En bahtiyar odur ki, sabır icinde şukreder



(Dunden devam)

Madem olum olmuyor ve ecel gizlidir; her vakit gelebilir. Ve madem kabir kapanmıyor; kafile kafile arkasında gelenler, oraya girip kayboluyorlar. Ve madem olum, ehl-i iman hakkında idam-ı ebedîden terhis tezkeresine cevrildiği, hakikat-i Kur’Âniye ile gosterilmiş ve ehl-i dalÂlet ve sefahet hakkında, gozle gorunduğu gibi, bir idam-ı ebedîdir, butun mahbubatından ve mevcudattan bir firak-ı lÂyezalîdir.

Elbette ve elbette, hic şuphe kalmaz ki, en bahtiyar odur ki, sabır icinde şukretmek ve hapis muddetinden tam istifade ederek Nurların dersini alarak istikamet dairesinde imanına ve Kur’Ân’a hizmete calışmaktır.

Ey zevk ve lezzete mubtel insan!

Ben yetmiş beş yaşımda, binler tecrubelerle ve huccetlerle ve hÂdiselerle ayne’l-yakîn bildim ki:

Hakikî zevk ve elemsiz lezzet ve kedersiz sevinc ve hayattaki saadet, yalnız imandadır ve iman hakikatleri dairesinde bulunur. Yoksa, dunyevî bir lezzette cok elemler var; bir uzum tanesini yedirir, on tokat vurur gibi, hayatın lezzetini kacırır.

Ey hapis musîbetine duşen bîcareler!

Madem dunyanız ağlıyor ve hayatınız acılaştı; calışınız, ahiretiniz dahi ağlamasın ve hayat-ı bÂkiyeniz gulsun, tatlılaşsın. Hapisten istifade ediniz. Nasıl bazen ağır şerÂit altında, duşman karşısında, bir saat nobet bir sene ibadet hukmune gecebilir; oyle de, sizin bu ağır şerÂit altında, her bir saat ibadet zahmeti, cok saatler olup, o zahmetleri rahmetlere cevirir.

(Bolum sonu)

Sozler, On Ucuncu Sozun İkinci Makamının HÂşiyesi, s. 174
__________________