1557 - Zeyd İbnu Eslem (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Dinini değiştirenin boynunu vurun."

İmam MÂlik, bu hadisi Muvaffa'da Akdiye 15, (2, 736)kaydeder ve hadis hakkında şu acıklamayı sunar: "Bu hadisin mÂnası şudur: "Her kim İslÂm'dan cıkarak zındıklık ve benzeri bir dine girecek olursa, kendisine galebe calındığı takdirde oldurulur. Oyle birine tevbe teklif edilmez. Zîra gercekten tevbe edip etmediği bilinemez. Cunku bunlar (galebeden once) kufurlerini gizleyip, Musluman olduklarını ilan ediyorlardı. Ben, boylelerinin kufru, delille subut bulduğu takdirde tevbe etmeye cağırılmalarını uygun bulmam, (tevbe etse de kabul edilmemeli)." Devamla der ki: "Bizim nezdimizde, esas olan şudur: "Bir kimse irtidad ederse tevbeye cağırılır, (kendisine galebe calınmazdan once) tevbe ederse (hayatı bağışlanır), aksi takdirde oldurulur."

İmam MÂlik devamla der ki: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın:"Dinini terkedeni oldurun" hadisinin mÂnası: "Kim İslÂm'dan cıkıp bir başka dine gecerse" demektir. "İslÂm'dan başka bir dinden cıkarak bir diğer dine gecerse..." demek değildir. Sozgelimi Yahudiliği terkederek Hıristiyanlığa veya Mecusiliğe gecen kastedilmemiştir. Binaenaleyh ehl-i zimmeden herhangi biri boyle bir din değiştirmesi yapacak olsa ne tevbeye cağırılır, ne de oldurulur."

1558 - İbnu AbbÂs (radıyallahu anhumÂ) anlatıyor: "Âbdullah İbnu Sa'd İbni Ebi s-Sarh Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e kÂtiplik yapıyordu. Şeytan ayağını kaydırdı; adam irtidÂd ederek kÂfırlere sığındı. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) Fetih gunu, onun oldurulmesini emretti. Ancak, Hz. Osman (radıyallahu anh) onu himayesi altına aldı. Resûlullah da bu himayeyi tanıdı."

Ebu DÂvud, Hudud 1, (4358); NesÂî, Tahrimu'd-Dem 15, (7,107).

Bu hadis Tefsir bolumunde, Nahl suresinin tefsiri sırasında NesÂî rivayeti olarak daha uzun bir hadiste gecmiştir.

1559 - Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: "Ukl ve Ureyne kabilelerinden bir grup insan Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın yanına gelip:

Ey Allah'ın Resûlu! Biz hayvancılıkla uğraşıp sutle beslenen (col) insanlarıyız, (cift-cubukla uğraşan) koyluler değiliz" dediler. Bu sozleriyle, Medine'nin havasının kendilerine iyi gelmediğini ifàde ettiler. Resûlullah, onlara (hazineye ait) develerin ve cobanın (bulunduğu yeri) tavsiye etti. Kendilerine oraya gitmelerini, develerin sutlerinden ve bevillerinden icmelerini soyledi. Gittiler, Harra bolgesine varınca, İslÂm'dan irtidÂd ettiler. Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın cobanını da oldurup develeri surduler. Haber, Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e

ulaştı.

Resûlullah, derhal arkadaşlarından takipci cıkardı (yakalanıp getirildiler). Gozlerinin oyulmasını, ellerinin kesilmesini ve Harra'nın bir kenarına atılmalarını ve o şekilde olume terkedilmelerini emretti. "

BuhÂrî, MuhÂribin 16,17,18, DiyÂt 22, Vudu 66, ZekÂt 68, CihÂd 152, MegÂzî 36, Tefsir, MÂide 5, Tıbb 5, 6, 29; Muslim, KasÂme 9, (1671); Tirmizî, TahÂret 55, (72), Et'ime 38, (1846); Ebu DÂvud, Hudud 3, (4364-4371); NesÂî, Tahrimu'd-Dem 7, (7, 93-98); İbnu MÂce, Hudud 20, (2578).

1560 - Ebu'z-Zinad (merhum) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) develerini calanların (el ve ayaklarını) kestiği, gozlerini de ateşle oyduğu zaman, Allah zulcelal hazretleri, Hz. Peygamber'i itab etti ve mesele uzerine şu Âyeti inzal buyurdu: "Allah ve Resûlu'ne harp acanların cezası..:" (Maide 33).

Ebu DÂvud, Hudud 3, (4370); NesÂî, Tahrîmu'd-Dem 7, (7,100).

