Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Sizin hapis meyveleriniz, benim nazarımda firdevs meyveleri gibi hoştur, kıymetlidir. Benim sizler hakkında buyuk umitlerimi ve davalarımı tasdik ve tahkik ettiği gibi, tesanudun kuvvetini pek guzel gosterdi. O mubarek kalemler birleştikce, uc-dort elif’lerin birleşmesi gibi, uc-dort yuz kıymetini bu kadar ağır tazyikat altında izhar eyledi. Ve bu muşevveş şerÂit icinde vahdetinizi muhafaza eden hÂlet-i ruhiye, dunku davamı ispat ediyor.

Evet –temsilde hata yok– nasıl ki, buyuk bir velî, kucuk bir Ashab kadar hizmet-i İslÂmiyede –Ehl-i Sunnetce– mevki almadığı gibi; aynen oyle de, “Bu zamanda hizmet-i imaniyede hazz-ı nefsini bırakıp ve mahviyet ile tesanud ve ittihadı muhafaza eden bir hÂlis kardeşimiz, bir velîden ziyade mevki alıyor” diye kanaatim gelmiş ve siz daima bu kanaatimi takviye ediyorsunuz. Cenab-ı Hak, sizlerden ebediyen razı olsun. Âmin.

Şualar, On Ucuncu Şua, mektup no: 39

***

Kardeşlerim!

Gaflet ve dunyaperestlikten cıkan dehşetli bir enaniyet, bu zamanda hukmediyor. Onun icin ehl-i hakikat, hatta meşru bir tarzda dahi olsa, enaniyetten, hodfuruşluktan vazgecmeleri lÂzım olduğundan, Risale-i Nur’un hakikî şakirdleri, buz parcası olan enaniyetlerini şahs-ı manevîde ve havz-ı muşterekte erittiklerinden, inşaallah bu fırtınada sarsılmayacaklar.

Evet, munafıkların ehemmiyetli ve tecrubeli bir plÂnı, boyle her biri birer zabit, birer hÂkim hukmundeki eşhası, muşterek bir meselede boyle kacınmak ve birbirini tenkit etmek asabiyetini veren sıkıntılı yerlerde toplattırır, boğuşturur, manevî kuvvetlerini dağıttırır. Sonra, kuvvetini kaybedenleri kolayca tokatlar, vurur. Risale-i Nur Şakirdleri, hıllet ve uhuvvet ve

fenÂfi’l-ihvan mesleğinde gittiklerinden, inşaallah bu tecrubeli ve munafıkane plÂnı da akim bırakacaklar.

Şualar, On Ucuncu Şua, mektup no: 41

***
__________________