Bakara Suresi Turkce Ceviri


Bakara Suresi Turkce Anlamı
Linkleri gormek icin uye ol Giriş yap veya uye ol.
76- (Yahûdilerin munafıkları) iman edenlerle karşılaştıkları zaman: İman ettik derler. Birbirleriyle başbaşa kaldıkları zaman ise: Allahın size actığını Rabbiniz katında sizin aleyhinize delil getirsinler diye mi, onlara haber veriyorsunuz? Aklınızı kullanmıyor musunuz? derler.

77- Onlar bilmiyorlar mı ki, Allah gizlediklerini de acığa vurduklarını da bilir.

78- Onlardan bazıları, bir takım kuruntular dışında, Kitabı bilmeyen ummîlerdir. Ve onlar ancak zanda bulunurlar.

79- Yazıklar olsun onlara ki, Kitabı kendi elleriyle yazıp sonra az bir bedele onu satmak icin Bu, Allah katındandır derler. Elleriyle yazdıklarından dolayı vay onların haline! Ve kazandıklarından dolayı vay onların haline!

80- Bir de onlar: Bize sayılı gunler dışında asla ateş dokunmayacaktır dediler. De ki: Allah katından bir soz mu aldınız? -ki Allah, asla sozunden donmez- yoksa Allah hakkında bilmediğiniz şeyleri mi soyluyorsunuz?

81- Hayır, kim bir kotuluk işler de gunahı kendisini cepecevre kuşatırsa, işte onlar cehennemliktirler. Onlar orada surekli kalacaklardır.

82- İman edip salih ameller işleyenlere gelince, işte onlar cennetliktirler. Onlar da orada surekli kalacaklardır.

83- Hani İsrailoğullarından: Allahtan başkasına ibadet etmeyeceksiniz, anneye-babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara iyilik edeceksiniz ve insanlara guzel soz soyleyin, namazı dosdoğru kılın, zekÂtı verin diye kesin soz almıştık. Sonra icinizden pek azı haric, yuz cevirdiniz. Ve hÂl da yuz ceviriyorsunuz.

84- Vaktiyle sizden: Birbirinizin kanlarını dokmeyeceksiniz, birbirinizi yurtlarınızdan cıkarmayacaksınız diye kesin soz almıştık. Sonra sizler bunu kabul etmiştiniz. HÂl da şahidlik ediyorsunuz.

85- Sonra da sizler yine birbirinizi olduruyor, icinizden bir grubu yurtlarından cıkarıyor, onlara karşı gunah ve duşmanlıkla yardımlaşıyorsunuz. Ve size esir olarak gelirlerse fidye verip onları kurtarırsınız. Oysa onları yurtlarından cıkarmak size haram kılınmıştı. Yoksa siz Kitabın bir kısmına inanıp bir kısmını inkÂr mı ediyorsunuz? Sizden boyle yapanların cezası, dunya hayatında rezil olmaktan başka bir şey değildir. Kıyamet gununde de azabın en şiddetlisine uğratılırlar. Allah yaptıklarınızdan asla gÂfil değildir.

86- İşte onlar, Âhiret karşılığında dunya hayatını satın alan kimselerdir. Bundan dolayı onlardan azap hafifletilmeyecek ve kendilerine yardım da edilmeyecektir.

87- Andolsun ki Biz, Musaya Kitabı verdik ve ondan sonra ardı ardına peygamberler gonderdik. Meryem oğlu İsaya da apacık deliller verdik ve onu, Rûhul- Kudus (CebrÂil) ile destekledik. Demek size ne zaman bir peygamber, nefislerinizin hoşlanmadığı bir şey getirse; buyukluk taslayarak, bir kısmını yalanlayacak bir kısmını da oldureceksiniz, oyle mi?

88- Kalplerimiz ortuludur dediler. Hayır, kufurleri yuzunden Allah onlara lanet etmiştir. Onun icin pek az iman ederler.

89- Onlara, Allah katından yanlarında bulunanı (Tevratı) doğrulayan bir Kitap gelince; daha once kÂfirlere karşı fetih isteyip dururlarken, o bildikleri şey kendilerine gelince onu inkÂr ettiler.

90- Allahın, kullarından dilediğine fazlından (vahiy) indirmesini kıskanarak, Allahın indirdiklerini inkÂr etmek sûretiyle nefislerini karşılığında sattıkları şey ne kotudur! KÂfirler icin alcaltıcı bir azap vardır.

91- Onlara: Allahın indirdiğine iman edin denildiği zaman: Biz, bize indirilene iman ederiz derler ve ondan başkasını inkÂr ederler. Oysa o (Kuran), yanlarında bulunanı doğrulayan bir gercektir. De ki: Eğer (Tevrata) inanıyor idiyseniz, nicin daha once Allahın peygamberlerini olduruyordunuz?

92- Andolsun ki Musa, size apacık deliller getirmişti. Sonra siz onun ardından kendinize zulmederek, buzağıyı (ilÂh) edindiniz.

93- Hani bir vakit, Tûru ustunuze yukselterek: Size verdiğimize kuvvetle sarılın ve dinleyin diye sizden kesin soz almıştık. Onlar: İşittik ve isyan ettik demişlerdi. Kufurleri sebebiyle buzağı (sevgisi) kalplerine icirilmişti. De ki: Eğer muminler iseniz, imanınız size ne kotu şeyler emrediyor!

94- De ki: Eğer Allah katında Âhiret yurdu diğer insanlara değil de sadece size aitse; doğru soyleyen kimseler iseniz, haydi olumu temenni edin

95- Oysa onlar, daha once ellerinin yapıp one surdukleri şeyler yuzunden onu hicbir zaman temenni etmezler. Allah, zÂlimleri cok iyi bilendir.

96- Andolsun ki sen onları (Yahûdileri), hayata karşı insanların en hırslısı ve hatta muşriklerden bile daha hırslı bulursun. Onlardan her biri bin yıl yaşatılmayı ister. Oysa yaşatılması, kendisini azaptan uzaklaştırıcı değildir. Allah, onların yapmakta olduklarını cok iyi bilendir.

97- De ki: Kim CebrÂile duşman olursa şuphesiz ki o, onu (Kuranı) kendisinden oncekileri doğrulayıcı, muminlere hidÂyet ve mujde olarak Allahın izniyle senin kalbine indirmiştir.

98- Kim Allaha, meleklerine, peygamberlerine, CebrÂile ve MîkÂile duşman olursa, şuphesiz Allah da kÂfirlerin duşmanıdır.

99- Andolsun ki Biz sana apacık Âyetler indirdik. Onları fÂsıklardan başkası inkÂr etmez.

100- Onlar ne zaman bir antlaşma yaptılarsa iclerinden bir grup onu bozup atmadı mı? Hayır, onların coğu iman etmezler.

101- Onlara Allah katından yanlarındaki (Kitabı) doğrulayan bir peygamber gelince, kendilerine kitap verilenlerden bir grup sanki bilmiyorlarmış gibi Allahın Kitabını sırtlarının arkasına attılar.

102- Ve onlar, Suleymanın mulku (nubuvvet ve saltanatı) aleyhine Şeytanların uydurduklarına tÂbi oldular. Suleyman (sihir yaparak) kÂfir olmadı. Fakat o şeytanlar kÂfir oldular. Onlar, insanlara sihri ve BÂbildeki iki meleğe, HÂrût ve MÂrûta indirilen şeyleri oğretiyorlardı. Halbuki o ikisi: Biz ancak bir fitneyiz (imtihan icin gonderildik). Sakın (sihir yaparak) kÂfir olma! demedikce hic kimseye (birşey) oğretmezlerdi. İşte onlar o ikisinden, kendisiyle, koca ile karısının arasını ayıracak şeyler oğreniyorlardı. Oysa onunla, Allahın izni olmadan hic kimseye zarar verecek değillerdi. Onlar kendilerine zarar verecek, fayda sağlamayacak şeyleri oğreniyorlardı. Andolsun ki onlar onu (sihri) satın alan kimselerin Âhirette hicbir nasibi olmadığını şuphesiz biliyorlardı. Karşılığında kendilerini sattıkları şey ne kotudur, keşke bilmiş olsalardı!

103- Onlar, iman edip sakınmış olsalardı, elbette Allah katındaki sevap daha hayırlı olurdu. Keşke bilselerdi!