ZİNÂ HADDİYLE İLGİLİ HUKUMLER

1561 - İbnu AbbÂs (radıyallahu anhumÂ) anlatıyor: "Hz. Omer (radıyallahu anh)'i hutbe verirken dinledim. Şoyle demişti:

"Allah TeÂla hazretleri Muhammed (aleyhissalÂtu vesselÂm)'i hak (din ile) gonderdi ve O'na Kitab'ı indirdi. Bu indirilenler arasında recm Âyeti de vardı! Biz bu Âyeti okuduk ve ezberledik. Ayrıca, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) zin yapana recm cezasını tatbik etti, ondan sonra da biz tatbik ettik. Ben şu endişeyi taşıyorum: Aradan uzun zaman gecince, bazıları cıkıp: "Biz Kitabullah'da recm cezasını gormuyoruz (deyip inkÂra sapabilecek ve) Allah'ın kitabında indirdiği bir farzı terkederek dalÂlete duşebilecektir. Bilesiniz, recm, kadın ve erkekten muhsan olanların zinÂları, -delil veya hamilelik veya itiraf yoluyla- sub–t bulduğu takdirde, onlara tatbik edilmesi gereken Kitabullah'da mevcut bir haktır. Allah'a kasemle soyluyorum, eğer insanlar: "Omer Allah TeÂla' nın kitabına ilÂvede bulundu" demeyecek olsalar, recm Âyetini (Kitabullah'a) yazardım."

BuhÂrî, Hudud 31, 30, MezÂlim 19, MenÂkibu'l-Ensar 46, MegÂzi 21, İ'tisÂm 16; Muslim, Hudud 15, (1691); Muvatta, Hudud 8, 10, (, 823, 824); Tirmizî, Hudud 7, (1431); Ebu DÂvud, Hudud 23, (4418). 1562 - İbnu AbbÂs (radıyallahu anhumÂ) anlatıyor: "Allahu TeÂl Kur'Ân-ı Kerim'inde: "Kadınlarınızdan fuhşu irtikÂb edenlere karşı icinizden dort şahid getirin. Eğer şehÂdet ederlerse onları olum alıp goturunceye, yahud Allah onlara bir yol acıncaya kadar. kendilerini evlerde alıkoyun (insanlarla ihtilattan menedin)" buyurdu. (Nisa 15).

Cenab-ı Hakk, bu Âyette (zin meselesinde) once kadını zikrettikten sonra, erkeği kadınla birlikte ele alarak şoyle demiştir: "Sizler-den fuhşu irtikab edenlerin her ikisini de (kınayarak) eziyete koşun. Eğer tevbe edip (nefislerini) ıslah ederlerse artık onlara (eziyetten) vazgecin. cunku Allah tevbeleri cok kabul eden, en cok esirgeyendir" (Nisa 16). Cenab-ı Hakk bu Âyeti, celde Âyetiyle neshederek şoyle buyurdu: "Zin eden kadınla zin eden erkekten her birine yuzer deynek vurun. Eğer Allah'a ve Âhiret gunune inanıyorsanız bunlara, Allah'ın dinini tatbik hususunda, acıyacağınız tutmasın. Mu'minlerden bir zumre de bunların azabına (bu cezalarına) şahid olsun" (Nur 2). Sonra Nur sûresinde recm Âyeti nÂzil oldu. Onceki (celdeyi emreden) vahiy bekÂr (zÂni) icindi. Sonra recm Âyeti tilÂvetten kaldırıldı, ancak hukmu bÂki kaldı."

Ebu DÂvud, Hudud 23, (4413).

Bu rivayetin "...yuzer deynek vurun"ibaresine kadar olan kısım Ebu DÂvud'a aittir, mutebakisini Rezîn ilÂve etmiştir.

1563 - Ebû Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Sa'd İbnu UbÂde (radıyallahu anh): "Ey Allah'ın Resûlu, ne buyurursunuz, zevcemi bir erkekle yakalarsam dort şahid getirmek icin bekleyecek miyim?" diye sordu. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"-Evet bekleyeceksin!" dedi."

Muslim, LiÂn 14, (1498); Muvatta,Hudud 7, (2,823); Ebu DÂvud, DiyÂt 12, (4532, 4533).

Muslim ve Ebû DÂvud'un bir diğer rivayetinde: "Bir adam, karısının yanında bir yabancı yakalasa onu oldurebilir mi ne dersiniz?" diye sorar. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Hayır!" deyince, Sa'd: "Bilakis evet! Seni hak dinle şereflendiren Allah'a yemin ederim, fırsatı yakalarsam ondan once kılıncımı işletirim" der. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Efendinizin ne soylediğine bakın!" buyurur.

