Konferans

Teşrin-i SÂni 1950’de Ankara Universitesinde profesor ve meb’uslarımız ve Pakistanlı misafirlerimiz ve muhtelif fakulte talebelerinin huzurunda, Fakulte Mescidinde gece yarısına kadar devam eden bir mecliste verilen ve buyuk bir alÂka ve ehemmiyetle dinlenmiş olan bir konferanstır.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

اَلْحَمْدُ ِللهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَالصَّلٰوةُ وَالسَّلاَمُ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلٰۤى اٰلِهِ وَصَحْبِهِۤ اَجْمَعِينَ 1

İmÂn ve İslÂmiyet Âb-ı hayatına susamış kıymetli kardeşlerim,

Evvela: İtiraf edeyim ki, bu konferansın verildiği kursude bulunmuş olmak itibariyle sizlerden farkım yoktur. Sizin bir kardeşinizim. Hem bu konferans, benim cok muhtac olduğum gayet nÂfî bir dersimdir. Muhatap kendimdir. Dersimi muzakere nev’inden, siz mubarek kardeşlerime okuyacağım. Kusurlar bendendir. KemÂl ve guzellikler, istifade ettiğim Risale-i Nur eserlerine aittir. Bir mÂni başımıza gelmezse, haftada bir defa olarak devam edeceğimiz dinî konferanslardan, bugun birincisi imÂna dairdir. Cunku, Bediuzzaman Said Nursî’nin Birinci Millet Meclisinde beyan ettiği gibi, “KÂinatta en yuksek hakikat imÂndır, imÂndan sonra namazdır.” Bunun icin biz de konferansımızın Kur’Ân, imÂn, Peygamberimiz Resul-i Ekrem AleyhissalÂtu VesselÂm Efendimiz hakkında olmasını munasip gorduk. İkincisi de inşaallah namaz ve ibadete ait olacaktır.
__________________