104- Ey iman edenler! RÂin demeyin, Unzurn deyin ve dinleyin. KÂfirler icin elem verici bir azap vardır.

105- Kitap Ehli olan kÂfirler de muşrikler de, size Rabbinizden bir hayır indirilmesini istemezler. Allah ise rahmetini dilediğine tahsis eder. Allah buyuk ihsan sahibidir.

106- Biz bir Âyeti nesheder veya onu unutturursak, ondan daha hayırlısını ya da onun benzerini getiririz. Allahın her şeye kÂdir olduğunu bilmez misin?

107- Bilmez misin ki goklerin ve yerin mulku yalnızca Allahındır. Sizin icin Allahtan başka hicbir dost ve yardımcı yoktur.

108- Yoksa siz daha once Musaya sorulduğu gibi, peygamberinizi sorguya cekmek mi istiyorsunuz? Kim imanı kufurle değiştirirse, şuphesiz o doğru yoldan sapmıştır.

109- Kitap Ehlinden bircoğu hak kendilerine apacık belli olduktan sonra, sırf nefislerindeki kıskanclık yuzunden, sizi imanınızdan sonra kÂfirliğe dondurmek isterler. Allah emrini getirinceye kadar affedin, bağışlayın. Şuphesiz Allah, her şeye guc yetirendir.

110- Namazı dosdoğru kılın, zekatı verin. Kendiniz icin onceden ne hayır gonderirseniz Allah katında onu bulursunuz. Şuphesiz Allah, yaptıklarınızı cok iyi gorendir.

111- Yahûdi ve Hıristiyan olanlardan başkası asla cennete giremeyecek dediler. Bu, onların kuruntularıdır. De ki: Eğer doğru soyleyen kimseler iseniz, delilinizi getirin!

112- Hayır, kim muhsin olarak yuzunu (kendini) Allaha teslim ederse, işte ona Rabbi katında mukÂfÂtı vardır. Onlara korku yoktur ve onlar uzulmeyeceklerdir.

113- Yahûdiler: Hıristiyanlar (guvenilecek) hicbir şey uzerinde değildir dediler. Hıristiyanlar da: Yahûdiler hicbir şey uzerinde değildir dediler. Halbuki hepsi de Kitabı okuyorlar. Bilmeyenler de aynen onların dedikleri gibi dediler. Artık Allah, ihtilaf ettikleri şeyler hakkında Kıyamet gunu aralarında hukum verecektir.

114- Allahın mescidlerinde, Onun isminin anılmasını yasaklayanlardan ve onların viran olmasına calışanlardan daha zalim kim vardır? Bunların, oralara ancak korka korka girmeleri gerekir. Bunlar icin dunyada bir alcaklık ve Âhirette de buyuk bir azap vardır.

115- Doğu da batı da Allahındır. Nereye yonelirseniz Allahın yuzu (kıblesi) oradadır. Şuphesiz Allah(ın rahmeti) geniştir, O her şeyi bilendir.

116- Onlar: Allah cocuk edindi dediler. (HÂşÃ‚) O, bundan munezzehtir. Doğrusu goklerde ve yerde ne varsa hepsi Onundur, hepsi Ona boyun eğmiştir.

117- Goklerin ve yerin yaratıcısı Odur. O bir şeyin olmasına hukmettiği zaman ona sadece ol! der, o da hemen oluverir.

118- Bilmeyenler: Allah bizimle konuşsa ya da bize bir Âyet (mûcize) gelse ya! dediler. Onlardan oncekiler de aynen onların dedikleri gibi demişlerdi. Kalpleri birbirine benzedi. Gercekleri iyice bilmek isteyen bir toplum icin, Âyetleri apacık bildirdik.

119- Şuphesiz Biz seni, mujdeleyici ve korkutucu olarak o hak (Kuran) ile gonderdik. Sen cehennemliklerden sorumlu değilsin.

120- Ne Yahûdiler ne de Hıristiyanlar, sen onların dinine tÂbi olmadıkca senden asla rÂzı olmazlar. De ki: Şuphesiz Allahın hidÂyeti (İslÂm dini), doğru yolun t kendisidir. Andolsun ki sana gelen ilimden sonra sen onların arzularına uyarsan, Allahtan sana hicbir dost ve hicbir yardımcı bulunmaz.

121- Kendilerine Kitap verdiğimiz (bazı) kimseler, onu hakkıyla okurlar. İşte bunlar ona iman ederler. Her kim onu inkÂr ederse, işte zarar edenler onlardır.

122- Ey İsrÂiloğulları! Size verdiğim nimetimi ve sizi (bir donem) Âlemlere ustun kılmış olduğumu hatırlayın.

123- Oyle bir gunden sakının ki; hic kimse, kimse adına bir şey odeyemez. Ondan hicbir fidye kabul edilmez, kendisine hicbir şefÂat fayda vermez ve onlara yardım da edilmez.

124- Hani bir vakit Rabbi İbrahimi bir takım kelimelerle imtihan etmişti o da onları eksiksiz yerine getirince: Şuphesiz Ben seni insanlara imam yapacağım demişti. (İbrahim): (YÂ Rabbi!) zurriyetimden de demiş, (Allah): ZÂlimlere ahdim ulaşamaz demişti.

125- Hani Biz, Beyti (KÂbeyi) insanlar icin bir toplanma ve guven yeri kılmıştık. Siz de İbrahimin makamından bir namaz yeri edinin. İbrahim ve İsmaile: Tavaf edenler, itikÂfa girenler, rukû ve secde edenler icin Evimi temizleyin! diye emretmiştik.

126- Hani İbrahim de: Ey Rabbim! Burayı guvenli bir şehir kıl, halkından Allaha ve Âhiret gunune iman edenleri urunlerle rızıklandır! demişti. (Allah): KÂfir olanı dahi az bir zaman faydalandırır, sonra onu cehennem azabına zorlarım. O ne kotu bir donuş yeridir! buyurmuştu.

127- Hani İbrahim, İsmail ile birlikte Evin temellerini yukseltiyor (ve şoyle diyorlardı: ) Ey Rabbimiz! Bizden kabul buyur. Şuphesiz daima işiten ve hakkıyla bilen ancak Sensin.

128- Ey Rabbimiz! İkimizi yalnız Sana teslim olan kimseler kıl! Neslimizden de yalnız Sana teslim olacak bir ummet (cıkar). Bize ibadet yerlerimizi goster ve tevbemizi kabul buyur. Şuphesiz Sen tevbeleri cokca kabul edensin, cok merhametli olansın.

129- Ey Rabbimiz! Onlara kendi aralarından, kendilerine Âyetlerini okuyan, onlara Kitap ve Hikmeti oğreten ve onları tertemiz yapan bir peygamber gonder. Şuphesiz yalnız Sen mutlak gÂlipsin, hukum ve hikmet sahibisin

130- Kendini bilmeyenlerden başka kim İbrahimin dininden yuz cevirir? Andolsun ki, Biz onu dunyada sectik, gercekten o Âhirette de sÂlihlerdendir.

131- Rabbi ona: Teslim ol! dediği zaman, o: Âlemlerin Rabbine teslim oldum demişti.

132- İbrahim bunu oğullarına da vasiyet etti, Yakup da: Ey oğullarım! Şuphesiz ki Allah, sizin icin bu dini secti. Artık sizler ancak muslumanlar olarak can verin dedi.

133- (Ey Yahûdiler!) Yoksa Yakuba olum geldiği vakit siz orada hazır mı idiniz? O, oğullarına: Benden sonra neye ibadet edeceksiniz? dediği vakit, onlar: Senin ilÂhına; ataların İbrahim, İsmail ve İshakın ilahı olan tek ilaha ibadet edeceğiz. Biz, ancak Ona teslim olanlarız demişlerdi.

134- Onlar, gelip gecmiş bir ummettir. Onların kazandıkları kendilerine, sizin kazandıklarınız da size aittir. Siz onların yaptıklarından sorguya cekilmeyeceksiniz.

135- Yahûdi ya da Hıristiyan olun ki, doğru yolu bulasınız dediler. De ki: Hayır, (biz) Hanif olarak İbrahimin dinine (uyarız). O, muşriklerden değildi

136- Deyin ki: Biz Allaha ve bize indirilene; İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve torunlarına indirilenlere; Musa ve İsaya verilenlere ve butun peygamberlere Rableri tarafından verilenlere iman ettik. Onlardan hicbirini diğerinden ayırdetmeyiz. Biz ancak Ona teslim olanlarız.