1564 - Ebu Hureyre ve Zeyd İbnu HÂlid (radıyallahu anhumÂ) şunu anlattılar: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a muhsan olmayan cÂriye zin yaparsa ne gerekir? diye sorulmuştu, şoyle cevap verdi:

"- CÂriye zin yaparsa ona celde uygulayın, yine zin yaparsa yine celde uygulayın, yine zin yaparsa yine celde uygulayın ve sonra onu (kıldan mamul Âdi) bir ipe mukabil de olsa satın gitsin."

BuhÂrî, Buyû 66,110,17; Muslim, Hudud 30, (1703);Muvatta, Hudud 14, (826); Tirmizî, Hudud 13, (1440);Ebu DÂvud, Hudud 33, (4469, 4470, 4471).

Bir rivayette: "(Efendisi) ona celde tatbik etsin, bir de ayıplamasın" denmiştir.

1565 - Ebu AbdirrahmÂn es-Sulemî (radıyallahu anh) anlatıyor: "Hz.Ali (radıyallahu anh) hutbede şoyle buyurdu: "Ey insanlar, kolelerinize -ister muhsan olsunlar, ister olmasınlar- haddleri tatbik edin. Zîra, Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'in bir cariyesi zin yapmıştı, ona celde tatbik etmemi emretti. (Dovmek uzere) yanına geldim. Yeni nifas olmuştu. Doversem oldururum diye korktum. Durumu Resûlullah'a arzettim. Bana: " İyi yapmışsın, iyileşinceye kadar ona dokunma" dedi."

Muslim, Hudud 34, (1075); Tirmizî, Hudud 13, (1441); Ebu DÂvud, Hudud 34, (4473).

1566 - Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) hur kimseye terettup eden haddin bolunebilen ceşidinin yarısını koleye hukmetti. Sozgelimi zin yapan bÂkirenin haddi, iftira (gazf) haddi ve şurbu'l-hamr (icki) haddi boyledir. (Bunlar bolunebilen haddlerdir, koleye hep yarısı tatbik edilir).

Rezîn ilavesidir.

1567 - İbnu Omer (radıyallahu anhumÂ) hazretlerinden rivayete gore: CÂriyelerinden birine hadd tatbik etmiş, bu maksadla ayaklarına ve bacaklarına vurmaya başlamıştı. Bunu goren SÂlim (rahimehullah) kendisine:

"- (Sen niye boyle yapıyorsun?) Cenab-ı Hakk'ın "Bunlara Allah'ın dinini tatbik hususunda acıyacağınız tutmasın..:" (Nur 2) sozu nerede kaldı?" der. Abdullah İbnu Omer (radıyallahu anhumÂ) de:

"- Beni ona şefkatli davranıyor mu buldun? Her halde Cenab-ı Hakk onu oldurmemi emretmedi" cevabını verir.

Rezîn ilavesidir.

1568 - VÂil İbnu Hucr İbni Rebîa (radıyallahu anh) anlatıyor; "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın sağlığında, namaz kılmak maksadıyla bir kadın evinden cıkmıştı. Yolda ona bir erkek rastladı. Kadına cullanıp ihtiyacını giderdi. Kadın bağırdı, adam ise sıvıştı gitti.

(Cığlığı uzerine) kadına bir erkek uğramıştı. Ona başından geceni anlatıp, bir adam bana boyle boyle yaptı dedi. Sonra, bir grup muhacire rastladı, başından geceni onlara da anlatıp: "Bir adam bana boyle yaptı!" dedi. Hep beraber yuruyup, kadının kendisine tecavuz ettiği kimseyi yakalayıp kadına getirdiler. Kadın:

"- Evet bu odur?" dedi. Sonra adamı Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'in yanına goturduler. Resûlullah adamın recmedilmesini emrettiği sırada, kadına tecavuz etmiş olan kimse kalkıp:

"- Ey Allah'ın Resûlu, suclu benim!" diye itirafta bulundu. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) kadına:

" Git. Allah gunahlarını affetti" dedi. Zan altında kalmış olan kimseye de guzel sozler soyleyip (gonlunu aldı). Mutecavizin recmedilmesini emretti ve recmedildi.

Sonra Resûlullah şunu soyledi:

" Bu adam oyle bir tevbe ile tevbe etti ki, boyle bir tevbeyi Medine ahalisi yapsaydı kabul edilirdi."

Tirmizî, şu ziyadede bulunmuştur: "VÂil (radıyallahu anh) Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'in kadına mehir takdir edip etmediğini zikretmedi."

Tirmizî, Hudud 22, (1452); Ebû DÂvud, Hudud 7, (4379).

