Kıza bir partide rastlamıştı...Harika bir şeydi.O gun peşinde o kadar delikanlı vardı ki.. Partinin sonunda kızı kahve icmeye davet etti.Kız parti boyu dikkatini cekmeyen oğlanın davetine şaşırdı,ama tam bir kibarlık gosterisi yaparak kabul etti.Hemen koşedeki şirin cafeye oturdular.Delikanlı o kadar heyecenlıydı ki,kalbinin carpmasından konuşamıyordu..Onun bu hali kızın da huzurunu kacırdı..^^Ben artık gideyim.^^demeye hazırlanırken,delikanlı birden garsonu cağırdı..
^^Bana biraz tuz getirir misiniz.^^dedi...^^Kahveme koymak icin..^^
Yan masalardan bile şaşkın yuzler delikanlıya baktı...
Kahveye tuz!!!!!!!
Delikanlı kıpkırmızı oldu utanctan,ama tuzu kahvesine doktu ve icmeye başladı.Kız,merakla''Garip bir ağız tadınız var.''dedi..
Delikanlı anlattı:
^^Cocukken deniz kenarında yaşardık.Hep deniz kenarında ve denizde oynardım.Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hic eksilmedi.Bu tatla buyudum ben...Bu tadı cok sevdim.Kahveme tuz koymam bundan.Ne zaman o tuzlu tadı hissetsem,cocukluğumu,deniz kenarındaki evimizi ve mutlu ailemi hatırlıyorum.Annemle babam hala o deniz kenarında oturuyorlar...Onları ve evimi oyle ozluyorum ki...^^Bunları soylerken gozleri nemlenmişti delikanlının...Kız dinlediklerinden cok duygulanmıştı.İcini bukadar samimi doken;evini,ailesini bu kadar ozleyen bir adam,evi,aileyi seven biri olmalıydı.Evini duşunen,evini arayan,evini sakınan biri..Ev duygusu olan biri..
Kız da konuşmaya başladı..Onun da evi uzaklardaydı.Cocukluğu gibi...O da ailesini anlattı.Cok şirin bir sohbet olmuştu..Tatlı ve sıcak.Buluşmaya devam ettiler ve her guzel oykude olduğu gibi;prenses prensiyle evlendi.Ve de sonuna kadar cok mutlu yaşadılar.Prenses ne zaman kahve yapsa prensine icine bir kaşık tuz koydu,hayat boyu...Onun boyle sevdiğini biliyordu cunku..40 yıl sonra,adam dunyaya veda etti...
Olumunden sonra acması icin bir mektup bırakmıştı sevgili karısına..Şoyle diyodu satırlarında...:
^^Sevgilim,bir tanem..
Lutfen beni affet.Butun hayatımızı bir yalan uzerine kurduğum icin beni affet.Sana hayatımda bir tek kez yalan soyledim..Tuzlu kahvede...İlk buluştuğumuz gunu hatırlıyormusun?Oyle heyecanlı ve gergindim ki,şeker diyecekken''tuz''cıktı ağzımdan..Sen ve herkes bana bakarken,değiştirmeye o kadar utandım ki;yalanla devam ettim.Bu yalanın bizim ilişkimizin temeli olacağı hic aklıma gelmemişti.Sana gerceği anlatmayı defalarca duşundum.Ama her defasında korkudan vazgectim.
Şimdi oluyorum ve korkmam icin hic bir sebep yok...İşte gercek:ben tuzlu kahve sevmem.O garip ve rezil bir tat...Ama seni tanıdığım andan itibaren bu rezil kahveyi ictim.Hem de zerre pişmalık duymadan.seninle olmak hayatımın en buyuk mutluluğuydu ve bu mutluluğu tuzlu kahveye borcluydum.Dunyaya bir daha gelsem,herşeyi yeniden yaşamak,seni yeniden tanımak ve butun hayatımı yeniden seninle gecirmek isterim,ikinci bir hayat boyu daha tuzlu kahve icmek zorunda kalsam da...^^
Yaşlı kadının gozyaşları mektubu sırılsıklam ıslattı.
Lafı acıldığında bir gun biri,kadına ''tuzlu kahve nasıl bir şey acaba?''diye sordu.
Gozleri nemlendi kadının...
^^Cok tatlı,hem de cok!..^^dedi
__________________