137- Eğer onlar da sizin iman ettiğiniz gibi iman ederlerse şuphesiz doğru yolu bulmuş olurlar; şayet yuz cevirirlerse onlar mutlaka ayrılığa duşerler. Onlara karşı Allah sana yeter. O, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

138- Allahın boyası (ile boyanın). Boyası Allahınkinden daha guzel olan kimdir? Biz yalnız Ona ibadet edenleriz (deyin).

139- De ki: Bizimle Allah hakkında mı mucadele ediyorsunuz? Oysa O, bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir. Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız size aittir. Biz ancak Ona gonulden bağlananlarız.

140- Yoksa siz: Gercekten İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve oğulları Yahûdi yahut Hıristiyan idiler mi diyorsunuz. De ki: Siz mi daha iyi bilirsiniz yoksa Allah mı? Yanında Allahtan gelen bir şahidliği gizleyenden daha zÂlim kim vardır? Allah yaptıklarınızdan asla gÂfil değildir.

141- Onlar, gelip gecmiş bir ummettir. Onların kazandıkları kendilerine, sizin kazandıklarınız da size aittir. Siz onların yaptıklarından sorguya cekilmeyeceksiniz.

142- İnsanlardan bir kısım beyinsizler: Uzerinde bulundukları kıblelerinden onları ceviren nedir? diyecekler. De ki: Doğu da batı da Allahındır. O, dilediğini dosdoğru yola iletir.

143- İşte boylece butun insanlara karşı şÃ‚hidler olmanız ve bu peygamberin de size karşı şÃ‚hid olması icin, Biz sizi vasat bir ummet kıldık. Senin uzerinde bulunduğun kıbleyi, ancak peygambere uyanları topukları uzerinde geri doneceklerden ayıralım diye kıble yaptık. Bu, Allahın doğru yola ilettiklerinden başkasına elbette zor gelir. Allah, sizin imanınızı zÂyi edecek değildir. Gercekten Allah, insanlara cok şefkatlidir, cok merhametlidir.

144- Biz, senin yuzunun goğe doğru cevrilip durduğunu muhakkak goruyoruz. Şimdi seni, elbette hoşnut olacağın bir kıbleye donduruyoruz. Artık yuzunu Mescid-i Haram (KÂbe) tarafına cevir. Nerede bulunursanız, siz de yuzlerinizi o tarafa cevirin. Şuphe yok ki, kendilerine kitap verilenler, bunun Rabbleri katından bir hak olduğunu cok iyi bilirler. Allah, onların yaptıklarından asla habersiz değildir.

145- Andolsun ki sen, kendilerine kitap verilenlere her turlu Âyeti (mûcize ve delili) getirsen yine onlar senin kıblene uymazlar. Sen de onların kıblesine uyacak değilsin. Onlar, birbirlerinin kıblesine de uymazlar. Andolsun sana gelen bunca ilimden sonra onların arzularına uyacak olursan, o zaman sen de muhakkak zÂlimlerden olursunuz.

146- Kendilerine kitap verdiklerimiz, onu oz oğullarını tanıdıkları gibi tanırlar. Buna rağmen iclerinden bir grup, hic şuphesiz, bildikleri halde hakkı gizlerler.

147- Hak, Rabbinden (gelen)dir. O halde sakın şuphe edenlerden olma!

148- Herkesin, kendisine yoneldiği bir yonu (kıblesi) vardır. O halde siz de hayır işlerinde yarışın. Nerede olursanız, Allah hepinizi bir araya getirir. Şuphesiz Allah, her şeye guc yetirendir.

149- Her nereden (yolculuğa) cıkarsan yuzunu Mescid-i Harama doğru cevir. Şuphesiz bu (emir), Rabbinden (gelen) mutlak bir haktır. Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.

150- (Evet Peygamberim!) Her nereden (yolculuğa) cıkarsan yuzunu Mescid-i Haram tarafına cevir. Siz de nerede olursanız yuzlerinizi o tarafa cevirin ki, aralarından zulmedenler haric, insanların size karşı bir delilleri olmasın. Artık onlardan korkmayın, Benden korkun. Boylece size olan nimetimi tamamlayayım da hidÂyete eresiniz. 151- Nitekim aranızda size Âyetlerimizi okuyan, sizi tertemiz yapan, size Kitap ve Hikmeti oğreten, bilmediğiniz şeyleri size bildiren sizden bir peygamber gonderdik.

152- O halde siz Beni anın ki Ben de sizi anayım. Ve Bana şukredin, nankorluk etmeyin.

153- Ey İman edenler! Sabır ve namazla (Allahtan) yardım isteyin. Şuphesiz Allah, sabredenlerle beraberdir.

154- Allah yolunda oldurulenler icin oluler demeyin. Hayır, onlar diridirler; fakat siz anlayamazsınız.

155- Andolsun ki, sizi biraz korku, biraz aclık, biraz da mallardan, canlardan ve urunlerden eksiltme ile mutlaka imtihan edeceğiz. Sabredenleri mujdele!

156- Onlar ki, kendilerine bir bel geldiği zaman: Şuphesiz biz, Allah iciniz ve biz ancak Ona donuculeriz derler.

157- İşte Rabblerinden mağfiretler ve rahmet onların uzerinedir ve onlar hidÂyete erenlerin t kendileridir.

158- Şuphesiz Saf ile Merve Allahın alÂmetlerindendir. Her kim Beyti (KÂbeyi) hacceder ya da umre yaparsa bu ikisini tavaf etmesinde kendisine bir gunah yoktur. Kim de gonlunden gelerek bir hayır işlerse, şuphesiz Allah şukrun karşılığını verendir, her şeyi bilendir.

159- Gercekten, indirdiğimiz apacık delilleri ve hidÂyeti, Biz Kitapta insanlara acıkca bildirdikten sonra gizleyenler var ya; işte onlara hem Allah lÂnet eder hem de butun lÂnet ediciler lÂnet eder.

160- Ancak tevbe edenler, (durumlarını) duzeltenler, (gizlediklerini) acıklayanlar mustesnÂ. Artık onların tevbelerini kabul ederim. Ben, tevbeleri cokca kabul edenim, cok merhametli olanım.

161- Şuphesiz ki, (Âyetlerimizi) inkÂr edip de kÂfir olarak olenler var ya; işte Allahın, meleklerin ve butun insanların lÂneti onların uzerinedir.

162- Onlar surekli lÂnet icinde kalırlar. Ne azapları hafifletilir ne de onlara muhlet verilir.

163- İlahınız tek bir ilahtır. Ondan başka hicbir ilah yoktur. O, Rahmandır, Rahîmdir.

164- Şuphesiz goklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gunduzun birbiri ardınca gelişinde, insanlara faydalı şeyler ile denizde yuzup giden gemilerde, Allahın gokten indirip de olumunden sonra kendisiyle yeryuzunu dirilttiği suda, her turlu canlıyı orada yaymasında, ruzgÂrları estirişinde ve gokle yer arasında boyun eğdirilmiş bulutlarda elbette aklını kullanan bir toplum icin Âyetler vardır.

165- İnsanlar icinde oyle kimseler vardır ki, Allahtan başkasını (Ona) eşler edinirler de onları Allahı sever gibi severler. İman edenlerin Allaha olan sevgileri ise daha kuvvetlidir. Zulmedenler, azabı gorecekleri zaman butun kuvvetin hakikaten Allaha ait olduğunu ve Allahın azabının gercekten cok şiddetli olduğunu bir bilselerdi (Allaha eşler tutmazlardı).

166- O zaman kendilerine uyulanlar, uyanlardan hızla uzaklaşmıştır. Onlar azabı gormuşler, aralarındaki butun bağlar da kopmuştur.

167- Uyanlar: Keşke bizim icin (dunyaya) bir donuş olsaydı da (bugun) onların bizden uzaklaştıkları gibi biz de onlardan uzak dursaydık! derler. Boylece Allah, butun amellerini pişmanlıklar halinde kendilerine gosterecektir. Ve onlar, ateşten de cıkacak değillerdir.