1569 - İbnu AbbÂs (radıyallahu anhumÂ) anlatıyor: "Hz. Omer'e, zin yapmış olan deli bir kadın getirildi. (Recm edilip edilemeyeceği hususunda) halkla istişare ederek recmedilmesine hukmetti. Kadına Hz. Ali (radıyallahu anh) uğradı. (Hazırlığı gorunce):

"- Bunun hÂli nedir?" diye sordu. Kendisine: "Falanca kabileden deli bir kadındır, zin yapmıştır. Hz. Omer (radıyallahu anh), recmedilmesine hukmetmiştir" dediler. Hz. Ali (radıyallahu anh):

"- Kadını geri goturun!" dedi, sonra Hz. Omer'e uğrayıp:

"- Ey mu'minlerin emîri! Bilirsin ki, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) :

"Kalem uc kişiden kaldırılmıştır (artık onlar yaptıklarından sorum1u değildirler): Buluğa erinceye kadar cocuktan, uyanıncaya kadar uyuyandan, şifa buluncaya kadar bunamıştan." Bu bîcare kadın falanca kabilenin bunağıdır. Ona tecavuz eden, muhakkak ki aklî noksanlığı sırasında tecevuz etmiştir" dedi."

Ebu Davud Hudud 16. (4399.4400. 4401. 4402).

1570 - Habib İbnu Salim (rahimehullah) anlatıyor: "Abdurrahman İbnu Huneyn denen bir adam karısının cÂriyesine temasta bulundu. HÂdise, Kufe emîri Nu'man İbnu Beşir (radıyallahu anh)'e goturuldu.

"- Ben, dedi, hakkınızda, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın hukmuyle hukmedeceğim: Eğer zevcen, cÂriyeyi sana helÂl ederse, yuz deynek yiyeceksin, helÂl etmezse recmedileceksin.."

Sonra (tahkik etti) karısının cÂriyeyi adama helÂl ettiğini gorunce, emîr yuz deynek vurdu."

Tirmizî, Hudud 21, (1451); Ebu DÂvud, Hudud 28, (4458, 4459); NesÂî, NikÂh 70, (6,124); İbnu MlÂce, Hudud 8, (2551).

1571 - Seleme İbnu Muhabbak (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm), hanımının cÂriyesine temas eden bir adam hakkında şoyle hukmetti: "Eğer, adam cÂriyeyi zorladı ise, cÂriye hurdur, adam, cÂriyenin efendisine (yani karısına) mislini borclanmıştır, cÂriye rıza gostermişse, cÂriye adamın olur, cÂriyenin efendisine, onun bir mislini borclanır."

Ebu DÂvud, Hudud 28, (4460, 4461); NesÂî, NikÂh 70, (1,124); İbnu MÂce, Hudud 8, (2553).

1572 - Ber İbnu'l-Âzib (radıyallahu anh) anlatıyor: "Dayım Ebu Burde İbnu NiyÂr -beraberinde bir bayrak olduğu halde- bana uğradı. Kendisine nereye gideceğini sordum.

"- Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm), bana babasının hanımıyla evlenen bir adamın kellesini getirmemi (ve malına da el koymamı) emretti, Ona gidiyorum" diye Cevap verdi."

Tirmizî, AhkÂm 25, (1362); Ebu DÂvud, Hudud:27, (4456, 4457); NesÂî, NikÂh 58, (6,109-110); İbnu MÂce, Hudud 35, (2607).

1573 - Hz. İbnu AbbÂs (radıyallahu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) şoyle emretti: "Kim, nikÂhı haram olan bir akrabasına cinsî temasta bulunursa -veya şoyle demişti; kim haram yakını ile evlenirse- onu oldurun."

1574 - Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: Bir adam, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın ummu veledine temas etmekle itham edilmişti. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm), Hz. Ali (radıyallahu anh)'ye : "Git boynunu vur!" diye emretti. Hz. Ali, adama geldiği vakit, onu bir kuyunun icinde (yıkanıp) serinliyor buldu.

"Cık dışarı!" diyerek elinden tutup kuyunun dışına cıkardı. Hz. Ali, adamın mecbub (burulmuş) ve tenÂsul organından mahrum olduğunu gordu. Artık ona dokunmayıp, durumu Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e haber verdi. Resûlullah, onu, davranışı sebebiyle takdir etti."

Bir rivayette şu ziyade gelmiştir: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Şahid, gÂibin gormediğini gorur" buyurdu".

Muslim, Tevbe 59, (2771). 1575 - Sehl İbnu Sa'd (radıyallahu anh) anlatıyor: "Bir adam Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a gelerek ismini de verdiği bir kadınla zin yaptığını itiraf etti. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) kadına adam gondererek meseleyi sordurdu. Kadın, zin ettiğini inkÂr etti. Bunun uzerine, adama hadd celdesi tatbik etti, kadına dokunmadı."

