Sozlukte "acık alÂmet, işÃ‚ret, emÂre, iz ve nişÃ‚ne" demektir. Coğulu Ây ve ÂyÂt'tır. Allah'ın varlığına delÂlet eden şeylere ve
peygamberlerin hak olduğunu ispat eden mucizelere de Âyet denir. Kur'Ân'da bu kelime; aynı temel anlamları icerecek şekilde
mucize (Bakara, 2/211; Mu'min, 40/78), alÂmet (Bakara, 2/248), ibret (Nahl, 16/11), acÂib iş (Mu'minûn, 23/50), delil (Rûm, 30/20-25; İsrÂ, 17/12)
ve Kur'Ân Âyeti (Nahl, 16/101) karşılığı olarak kullanılmıştır.
Kur'Ân, sûrelerden, sûreler de Âyetlerden oluşmuştur. Âyet, sonu ve başı belli olan, uzun veya kısa, bir harf veya birkac kelime
veya cumleden oluşan Allah'ın sozlerine denir. Her Âyet Kur'Ân'dır. Anlamlı en kısa Âyet bir kelime olan ve "yemyeşil"
anlamındaki "mudhÂmmetÂn" dır (RahmÂn, 55/64). En uzun Âyet ise bir sayfadır (Bakara, 2/282). FÂtiha sûresinin başındaki besmele
dÂhil, Kur'Ân da 6236 Âyet vardır. Diğer sûrelerin başlarındaki Âyetler, sûreleri birbirinden ayırmak icin konulmuştur, o
sûreden birer Âyet değildir. Âyetlerin son kelimelerine kendisinden sonra gelen Âyeti ayırdığı icin "fÂsıla" (coğulu, fevÂsıl)
denir. Âyetlerin sûrelerdeki dizilişi vahiy ile belirlenmiştir (tevkîfî
. Âyetlerin bir kısmı Mekke'de bir kısmı da Medine'deinmiştir. Manalarının anlaşılırlığı bakımından Âyetler muhkem ve muteşÃ‚bih kısımlarına ayrılmakla birlikte (Âl-i İmrÂn, 3/7)
sağlam ve guzel olma bakımından butun Âyetler, muhkem ve muteşÃ‚bihtir (Hûd, 11/1; Zumer, 39/23). İlk inen Âyetler AlÂk
sûresinin ilk beş Âyetidir. Son inen Âyetler hakkında goruş birliği yoktur. Bakara sûresinin 278 ve 281, Nis sûresinin 176,
Tevbe sûresinin 128-129, NÂs sûresinin 1-3 ve MÂide sûresinin 3. Âyetlerinin son inen Âyetler olduğu soylenmektedir.