168- Ey insanlar! Yeryuzundeki şeylerden helÂl ve temiz olarak yeyin. Şeytanın adımlarına uymayın. Cunku o, sizin icin apacık bir duşmandır.

169- O size ancak kotuluğu, hayasızlığı ve Allaha karşı bilmediğiniz şeyleri soylemenizi emreder.

170- Onlara: Allahın indirdiğine uyun! denildiği zaman onlar: Hayır, biz atalarımızı uzerinde bulduğumuz şeye uyarız derler. Ya ataları hic bir şey anlamayan, doğru yolu bulamayan kimseler olsalar da mı?

171- O inkÂr edenler (ile peygamber)in durumu, bağırıp cağırmadan başka bir şey duymayan (hayvan)lara haykıran kimsenin durumu gibidir. Sağırdırlar, dilsizdirler, kordurler; artık onlar inanmazlar.

172- Ey iman edenler! Size rızık olarak verdiğimiz şeylerin temiz olanlarından yeyin ve yalnızca Ona kulluk ediyorsanız, Allaha şukredin.

173- O, size, ancak leşi, kanı, domuz etini ve Allahtan başkası adına kesileni haram kıldı. Fakat kim mecbur kalır da saldırmadan ve haddi aşmadan (bunlardan yerse) ona bir gunah yoktur. Şuphesiz Allah, cok bağışlayandır, cok merhamet edendir.

174- Şuphesiz ki Allahın indirdiği Kitaptan bir şeyi gizleyip de onu az bir bedele satanlar (var ya); işte onlar karınlarında ateşten başka bir şey yemezler. Kıyamet gunu Allah, onlarla konuşmayacak ve onları temize cıkarmayacaktır. Onlar icin can yakıcı bir azap vardır.

175- Onlar hidÂyete karşılık sapkınlığı, mağfirete karşılık da azabı satın alan kimselerdir. Onlar ateşe karşı ne kadar da dayanıklıdırlar!

176- Bu (azap) da, Allahın, Kitabı hak olarak indirmiş olması sebebiyledir. Şuphesiz ki, Kitap hakkında ihtilafa duşenler, gercekten (haktan) uzak bir ayrılık icindedirler.

177- Yuzlerinizi doğu ve batı tarafına cevirmeniz iyilik değildir. Fakat (asıl) iyilik, Allaha, Âhiret gunune, meleklere, Kitaba ve peygamberlere iman eden; onu sevmesine rağmen malını yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, dilenenlere ve (ozgurlukleri icin) kolelere veren; namazı dosdoğru kılan, zekÂtı veren, antlaşma yaptıkları zaman sozlerini yerine getiren, sıkıntıda, hastalıkta ve savaşın kızıştığı zamanlarda sabredenlerin iyiliğidir. İşte doğru olanlar onlardır. Ve onlar muttaki olanların da t kendileridir.

178- Ey iman edenler! Oldurulenler hakkında size kısas farz kılındı. Hure karşılık hur, koleye karşılık kole ve kadına karşılık kadın (kısas olunur). Fakat kimin lehine kardeşi (maktûlun velisi veya vÂrisi) tarafından bir şey affolunursa, artık orfe uymak ve ona guzellikle (diyeti) odemek gerekir. Bu, Rabbinizden bir hafifletme ve bir rahmettir. Her kim, bundan sonra haddi aşarsa, onun icin can yakıcı bir azap vardır.

179- Ey temiz akıl sahipleri! Kısasta sizin icin hayat vardır. Umulur ki, (oldurmekten) sakınırsınız.

180- Sizden birine olum geldiği vakit, eğer bir hayır (mal) bırakacaksa; anneye, babaya ve yakın akrabalara meşru bir şekilde vasiyet etmesi, takva sahipleri uzerine bir hak olarak size farz kılındı.

181- Artık kim, onu (vasiyeti) işittikten sonra değiştirirse, gunahı ancak onu değiştirenlerin uzerinedir. Şuphesiz Allah her şeyi işitendir, her şeyi bilendir.

182- Kim de vasiyet edenin bir hata etmesinden ya da gunah işlemesinden korkar da (tarafların) aralarını bulursa, ona hicbir gunah yoktur. Şuphesiz Allah cok bağışlayan, cok merhamet edendir.

183- Ey iman edenler! Oruc, sizden oncekilere farz kılındığı gibi, takva sahibi olasınız diye size de farz kılındı.

184- Sayılı gunler olarak. Sizden her kim, hasta veya seferde olursa, tutamadığı gunler sayısınca başka gunlerde tutsun. Oruca gucu yetmeyenler de bir yoksulu doyuracak fidye versinler. Bununla beraber kim gonulden bir hayır yaparsa; bu, kendisi icin daha hayırlıdır. Eğer bilirseniz, oruc tutmanız sizin icin daha hayırlıdır.

185- (O sayılı gunler) Ramazan ayıdır ki, insanları hidÂyete erdirmek, doğru yolu ve hak ile bÂtılı ayırt edip acıklamak uzere Kuran o ayda indirildi. Oyleyse sizden her kim bu aya erişirse orucunu tutsun. Allah sizin icin kolaylık ister, zorluk istemez. (Bu kolaylık), o sayıyı tamamlamanız ve size hidÂyet etmesine karşılık Allahı buyuk tanımanız icindir. Umulur ki, şukredersiniz.

186- Kullarım sana Beni sorarlarsa muhakkak ki Ben (onlara) cok yakınım. Bana dua ettiğinde dua edenin duasına karşılık veririm. O halde onlarda Benim davetime uysunlar ve Bana iman etsinler ki, doğru yolu bulmuş olsunlar.

187- Oruc gecesinde kadınlarınıza yaklaşmak size helÂl kılındı. Onlar sizin icin bir elbise, siz de onlar icin bir elbisesiniz. Allah, nefislerinize ihÂnet etmekte olduğunuzu bildi de tevbenizi kabul edip sizi bağışladı. Artık şimdi onlara yaklaşın ve Allahın sizin icin yazdığını isteyin. Fecrin beyaz ipliği siyah ipliğinden sizce ayırt edilinceye kadar yeyin, icin, sonra orucu geceye kadar tamamlayın. Mescidlerde itikÂf halinde bulunduğunuzda kadınlarınıza yaklaşmayın. Bunlar, Allahın sınırlarıdır. Sakın onlara yaklaşmayın! Allah, sakınsınlar diye Âyetlerini insanlara boylece acıklar.

188- Mallarınızı aranızda bÂtıl sebeplerle yemeyiniz ve bile bile insanların mallarından bir kısmını gunah ile yemek icin onları hÂkimlere (ruşvet olarak) aktarmayın.

189- Sana hilalleri soruyorlar. De ki: Onlar, insanlar ve hac icin vakit olculeridir. İyilik, evlere arkalarından girmeniz değildir. Fakat (asıl) iyilik, Allahtan sakınan kimsenin davranışıdır. Artık evlere kapılarından girin ve Allahtan korkun ki, kurtuluşa eresiniz.

190- Sizinle savaşanlarla siz de Allah yolunda savaşın ve aşırı gitmeyin. Şuphesiz ki Allah, aşırı gidenleri sevmez.

191- Onları nerede yakalarsanız oldurun. Sizi cıkardıkları yerden siz de onları cıkarın. Fitne oldurmekten daha kotudur. Onlar Mescid-i Haramda sizinle savaşmadıkca siz de onlarla Mescid-i Haram yanında savaşmayınız. Fakat sizinle savaşırlarsa siz de onları oldurun. KÂfirlerin cezası işte boyledir.

192- Şayet onlar (savaştan ve kufurden) vazgecerlerse, şuphesiz ki Allah cok bağışlayan, cok merhamet edendir.

193- Fitne kalmayıncaya ve din de yalnız Allah icin oluncaya kadar onlarla savaşın. Eğer vazgecerlerse artık zÂlimlerden başkasına duşmanlık yoktur.

194- Haram ay, haram aya karşılıktır. Hurmetler karşılıklıdır. O halde kim size saldırırsa, siz de onlara size saldırdıkları kadar karşılık verin. Allahtan korkun ve bilin ki, Allah takv sahipleriyle beraberdir.

195- Allah yolunda infak edin. Kendinizi tehlikeye atmayın. Ve iyilik edin. Şuphesiz ki Allah iyilik edenleri sever.