Ebu DÂvud, Hudud 31, (4466).

1576 - İbnu AbbÂs hazretleri (radıyallahu anhumÂ) anlatıyor: "Bekr İbnu Leys kabilesinden bir adam, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a gelerek, bir kadınla (itiraf ederek) dort kere zin yaptığını soyledi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) ona yuz sopa vurulmasına hukmetti. Zîra adam bekÂrdı. Sonra, kadın aleyhine beyyine sordu. Kadın:

"- Ey Allah'ın Resûlu! Vallahi yalan soyluyor" dedi. bunun uzerine, Resûlullah, adamı iftira (kazf) haddine, yani seksen sopaya mahkum etti."

Ebu DÂvud, Hudud 31, (4467).

RESÛLULLAH'IN HADD TATBİK ETTİKLERİ KİMSELER

1577 - Hz. Bureyde (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissÂlatu vesselÂm)'a, MÂiz İbnu MÂlik el-Eslemî (radıyallÂhu anh) gelerek:

"- Ey Allah'ın Resûlu, ben nefsime zulmettim, zin fazihasını işledim, beni temizlemeni istiyorum" dedi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) onu reddetti (geri cevirip meselenin uzerine gitmedi). Ancak MÂiz ertesi gun tekrar geldi. Yine:

"- Ey Allah'ın Resûlu, ben zin fazihasını irtikab ettim!" diye ikinci sefer itirafta bulundu. Adamı ikinci sefer geri ceviren Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) adamın kavmine birisini yollayarak:

"Onun aklında bir noksanlık biliyor musunuz, normal bulmadığınız bir davranışına rastladınız mı?"diye tahkik ettirdi. Ancak hep beraber:

"Biz onu gorduğumuz kadarıyla, aramızdaki sÂlih kişilere denk akıl (ve feraset) sahibi biliyoruz" dediler. MÂiz ucuncu sefer muracaatta bulundu. Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm) onlara yine birini gondererek adam hakkında sordurdu. Yine ne kendinde, ne aklında bir kusur olmadığını soylediler.

Adam dorduncu sefer muracaat edince, ona bir cukur kazdırdı. Taşlanmasını emretti ve taşlandı.

RÂvi der ki: GÂmidiye adında bir kadın da gelerek:

"Ey Allah'ın Resûlu, beni niye reddediyorsun. Goruyorum ki, beni de MÂiz gibi geri cevirmek istiyorsun. Allah'a kasem olsun ben hamileyim de!" dedi. Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"Oyle ise hayır. Sen git ve cocuğu doğurunca gel" dedi. Kadın gitti cocuğu doğurunca, bir beze sarılmış olarak cocukla geldi.

"İşte cocuk, doğurdum!" dedi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"Git, sutten kesinceye kadar emdir, sonra gel!" buyurdu. Kadın gitti, o cocuğu sutten kesince cocukla birlikte geldi. Cocuğun elinde bir ekmek parcası vardı.

"Ey Allah'ın Resûlu, işte cocuk, sutten kestim, yemek de yedi" dedi.

Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) cocuğu alıp, Muslumanlardan birine teslim etti. Sonra bir cukur kazılmasını emir buyurdu. Goğsune kadar derinlikte bir cukur kazıldı. Bundan sonra halka taşlamalarını emretti. Herkes taşladı. HÂlid İbnu Velid (radıyallÂhu anh) elinde bir taş ilerledi, başına attı. Kan yuzune fışkırmıştı, kadına kufretti. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) HÂlid'in kadına kufrettiğini işitince:

"Ey HÂlid ağır ol!" dedi ve ilÂve etti:

"Nefsimi kudret elinde tutan ZÂt-ı ZulcelÂl'e kasem olsun, bu kadın oyle bir tevbe yaptı ki, şÃ‚yet alış-verişte sahtekÂrlık yapanlar aynı tevbe ile tevbe yapsalardı, onların bile mağfiretine yeterdi !"

Sonra Resûlullah (tekfın) emretti. Kadının uzerine namaz kıldırdı ve defnedildi."

Muslim, Hudud 22, (1695); Ebu DÂvud, Hudud 24, 25, (4434, 4441).

1578 - Hz. CÂbir (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) zin yapmış olan bir kimse icin celde ile hadd tatbik edilmesini emretti. Sonra, onun muhsan olduğu bildirildi. Bu sefer recmedilmesini emretti ve recmedildi."

Ebu DÂvud, Hudud 24, (4438, 4439).

