredesin? Kimlesin? Ne yapıyorsun? Sormasalar şu soruları kadınlar..”


“Erkekler de merak eder evet. Ama bir yaşama bicimi haline getirmezler bunu. Yani kadınlar o kadar cok soruyor ki aynı soruları, bir bağımlılık haline geliyor bu onlarda. Sonunda erkek nerede olduğunu soylemekten bıkıyor ve durmadan sevildiğini duymak isteyen kadının İCTENLİĞİNDEN ŞUPHEYE DUŞUYOR. Kendini saklıyor belki de... Velhasıl akıl sır ermiyor bu işlere. Yorulmuşum ben artık” Boyle dedi iclerinden biri...


Sonra yazımı yazmadan en uzaktakini aradım. “Sen” dedim “Tanıdığım incinme eşiği en yuksek erkeklerden biri gibi durursun.. anlat bana, neden uzaktayız bu kadar?”


Anlattı...


· · · · · ·


“Kavaklar” şarkısını dinlerken ağlayan bir erkek gorduğumde anladım BİR ERKEKLE AYNI ATEŞTE YANIYORDU KADIN KALPLERİMİZ..


Biz Ateşin Gucunu Olcerken Unuttuk Ateşin Devamı İcin Uğraşmayı...


“Beni ne kadar seviyor? Taş kalbi hic mi acımıyor? Kim daha cok ozluyor?...” Suskunlukları belki de incinmektendi
__________________