196- Haccı da umreyi de Allah icin tam yapın. Eğer (bunlardan) alıkonursanız, o halde kolayınıza gelen kurbanı gonderin. Kurban, yerine ulaşıncaya kadar başlarınızı tıraş etmeyin. İcinizden her kim hasta olur ya da başından bir rahatsızlığı bulunursa; ona oruc veya sadaka ya da kurban olarak fidye gerekir. Guvenliğe kavuştuğunuz zaman ise; kim hacca kadar umreyle faydalanmak isterse, kolayına gelen bir kurban kessin. Fakat kim (onu) bulamazsa, hac esnasında uc gun, donduğunuz zaman da yedi gun olmak uzere tam on gun oruc tutar. Bu, ailesi Mescid-i Haramda oturmayanlar icindir. Allahtan korkun ve bilin ki Allahın azabı cok şiddetlidir.

197- Hac, bilinen aylardır. Kim bu aylarda haccı (kendine) farz yaparsa, artık hac esnasında kadına yaklaşmak, gunah işlemek ve kavga etmek yoktur. İyilik olarak her ne yaparsanız, Allah onu bilir. Azık edinin. Şuphesiz ki azığın en hayırlısı, takvÂdır. Ey akıl sahipleri, Benden korkun!

198- (Hacda ticaret yaparak) Rabbinizden rızık istemenizde size herhangi bir gunah yoktur. Arafattan (Muzdelifeye) akın ettiğiniz zaman Meşar-i Haramın yanında Allahı zikredin. O, sizi nasıl hidÂyete ulaştırdıysa siz de Onu anın. Gercekten siz, bundan once sapıklardan idiniz.

199- Sonra insanların akın ettiği yerden siz de akın edin ve Allahtan bağışlanma dileyin. Şuphesiz Allah cok bağışlayan, cok merhamet edendir.

200- Hac ibadetlerinizi bitirdiğiniz zaman, (cahiliye doneminde) babalarınızı andığınız gibi hatta daha kuvvetli bir anışla Allahı anın. İnsanlardan oylesi vardır ki: Ey Rabbimiz, bize dunyada ver! der. Ahirette ise onun hicbir payı yoktur.

201- Onlardan oylesi de vardır ki: Ey Rabbimiz, bize dunyada da guzellik, Âhirette de guzellik ver ve bizi ateş azabından koru! der.

202- İşte onlar icin, kazandıklarından dolayı bir pay vardır. Allah, hesabı cok cabuk gorendir.

203- Sayılı gunlerde Allahı (tekbirle) zikredin. Kim iki gun icinde acele ederse ona gunah yoktur. Kim de geri kalırsa ona da gunah yoktur. Bu, sakınanlar icindir. Allahtan korkun ve bilin ki şuphesiz hepiniz Onun huzurunda toplanacaksınız.

204- İnsanlardan oyle kimseler vardır ki, dunya hayatı hakkındaki sozu senin hoşuna gider. Kalbinde olana Allahı da şÃ‚hid tutar. Halbuki o, en azılı duşmandır.

205- O işbaşına gectiği zaman; yeryuzunde fesat cıkarmaya, ekini ve nesli yok etmeye calışır. Allah ise fesadı sevmez.

206- Kendisine: Allahtan kork! denildiğinde, gurur onu gunaha sevkeder. Boylesine cehennem yeter. Gercekten o, ne kotu yataktır!

207- İnsanlardan oyleleri de vardır ki, Allahın rızasını isteyerek nefsini satar (feda eder). Allah ise kullarına cok şefkatlidir.

208- Ey iman edenler! Hepiniz topluca İslama (barışa) girin. Şeytanın adımlarına uymayın; cunku o, sizin apacık bir duşmanınızdır.

209- Size apacık deliller geldikten sonra, yine de (hak yoldan) kayarsanız, biliniz ki Allah mutlak gÂliptir, hukum ve hikmet sahibidir.

210- Onlar, buluttangolgeliklericindeAllahınmeleklerlebirlikt ekendilerinegelmesini ve işlerin bitirilivermesini mi gozetliyorlar? Oysa butun işler ancak Allaha dondurulur.

211- İsrÂiloğullarına sor, Biz onlara nice acık Âyetler vermiştik. Kim kendisine geldikten sonra, Allahın nimetini (Âyetlerini) değiştirirse, (bilsin ki) muhakkak Allahın azabı cok şiddetlidir.

212- Dunya hayatı kÂfirlere cok suslu gosterildi de onlar, iman edenlerle alay ediyorlar. Oysa takv sahipleri kıyamet gununde onların ustundedir. Allah, dilediğine hesapsız rızık verir.

213- İnsanlar tek bir ummet idi. Sonra Allah, mujdeleyici ve korkutucu olarak peygamberler gonderdi ve beraberlerinde, insanların anlaşmazlığa duştukleri hususlarda, aralarında hukum vermek icin hak ile Kitabı indirdi. Oysa kendilerine kitap verilenler, ancak kendilerine apacık deliller geldikten sonra, sırf aralarındaki kıskanclık yuzunden dinde ihtilafa duştuler. Bunun uzerine Allah, kendi izniyle, iman edenleri hakkında ihtilafa duştukleri gerceğe ulaştırdı. Allah, dilediği kimseyi dosdoğru yola iletir.

214- Yoksa siz, sizden once gelip gecenlerin hali başınıza gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Onlara oyle yoksulluk ve sıkıntı dokundu ve oyle sarsıldılar ki, nihayet peygamber ve beraberindeki iman edenler: Allahın yardımı ne zaman? dediler. Haberiniz olsun! Allahın yardımı şuphesiz yakındır.

215- Sana, neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: Hayır olarak infak edeceğiniz şey; anne-baba, akrabalar, yetimler, yoksullar ve yolda kalmışlar icindir. Hayır namına her ne yaparsanız, muhakkak ki Allah onu bilir.

216- Hoşunuza gitmediği halde, savaş size farz kılındı. Bazen hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin icin hayırlı olabilir. Sevdiğiniz bir şey de hakkınızda kotu olabilir. Allah bilir, siz bilmezsiniz.

217- Sana haram ayında savaşmayı soruyorlar. De ki: Onda savaşmak buyuk bir gunahtır. Fakat (insanları) Allah yolundan cevirmek, Onu inkÂr etmek, Mescid-i Haramdan menetmek ve halkını oradan cıkarmak daha buyuk gunahtır. Fitne, oldurmekten daha kotudur. Onlar guc yetirebilseler, sizi dininizden dondurunceye kadar sizinle savaşmaya devam ederler. İcinizden her kim dininden doner ve kÂfir olarak olurse, işte onların amelleri dunyada da Âhirette de boşa gitmiştir. Artık onlar cehennemliktirler. Onlar orada surekli kalacaklardır.

218- Muhakkak ki iman edenler, hicret edenler ve Allah yolunda cihad edenler; işte bunlar Allahın rahmetini umarlar. Allah cok bağışlayandır, cok merhametlidir.

219- Sana ickiden ve kumardan soruyorlar. De ki: O ikisinde buyuk gunah ve insanlar icin bazı faydalar vardır. Fakat gunahları faydalarından daha buyuktur. Ve sonra neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: İhtiyacınızdan fazlasını! Allah, size Âyetlerini boylece acıklıyor ki duşunesiniz

220- Dunya ve Âhiret hakkında. Yine sana yetimlerden soruyorlar. De ki: Onları ıslah etmek daha hayırlıdır. Şayet onlarla birlikte yaşarsanız, onlar sizin kardeşlerinizdir. Allah, fesat cıkaran ile ıslah edeni bilir. Allah dileseydi elbette size zorluk verirdi. Şuphesiz Allah mutlak gÂlip, hukum ve hikmet sahibidir.

221- Muşrik kadınlarla, onlar iman etmedikce evlenmeyin. Hoşunuza gitse de, muşrik bir kadından mumin bir cÂriye elbette daha hayırlıdır. Muşrik erkeklerle de onlar iman etmedikce, (mumin kadınları) evlendirmeyin. Hoşunuza gitse de, muşrik bir erkekten mumin bir kole elbet daha hayırlıdır. Onlar (muşrikler) cehenneme cağırırlar. Allah ise, kendi izniyle, cennete ve mağfirete cağırır ve iyice duşunup oğut alsınlar diye, insanlara Âyetlerini acıklar.