1579 - İmrÂn İbnu'l-Husayn (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a Cuheyneli, zinÂdan hamile kalmış bir kadın geldi ve:

"- Ey Allah'ın Resûlu! Ben bir hadd curmu işledim, cezasını bana tatbik et" dedi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) da kadının velisini cağırıp:

" Buna iyi muamelede bulunun. Cocuğu doğurunca kadını bana getirin!" buyurdu. Velisi oyle yaptı. (Doğumdan sonra gelince) Resûlullah kadının elbisesini uzerine bağlamalarını emretti. Sonra taşlamalarını soyledi ve taşlandı. Uzerine cenaze namazı kıldırdı. (Bunu goren) Hz. Omer:

"- Bu zÂniye kadına namaz mı kıldırıyorsun?" dedi. Aleyhissalatu vesselam Efendimiz:

" Bu oyle bir tevbe yaptı ki, onun tevbesi Medine ahalisinden yetmiş kişiye taksim edilseydi onların hepsini rahmete bandırırdı. Sen Allah icin canını vermekten daha efdÂl bir amel biliyor musun?" diye cevap verdi."

Muslim, Hudud 24, (1696); Tirmizî,Hudud 9, (1435); Ebu DÂvud, Hudud 25, (4440, 4441); NesÂî, CenÂiz 64, (4, 63).

1580 - Ebû Hureyre ve Zeyd İbnu HÂlid el-Cuhenî (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Bir bedevî, Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e gelerek:

"- Ey Allah'ın Resûlu, Allah aşkına, hakkımda Allah'ın kitabıyla hukmet!" diye yemin verdi. Bundan daha fakih olan bir diğeri de:

"- Evet aramızda Kitabullah'la hukmet, bana da izin ver!" talebinde bulundu. Aleyhissalatu vesselam Efendimiz:

" Meramını soyle! (seni dinliyorum)" dedi. Adam:

"- Oğlum bunun yanında işci idi. Karısıyla zin yaptı. Bana,"Oğlun icin recm gerekir" dediler. Ben de hemen oğlum namına yuz koyunla bir cariyeyi fıdye verdim. Sonra bir de ilim adamlarına sordum. Bana: "Oğluna yuz deynek ve bir yıl surgun cezası gerekir; bu adamın karısına da recm cezası icabeder" dediler" dedi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"- Ruhumu kudret elinde tutan ZÂt'a yemin olsun ikinizin arasını Kitabullah uygun şekilde hukme bağlayacağım: Cariye ve koyunlar sana geri verilecek. Oğluna yuz sopa ve bir yıl surgun tatbik edilecek" buyurdu. Sonra, Eslemli bir adama seslendi:

" Ey Uneys! bu zÂtın hanımına git, eğer zinÂyı itiraf ederse onu recmet gel!"

Uneys, kadına vardı. O sucunu itiraf etti. Resûlulluh (aleyhissalÂtu vesselÂm) emretti, kadın recmedildi."

BuhÂrî, MuhÂribin 30, 32, 34, 38, 46, VekÂlet 13, ŞehÂdÂt 8, Sulh 5, Şurut 9, EymÂn 3, AhkÂm 39, Haberu'I-VÂhid I, İ'tisÂm 2; Muslim, Hudud, 25, f1697,1698); Muvatta, Hudud 6, (2, 822); Tirmizî, Hudud 8, (1433); Ebu DÂvud, Hudud 25, (445); NesÂî, KudÂt 21, (8, 240, 241); İbnu MÂce, Hudud 7, (2549).

1581 - İmam MÂlik diyor ki: "Bana ulaştığına gore, Hz. Osman (radıyallÂhu anh)'a evliliğinin altıncı ayında doğum yapan bir kadın getirildi. Derhal recmedilmesini emretti. Ancak Hz. Ali (radıyallÂhu anh):

"- Cenab-ı Hakk, Kur'an-ı Kerim'de "(İnsanın anne karnında) taşınma ve sutten kesilmesi (muddeti) otuz ay. dır..:" (ÂhkÂf 15) buyuruyor. Keza bir başka Âyette de: "Anneler cocuklarını iki tam yıl emzirirler. (Bu hukum) emmeyi tamam yaptırmak isteyenler icindir.."( Bakara 233) buyurmaktadır. Bu durumda hamilelik muddeti altı aydır." Bu acıklama uzerine Hz.Osman (radıyallahu anh) kadının geri gonderilmesini emretmişti, ancak kadın recmedilmiş bulundu."

