Ucuncu bir keramet-i Aleviye

BİR İFADE-İ MERAM
MÂlum olsun ki, ben Risale-i Nur’un kıymetini ve ehemmiyetini beyan etmekle Kur’Ân’ın hakikatlerini ve imanın rukunlerini ilÂn etmek ve zaaf-ı imana duşenleri onlara davet etmek ve onların kuvvetlerini ve hakkaniyetlerini gostermek istiyorum. Yoksa, hÂşÃ‚, kendimi ve hicbir cihetle beğenmediğim nefs-i emmÂremi beğendirmek ve medhetmek değildir.

Hem Risale-i Nur zÂhiren benim eserim olmak haysiyetiyle sen etmiyorum. Belki yalnız Kur’Ân’ın bir tefsiri ve Kur’Ân’dan mulhem bir tercuman-ı hakikîsi ve imanın huccetleri ve dellÂlı olmak haysiyetiyle meziyetlerini beyan ediyorum. HattÂ, bir kısım risaleleri ihtiyarım haricinde yazdığım gibi Risale-i Nur’un ehemmiyetini zikretmekte ihtiyarsız hukmundeyim. İmam-ı Ali’nin (radıyallahu anh) Âyetu’l-Kubr namını verdiği Yedinci Şu risalesini yazmakta cok zahmet cektiğime bir mukÂfat-ı Âcile ve bir alÂmet-i makbuliyet ve bir medÂr-ı teşvik olarak bu keramet-i Celcelûtiye, inayet-i İlÂhiye tarafından verildiğine şuphem kalmamış. Tahdis-i nimet kàbilinden bunu Sekizinci Şu olarak yazdım. Yoksa haşre dair muhim bir Âyetin mu’cizeli olan burhanlarını yazacaktım.
__________________