222- Sana kadınların aybaşı halini sorarlar. De ki: O bir rahatsızlıktır. Bu sebeple aybaşı halinde kadınlardan uzak durun ve temizleninceye kadar onlara yaklaşmayın. Temizlendikleri zaman, Allahın size emrettiği yerden onlara gidin. Muhakkak Allah, cok tevbe edenleri de sever, cok temizlenenleri de sever.

223- Kadınlarınız sizin icin bir tarladır. O halde tarlanıza nasıl isterseniz oyle varın. Kendiniz icin (salih ameller) gonderin. Allahtan korkun ve biliniz ki mutlaka Ona kavuşacaksınız. Muminleri mujdele!

224- Yeminleriniz sebebiyle Allahı, iyilik yapmanıza, takv sahibi olmanıza ve insanların arasını duzeltmenize engel kılmayın. Allah her şeyi işiten, her şeyi bilendir.

225- Allah sizi yeminlerinizdeki Lağv (yanılgı)dan dolayı sorumlu tutmaz. Fakat kalplerinizin kazandığından dolayı sizi sorumlu tutar. Allah cok bağışlayandır, kullarına yumuşak davranandır.

226- Hanımlarına yaklaşmamaya yemin edenler icin dort ay beklemek vardır. Şayet (bu sure icinde hanımlarına) donerlerse şuphesiz Allah cok bağışlayandır, cok merhametlidir. 227- Eğer boşanmaya karar verirlerse (boşanırlar). Şuphesiz Allah her şeyi işitendir, her şeyi bilendir.

228- Boşanmış kadınlar kendi başlarına uc kur (hayız ve temizlenme) muddeti beklerler. Eğer Allaha ve Âhiret gunune iman ediyorlarsa, Allahın rahimlerde yarattığını gizlemeleri onlara helÂl olmaz. Kocaları, bu bekleme muddeti icinde barışmak isterlerse, onları geri almaya daha layıktır. Erkeklerin meşrû şekilde kadınlar uzerinde hakları olduğu gibi, kadınların da onlar uzerinde hakları vardır. Ama erkeklerin onlar uzerinde (ustun) bir dereceleri vardır. Allah Azîzdir, Hakîmdir.

229- Boşanma iki defadır. Artık (kadını) ya iyilikle tutmalı ya da guzellikle salıvermelidir. Onlara verdiklerinizden bir şey almanız size helÂl olmaz. Ancak her ikisi de Allahın sınırlarına koruyamayacaklarından korkarlarsa mustesnÂ. Eğer onların Allahın sınırlarını koruyamayacaklarından korkarsanız, bu durumda kadının (ayrılmak icin) fidye vermesinde her ikisine de bir gunah yoktur. Bunlar Allahın sınırlarıdır, sakın onları gecmeyin. Her kim Allahın sınırlarını aşarsa, işte onlar zÂlimlerin t kendileridir.

230- Eğer erkek onu (ucuncu defa) boşarsa, artık bundan sonra başka bir kocayla nikÂhlanmadıkca kendisine helÂl olmaz. Şayet (yeni koca da) onu boşarsa, Allahın sınırlarını koruyacaklarına inandıkları takdirde, (ilk koca ile kadının) tekrar birbirlerine donmelerinde her ikisine de bir gunah yoktur. İşte bunlar, bilen bir toplum icin Allahın acıkladığı sınırlarıdır.

231- Kadınları boşadığınız zaman, iddetlerinin sonlarına vardılar mı, ya onları iyilikle tutun ya da iyilikle bırakın. Sırf zulmetmek icin, zararlarına olarak onları (yanınızda) tutmayın. Kim bunu yaparsa, gercekten kendisine zulmetmiş olur. Allahın Âyetlerini eğlence edinmeyin. Allahın uzerinizdeki nimetini ve size indirip kendiyle oğut verdiği Kitabı ve Hikmeti duşunun. Allahtan korkun ve bilin ki, Allah her şeyi bilendir.

232- Kadınları boşadığınız zaman, iddetlerini bitirdiler mi, aralarında guzel bir şekilde anlaştıkları takdirde, kocalarıyla nikÂhlanmalarına engel olmayın. İşte bununla, icinizden Allaha ve Âhiret gunune iman eden kimselere oğut veriliyor. Bu, sizin icin daha hayırlı ve daha temizdir. Allah bilir siz bilmezsiniz.

233- Emzirmeyi tamamlamak isteyenler icin, anneler cocuklarını tam iki yıl emzirirler. Onların yiyeceği ve giyeceği, orfe uygun olarak, cocuk kendisinin olana (babaya) aittir. Hicbir kimse gucunden fazlasıyla sorumlu tutulmaz. Cocuğu yuzunden ne anne, ne de cocuk kendisinin olan (baba) zarara uğratılmasın. Mirascıya duşen de bunun aynısıdır. Eğer (anne-baba) aralarında danışarak ve karşılıklı anlaşarak, (iki yıldan once) sutten kesmek isterlerse, kendilerine bir gunah yoktur. Eğer cocuğunuzu (sutanneye) emzirtmek isterseniz, vereceğiniz (ucret)i guzelce teslim ettiğiniz takdirde, yine uzerinize bir gunah yoktur. Allahtan korkun ve bilin ki, Allah yaptıklarınızı gorendir.

234- İcinizden vefat edenlerin geride bıraktıkları eşleri, kendi başlarına dort ay on gun beklerler. Bekleme suresini bitirdikleri zaman, artık onların kendi nefisleri hakkında meşrû olarak yaptıklarından dolayı size bir gunah yoktur. Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.

235- Boyle kadınlara evlenme isteğinizi ustu kapalı ifade etmenizde ya da gonullerinizde gizlemenizde uzerinize bir gunah yoktur. Allah biliyor ki, siz onları mutlaka anacaksınız. Fakat meşrû bir soz soylemeniz dışında, onlarla gizlice sozleşmeyin. Farz olan bekleme suresi sona ermeden nikah akdini bağlamaya karar vermeyin ve bilin ki Allah nefislerinizde olanı muhakkak bilir. Artık Ondan sakının ve bilin ki, şuphesiz Allah cok bağışlayandır, Halîmdir (Ceza vermede aceleci değildir).

236- Kendilerine dokunmadan ya da mehir tayin etmeden kadınları boşarsanız size bir gunah yoktur. Eli geniş olan kendi kuvvetine gore, fakir olan da yine kendi kuvvetince orfe uygun bir fayda ile onları faydalandırsın. Bu, iyilik edenler uzerine bir borctur.

237- Eğer kendilerine bir mehir tayin ettiğiniz halde, temas etmeden once onları boşarsanız, tayin ettiğinizin yarısı onlarındır. Ancak kendilerinin ya da nikÂh akdi elinde olanın bağışlaması ayrı. Sizin bağışlamanız ise takvÂya daha yakındır. Aranızdaki iyiliği unutmayın. Şuphesiz Allah, yaptıklarınızı gorendir.

238- Namazları ve orta namazını koruyun. Allah icin, gonulden boyun eğerek kıyam edin.

239- Eğer (bir tehlikeden) korkarsanız, (namazı) yaya yahut binekte iken (kılın). Guvenliğe kavuştuğunuz zaman ise, bilmediğiniz şeyleri size oğrettiği gibi Allahı zikredin.

240- İcinizden vefat edip de geride eşler bırakan kimseler, eşleri icin (evlerinden) cıkarılmadan, bir yıla kadar faydalanmalarını vasiyet etsinler. Eğer kendileri cıkarlarsa, onların kendileri hakkında meşrû olarak yaptıklarından dolayı size bir gunah yoktur. Allah cok gucludur ve hikmet sahibidir.

241- Boşanmış kadınların, meşrû bir şekilde faydalanma hakları vardır ki bu, takv sahipleri uzerine bir borctur.

242- İşte Allah, aklınızı kullanasınız diye, size Âyetlerini boyle acıklar.

243- Binlerce kişi iken, olum korkusuyla yurtlarından cıkan kimseleri gormedin mi? Allah onlara Olun! dedi, sonra da onları diriltti. Şuphesiz Allah, insanlara karşı lutuf sahibidir. Fakat insanların coğu şukretmezler.