Muvatta, Hudud 11 (2, 825). 1582 - Ebû İshÂk eş-ŞeybÂnî (rahimehullah) anlatıyor: "İbnu Ebî Evf (radıyallÂhu anh)'ya:

"- Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) hic recm tatbik etti mi?" diye sordum. Bana: "Evet!" cevabını verdi. Ben tekrar:

"- Nur suresinin nuzulunden once mi, sonra mı?" diye sordum. "Bilmiyor'um!" dedi."

BuhÂrî, Hudud, 21, 37; Muslim, Hudud 29, (1702).

1583 - Şa'bî (rahimehullah) anlatıyor: "Hz. Ali (radıyallÂhu anh), kadını remettiği zaman onu perşembe gunu dovdu, cuma gunu de recmetti. Ve şunu soyledi: "Ona Kitabullah(ın hukmu) ile celde, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın sunneti ile de recm tatbik ettim."

BuhÂrî, Hudud 21.

1584 - Hz. Ebû Hureyre (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Yahudilerden bir kadınla bir erkek zin yaptılar. Birbirlerine: "Bizi şu peygambere goturun. Cunku bir kısım hafıfletmeler getiren bir peygamberdir. Bize recm dışında fetvÂlar verirse kabul eder, Allah indinde O'nun hukmunu kendimize delil kılarız ve: "Peygamberlerinden bir peygamberin bize verdiği fetvalar(la amel ettik, hevamıza uymadık) deriz" dediler.

Mescidde ashabıyla birlikte oturmakta olan Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e gelerek:

"- Ey Ebu'1-Kasım, zin yapan kadın ve erkek hakkında kanaatin nedir?" dediler. O, onlara tek kelime soylemeden Beyt-i MidrÂslarına geldi. Kapıda durarak:

"-Hz. Musa (aleyhisselÂm)'ya kitabı indiren Allah aşkına soyleyin, muhsan olan birisi zina yapacak olursa bunun Tevrat'taki hukmu nedir?" diye sordu.

"- Yuzu siyaha boyanır, eşek uzerine ters bindirilir ve dayak atılır."

-Hadiste gecen tecbiye: ZÂnileri, enseleri birbirine bakacak şekilde bir eşeğe bindirilip, bu halde sokaklarda dolaştırılmasıdır- RÂvi devamla der ki: "Yahudilerden bir genc (bu cevaba katılmayap) susmuştu. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) onun suskunluğunu gorunce sualinde ısrar etti. Bunun uzerine genc: "Madem ki sen bize Allah'ın adına yemin veriyorsun (gerceği soyleyeceğim): "Biz Tevrat'ta recm emrini goruyoruz" dedi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"- Allah'ın emrini hafifletmenizin başlangıcı nasıl oldu?" diye sordu. (Genc) şu cevabı verdi:

"- Krallarımızdan birinin bir yakın akrabası zin yaptı. Kralımız, recmi ona tatbik etmedi. Sonra halka mensup bir aileden bir erkek zin yaptı. Bunu recmetmek istedi. Ancak adamın kavmi buna mani olup:

"- Sen yakınını getirip recmetmedikce biz de adamımızın recmedilmesine musaade etmeyeceğiz!" dediler. Bunun uzerine, aralarında şimdiki cezayı vermek uzere anlaşıp sulh yaptılar.

(Bu acıklama uzerine) Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"- Ben Tevrat'taki Âyetle hukmediyorum!" dedi ve onların recmedilmelerini emretti ve recmedildiler. Zuhrî (rahimehullah) der ki: "Bana ulaştığına gore şu Âyet bunlar hakkında nazil olmuştur:

"Şuphesiz ki Tevrat'ı biz indirdik. Ki onda bir hidÂyet, bir nur vardır. Kendisini (Allah'a) teslim etmiş olan (İsrail) peygamberleri, Yahudilere ait (dÂvalarda) onunla hukmederlerdi..." (Maide 44). Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) onlardan biri idi."

Ebû DÂvud, Hudud 26, (4450, 4451).

1585 - İbnu Omer (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Yahudiler, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a gelip, kendilerinden bir erkekle kadının zin yaptığını soylediler. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) onlara:

" Recm hakkında Tevrat'ta ne buluyorsunuz?" diye sordu. Onlar:

"- Teşhir edip rezil ederiz ve dayak atarız" dediler. Abdullah İbnu Selam (radıyallÂhu anh):

"- Yalan soyluyorsunuz. ZinÂnın Tevrat'taki cezası recmdir" dedi. Hemen Tevrat'ı getirip actılar. İclerinden (Abdullah İbnu Surya adında) biri elini recm Âyetinin uzerine koydu. Sonra, Âyetten onceki kısımlardan okumaya başlayıp (kapadığı kısmı atlayarak arka kısmını okumaya devam etti. Abdullah İlbnu Selam (radıyallÂhu anh) mudahale edip:

"- Kaldır elini!" dedi. Adam elini cekti, tam orada recm Âyeti mevcut idi. Bunun uzerine:

"- Ey Muhammed, Abdullah doğru soyledi. Tevrat'ta recm Âyeti mevcuttur!" dediler. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) derhal o iki zÂninin recmedilmesini emretti ve recmedildiler."

