Sevdiğim ve seveceğim tek kalemdi kendileri...
Siyah olanla aramız pek sıkı fıkıydı.Gerek acık oğretim sınavlarında olsun, gerek test cozerken biricik arkadasımdı bu kalemler.Her hafta bir tane bitirip, kutu koladan yaptığım kalemlikte muzeye ayırırdım.Yazarken ellerime murekkep bulaşır, sonra o keskin kokusu burnuma gelirdi.Ya bugun ? Bugun ne olduda bu kalemi karşı apartmanın boş katına atacak kadar sinirlendim ? En sevdiğim, yazmaya kıyamadığım pilot kalemimi sandıktan cıkarıp test cozmek icin 2.80 yere uzandım.O da ne ?
Kalem gevşemiş, murekkebi merinos halıya akmış...Anneden bir ton azar işitilir, yeterli gelmez kafanıza tencere kapağı atılır...

Akabininde her daim yanımda bulunduğum 0.7 uclu kalem imdadıma yetişir.Gerci bunu kullanırken pilot kalemlerimin uzerine kuma getirmiş gibi hissetsemde artık biricik eşimdir kendileri.

Velhasıl kelam, murekkepli kalemlerdir...
__________________