244- Allah yolunda savaşın ve bilin ki Allah, her şeyi işitendir, bilendir.

245- Allaha karşılığını pek cok kat artırması icin, guzel bir borc verecek olan kimdir? Allah (rızkı), daraltır ve genişletir. Siz ancak Ona donduruleceksiniz.

246- Musadan sonra İsrÂiloğullarının ileri gelenlerini gormedin mi? Hani onlar kendi peygamberlerine: Bize bir hukumdar gonder de Allah yolunda savaşalım demişlerdi. O da: Ya savaş size farz kılınır da savaşmazsanız? demişti. Onlar: Yurdumuzdan cıkarılıp cocuklarımızdan olduğumuz halde, ne diye Allah yolunda savaşmayalım? demişlerdi. Ama kendilerine savaş farz kılınınca, iclerinden pek azı haric yuz cevirdiler. Allah, zÂlimleri cok iyi bilendir.

247- Peygamberleri onlara dedi ki: Gercekten Allah size TÂlûtu hukumdar olarak gonderdi. Dediler ki: Biz hukumdarlığa ondan daha layık iken ve ona malca da bir genişlik verilmemişken, o bizim uzerimize nasıl hukumdar olabilir? (Peygamberleri): Şuphesiz Allah, onu sizin uzerinize secti, ona ilim ve vucut bakımından da ustunluk verdi. Allah, mulkunu dilediğine verir. Allahın lutfu geniştir, O her şeyi bilendir.

248- Peygamberleri onlara dedi ki: Gercekten onun hukumdarlığının alÂmeti, size TÂbûtun gelmesidir ki onda Rabbinizden bir huzur ve Musa ailesi ile Harun ailesinin geriye bıraktıklarından bir kalıntı vardır. Onu melekler taşıyacaktır. Eğer muminlerseniz, elbet bunda sizin icin kesin bir delil vardır.

249- TÂlût, ordusuyla ayrılınca dedi ki: Şuphesiz Allah sizi bir nehir ile imtihan edecektir. Kim ondan icerse benden değildir. Kim ondan tatmazsa işte o bendendir. Ancak eliyle bir avuc alanlar mustesnÂ. Ama iclerinden pek azı dışında ondan ictiler. Nihayet TÂlût ve beraberindeki iman edenler nehri gecince dediler ki: Bugun bizim CÂlûta ve ordusuna karşı gucumuz yoktur. Allaha kavuşacaklarını bilenler ise dediler ki: Nice az bir topluluk, cok topluluğa Allahın izniyle galip gelmiştir. Allah sabredenlerle beraberdir.

250- CÂlût ve askerlerine karşı cıktıklarında: Ey Rabbimiz! Uzerimize sabır yağdır. Ayaklarımıza sebat ver ve kÂfirler topluluğuna karşı bize yardım et dediler.

251- Derken Allahın izniyle onları bozguna uğrattılar. DÂvûd da CÂlûtu oldurdu. Allah da ona hukumdarlık ve hikmet verdi ve ona dilediği bazı şeyleri oğretti. Eğer Allah insanların bir kısmını diğer bir kısmıyla defedip savmasaydı yeryuzu mutlaka fesada uğrardı. Fakat Allah Âlemlere karşı lutuf sahibidir.

252- İşte bunlar, Allahın Âyetleridir. Bunları sana hak olarak okuyoruz.Şuphesiz ki sen, gonderilmiş peygamberlerdensin.

253- İşteBiz, o peygamberlerin kimini kimine ustun kıldık. Allah onlardan kimiyle konuştu. Kimini de derecelerle yukseltti.Meryem oğlu İsaya da apacık deliller verdik ve onu Rûhul-Kudus (CebrÂil) ile destekledik. Şayet Allah dileseydi, onlardan sonra gelenler, kendilerine o apacık deliller geldikten sonra birbirlerini oldurmezlerdi. Fakat ihtilafa duştuler. Onlardan kimi iman etti kimi de kÂfir oldu.Eğer Allah dileseydi, birbirlerini oldurmezlerdi. Fakat Allah ne dilerse yapar.

254- Ey iman edenler! İcinde ne bir alış veriş, ne bir dostluk ve ne de bir şefaatin bulunmadığı bir gun gelmeden once size rızık olarak verdiğimiz şeylerden infak edin. KÂfirler, zÂlimlerin t kendileridir.

255- Allah ki, Ondan başka hicbir ilah yoktur. O diridir, zÂtıyla kÂimdir. Onu ne bir uyuklama ve ne de bir uyku tutar. Goklerde ve yerdekilerin hepsi ancak Onundur. Onun izni olmaksızın, huzurunda şefÂat edecek olan kimdir? O, onların onlerinde ve arkalarında olanı bilir. Onun ilminden Onun dilediği dışında hicbir şeyi kavrayamazlar. Onun kursîsi gokleri ve yeri kuşatmıştır. Onları korumak Ona ağır gelmez. O, cok yucedir, cok buyuktur.

256- Dinde zorlama yoktur. Muhakkak iman ile kufur apacık meydana cıkmıştır. Artık kim tÂğûtu inkÂr eder ve Allaha iman ederse o gercekten, kopması olmayan sapasağlam bir kulpa yapışmıştır. Allah işitendir, bilendir.

257- Allah, iman edenlerin dostudur. Onları karanlılardan nûra cıkarır. KÂfirlerin dostları ise tÂğûttur. Onlar da onları nûrdan karanlıklara cıkarırlar. İşte onlar cehennemliktirler. Onlar orada ebedi olarak kalacaklardır.

258- Allah kendisine hukumdarlık verdi diye, Rabbi hususunda İbrahim ile tartışanı gormedin mi? Hani İbrahim: Benim Rabbim hem dirilten, hem oldurendir deyince, o: Ben de diriltir ve oldururum demişti. İbrahim: Şuphesiz Allah guneşi doğudan getiriyor; hadi sen de onu batıdan getir deyince, o kÂfir şaşırıp kalmıştı. Allah, zalimler topluluğunu hidÂyete erdirmez.

259- Yahut o kimse gibisini (gormedin mi) ki, duvarları catılarının uzerine yıkılmış bir şehre uğramıştı: Allah burayı olumunden sonra nasıl diriltecek? demişti. Bunun uzerine Allah onu yuz sene olu bıraktıktan sonra diriltmiş. Ne kadar kaldın? demişti. O da: Bir gun ya da bir gunden az kaldım diye soyledi. (Allah) Hayır, yuz yıl kaldın. İşte yiyeceğine ve iceceğine bak, bozulmamış. Bir de eşeğine bak. Seni insanlar icin bir ibret kılalım diye (boyle yaptık). (Eşekten kalan) kemiklere bak, onları nasıl yerli yerine koyup birleştiriyoruz; sonra da onlara et giydiriyoruz diye buyurdu. Bunlar ona apacık belli olunca: Ben biliyorum ki Allah şuphesiz her şeye kadirdir dedi.

260- Hani İbrahim: Ey Rabbim! Oluleri nasıl dirilttiğini bana goster demişti. İnanmadın mı? diye buyurdu. O da: İnandım. Fakat kalbimin yatışması icin dedi. Oyleyse dort kuş al. Onları kendine alıştır, sonra onları (kesip parcala) her bir parcasını bir dağın uzerine bırak. Sonra da onları cağır. Koşarak sana geleceklerdir. Bil ki Allah mutlak gÂliptir, hukum ve hikmet sahibidir buyurdu.

261- Mallarını Allah yolunda infÂk edenlerin durumu, her başağında yuz tane olmak uzere yedi başak bitiren tek bir tohuma benzer.Allah dilediğine kat kat artırır.Allahın lutfu geniştir, O her şeyi bilendir.

262- Mallarını Allah yolunda infÂk edip de sonra verdiklerinin arkasından başa kakmayan ve eziyet etmeyenlerin Rabbleri katında mukafatları vardır. Onlara hicbir korku yoktur ve onlar uzulmeyeceklerdir.

263- Guzel bir soz ve bağışlama, arkasından eziyet gelen bir sadakadan daha hayırlıdır. Allah hicbir şeye ihtiyacı olmayandır, Halîm (cezalandırmada aceleci değil)dir.

