Binler dil ile istiğfar edip, ibadet etmek



Aziz, Sıddık Kardeşlerim ve Hapis Arkadaşlarım!

EvvelÂ: Sureten goruşmediğimizden merak etmeyiniz. Bizler manen her zaman goruşuyoruz. Benim ehemmiyetsiz şahsıma bedel, Nurdan elinize gecen hangi risaleyi okusanız veya dinleseniz, benim adi şahsım yerine, Kur’Ân’ın bir hÂdimi haysiyetiyle beni o risale icerisinde gorup sohbet edersiniz. Zaten ben de sizinle butun duÂlarımda ve yazılarınızda ve alÂkanızda hayalimde goruşuyorum ve bir dairede beraber bulunmamızdan her vakit goruşuyoruz gibidir.

SÂniyen: Bu yeni medrese-i Yusufiyedeki Risale-i Nur’un yeni talebelerine deriz: Kuvvetli huccetlerle, hatta ehl-i vukufu da teslime mecbur eden işÃ‚rÂt-ı Kur’Âniye ile, “Nur’un sadık şakirdleri iman ile kabre girecekler. Hem şirket-i maneviye-i Nuriyenin feyziyle, her bir şakird, derecesine gore umum kardeşlerinin manevî kazanclarına ve duÂlarına hissedar olur. Guya, Âdeta binler dil ile istiğfar eder, ibadet eder.” Bu iki fayda ve netice, bu acib zamanda butun zahmetleri, sıkıntıları hice indirir; pek cok ucuz olarak o iki kıymettar kÂrları sadık muşterilerine verir.

Said Nursî

ŞuÂlar, On Dorduncu Şu (Afyon Hapsi mektupları), s. 514
__________________