264- Ey iman edenler! İnsanlara gosteriş olsun diye malını harcayan, Allaha ve Âhiret gunune inanmayan kimse gibi; sadakalarınızı başa kakmak ve eziyet etmek sûretiyle boşa cıkarmayın. Onun (gibilerin) durumu, uzerinde biraz toprak bulunan kayaya benzer ki, ona şiddetli bir yağmur isabet edince onu duz bir taş olarak bırakır. Onlar kazandıklarından hicbir şeye sahip olamazlar. Allah, kÂfirler topluluğuna hidÂyet vermez.

265- Allahın rızasını istemek ve ruhlarında olan (iman)ı kokleştirip sağlamlaştırmak icin mallarını harcayanların durumu ise, tepe uzerinde bulunan bir bahceye benzer ki kendisine bol yağmur isabet edince urununu iki kat verir; bol yağmur yağmasa bile cisenti vardır.Allah yaptıklarınızı gorendir.

266- Sizden herhangi biriniz arzu eder mi ki, kendisinin hurma ve uzumlerden oluşan, altından ırmaklar akan bir bahcesi olsun, orada kendisi icin her ceşit meyveler bulunsun da kendisine ihtiyarlık gelip catsın,ustelik zayıf ve gucsuz cocukları olsun. Derken o bahceye icinde ateş bulunan bir kasırga isabet etsin de yanıversin? İşte Allah, duşunesiniz diye size Âyetlerini boyle acıklıyor.

267- Ey iman edenler! Kazandıklarınızın en guzellerinden ve sizin icin yerden cıkardıklarımızdan infÂk edin.

268- Şeytan sizi fakirlikle korkutur ve size hayasızlığı emreder. Allah ise size kendi katından bir bağışlama ve bir bolluk va'dediyor. Allah ihsanı bol olandır, her şeyi bilendir.

269- O hikmeti dilediğine verir. Kime de hikmet verilmişse şuphesiz ona cok hayır verilmiştir.Bunu ancak temiz akıl sahipleri anlar.

270- Sarf ettiğiniz her harcamayı yahut adadığınız her adağı şuphesiz Allah bilir. Zalimlerin hicbir yardımcıları yoktur.

271- Eğer sadakaları acıkca verirseniz o, ne guzeldir. Eğer onları gizler de fakirlere (oyle) verirseniz, bu sizin icin daha hayırlıdır. O gunahlarınızdan bir kısmını orter.Allah yaptıklarınızdan haberdardır.

272- Onları hidÂyete erdirmek senin uzerine borc değildir. Fakat Allah dileğini hidÂyete erdirir. Hayır olarak ne infak ederseniz bu kendiniz icindir. Zaten siz ancak Allah'ın rızasını kazanmak icin infak edersiniz.Hayır olarak her ne infak ederseniz karşılığı size tam olarak odenir ve haksızlığa da uğratılmazsınız.

273- (Sadakalar) Allah yolunda kendilerini vakfetmiş, (rızık icin) yeryuzunde dolaşmaya guc yetiremeyen fakirler icindir. (Durumlarını) bilmeyen, iffetlerinden dolayı onları zengin zanneder. Sen ise onları simalarından tanırsın. Onlar yuzsuzluk ederek insanlardan (bir şey) istemezler. Siz hayır olarak her ne infÂk ederseniz, şuphesiz Allah onu hakkıyla bilir.

274- Mallarını gece ve gunduz, gizli ve acık infÂk edenlerin Rabbleri katında mukÂfatı vardır.Onlara hicbir korku yoktur ve onlar uzulmeyeceklerdir.

275- FÂiz yiyenler, (kabirlerinden) ancak şeytanın carptığı kimsenin kalktığı gibi kalkarlar. Bu, onların: “alım satım da tıpkı fÂiz gibidir demelerinden dolayıdır. Halbuki Allah alışverişi helÂl, fÂizi haram kılmıştır. Bundan boyle kime Rabbinden bir oğut gelir de (fÂizden) vazgecerse gecmiş kendisinindir ve işi de Allaha kalmıştır. Kim de (fÂize) donerse, onlar da cehennemliktir ve orada ebedi kalacaklardır.

276- Allah, fÂizi yok eder, sadakaları ise artırır. Allah, cok kÂfir ve cok gunahkÂr hicbir kimseyi sevmez.

277- Şuphesiz iman edip salih ameller işleyenlerin, namazı dosdoğru kılıp zekat veren kimselerin Rabbleri katında mukÂfatları vardır. Onlara hicbir korku yoktur ve onlar uzulmeyeceklerdir.

278- Ey iman edenler, eğer (gercek) muminler iseniz, Allahtan korkun ve fÂizden arta kalanı bırakın.

279- Şayet (boyle) yapmazsanız, Allah ve Rasûlunun size savaş actıklarını bilin. Eğer tevbe ederseniz sermayeleriniz sizindir. (Boylece) ne haksızlık edersiniz, ne de haksızlığı uğratılırsınız.

280- Eğer (borclu) darlık icinde ise, genişlik zamanına kadar ona muhlet verin. Eğer bilirseniz, (alacağınızı) sadaka olarak bağışlamanız sizin icin daha hayırlıdır.

281- Allaha donduruleceğiniz o gunden korkunuz. Sonra herkese kazandığı eksiksiz verilecek ve onlara haksızlık edilmeyecektir.

282- Ey iman edenler! Belirli bir vakte kadar borclandığınız zaman onu yazın. Aranızda bir kÂtip (onu) adaletle yazsın. KÂtip, Allahın kendisine oğrettiği gibi yazmaktan kacınmasın, yazsın. Uzerinde hak bulunan (borclu) da yazdırsın ve Rabbi olan Allahtan korksun, ondan (borcundan) hicbir şeyi eksiltmesin. Eğer uzerinde hak bulunan (borclu) aklı ermez veya zayıf olur yahut da kendisi yazdırmaya gucu yetmezse, onun velisi adaletle yazdırsın. Erkeklerinizden iki de şÃ‚hid bulundurun. Eğer iki erkek bulunmazsa, o halde razı olacağınız şÃ‚hidlerden bir erkekle –biri yanılır (yada unutur)sa diğerinin ona hatırlatması icin- iki kadın olsun. ŞÃ‚hidler de cağrıldıkları zaman (gelmekten) kacınmasınlar. Kucuk yada buyuk olsun, onu (borcu) vadesine kadar yazmaktan uşenmeyin. Bu, Allah katında daha adaletli, şÃ‚hidlik icin daha sağlam ve şupheye duşmemeniz icin daha uygundur. Ancak aranızda devredeceğiniz peşin bir ticaret olması hali mustesnÂ. O zaman bunu yazmamanızda sizin icin bir sakınca yoktur. Alışveriş yaptığınız zaman da şÃ‚hid tutun. Yazana da şÃ‚hide de asla zarar verilmesin. Eğer yaparsanız şuphesiz ki bu, sizin icin bir fÂsıklıktır. Allahtan korkun. Allah, size oğretiyor. Allah, her şeyi bilmektedir.

283- Eğer bir yolculukta olur da bir kÂtip bulamazsanız, (borcludan) alınmış rehinler de yeter. Eğer birbirinize guvenirseniz, kendisine guvenilen kimse emanetini (borcunu) odesin ve Rabbi olan Allahtan korksun. ŞÃ‚hidliği de gizlemeyin. Kim onu gizlerse, gercekten onun kalbi gunahkÂrdır. Allah, yaptıklarınızı cok iyi bilendir.

284- Goklerde ve yerde olanlar Allahındır. İcinizdekileri acıklasanız da, gizleseniz de Allah onunla sizi hesaba ceker; dilediğini bağışlar, dilediğine azap eder. Allah, her şeye guc yetirendir.

285- Peygamber, kendisine Rabbinden indirilene iman etti, muminler de. Her biri Allaha, Onun meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine inandı. “Onun peygamberlerinden hicbirinin arasını ayırmayız. İşittik, itaat ettik. Ey Rabbimiz, Senden mağfiret dileriz ve donuş ancak Sanadır dediler.

286- Allah, hicbir kimseye gucunun yeteceğinden başkasını yuklemez. (Herkesin) kazandığı (iyilik) kendi lehine, yaptığı (kotuluk) de kendi aleyhinedir. Rabbimiz, unuttuk yahut hata ettiysek bizi sorumlu tutma! Rabbimiz, bize, bizden oncekilere