İbnu Omer (radıyallÂhu anhumÂ) der ki: "Erkeğin, atılan taşlara karşı korumak icin, kadının uzerine eğildiğini gordum."

BuhÂrî, Hudud 37, 24, CenÂiz 61, MenÂkıb 26, Tefsir, Âl-i İmran 6, İ'tisÂm 16, Tevhid 51; Muslim, Hudud 26, (1699); Muvatta, Hudud 1, (2, 819); Tirmizî, Hudud 10; Ebu DÂvud, Hudud 26, (4446, 4449).

LİVATA (Homoseksualite) VE HAYVANA TEMASININ HADDİ

1586 - İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdu ki: "Kimin Lut kavminin sapık işini yaptığını gorurseniz, fÂili de mef'ulu de oldurun."

Tirmizî, Hudud 24, (1456); Ebu DÂvud, Hudud 29, (4462, 4463).

Tirmizî, Ebu Hureyre'nin de boyle bir rivÂyette bulunduğunu belirtir. Ebu DÂvud'da İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ)'tarı yapılan bir rivÂyette: "Livata yaparken yakalanan bekÂr (yani muhsan olmayan kişi) de recmedilir" denmiştir.

1587 - Yine İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ)'ın rivÂyetine gore, Hz. Ali, livata yapan cifti yaktırmıştır. Hz. Ebu Bekir (radıyallÂhu anh) uzerlerine bir duvarı yıktırmıştır."

Rezîn ilavesidir.


1588 - Hz.Ebû Hureyre (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Lut kavminin iğrenc fiilini işleyen kimse mel'undur."

Rezin ilavesidir. (Munzir'de kaydedilen uzunca bir hadisin parcasıdır).

1589 - Hz.CÂbir (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Ummetim icin en ziyade korktuğum şey Lut kavminin amelidir" buyurdular."

Tirmizî, Hudud 24, (1457); İbnu M ce, Hudud 12, (2563).

1590 - Hz. Ebû Hureyre (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Kadına duburunden temas eden mel'undur" buyurdular."

Ebû DÂvud, NikÂh 46, (21.62).

1591 - İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Allahu TeÂla hazretleri, erkeğe temas eden veya kadınlara arka uzvundan temas eden erkeğe (kıyamet gunu rahmet nazarıyla) bakmaz."

Tirmizî Rad 12, (1165).

1592 - Yine İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Kim bir hayvana temas ederse onu oldurun, hayvanı da beraber oldurun"buyurdu.

İbnu AbbÂs'a: "Hayvanın gunahı ne (o nicin oldurulsun?)" diye soruldu. Şu cevabı verdi: "(Bu hususta Resûlullah'tan bir şey işitmedim). Tahminimce eti yenmesin veya ondan istifade edilmesin diyedir. Zîra ona, bu muamele yapılmıştır."

Ebû DÂvud, Hudud 30, (4464); Tirmizî, Hudud 23, (1454).

Ebu DÂvud ve Tirmizî'de şu rivÂyet de gelmiştir: "Hayvana temas edene bir hadd takdir edilmemiştir." KAZF (İFTİRA) HADDİ

1593 - Hz. Aişe (radıyallÂhu anhÂ) anlatıyor: "Maruz kaldığım iftiradan beni temize cıkaran vahiy indiği zaman, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) minbere cıkıp, durumu hatırlattı ve ilgili Âyeti (Nur 11-23) tilavet buyurdu. Minberden inince iki erkek ve bir kadına kazf haddi vurulmasını emretti. Ve derhal icra edildi. Burada hadd icra edilen şahıslar HassÂn İbnu SÂbit, Mistah İbnu UsÂse ve Hamn Bintu Cahş (radıyallÂhu anhum) idi."

Ebu DÂvud, Hudud 35, (4474, 4475).

1594 - Ebû'z-ZinÂd (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Omer İbnu Abdilaziz (radıyallÂhu anh) iftira sebebiyle bir koleye seksen sopa vurdu. Ebû'z-ZinÂd der ki: "Bu hukum hakkında, Abdullah İbnu Âmir İbni Rebîa'ya sordum. Bana şu cevabı verdi:

"- Ben, Osman İbnu AffÂn ve arkadan gelen diğer halifelerin zamanlarına yetiştim, hic birisinin iftira sebebiyle koleye kırktan fazla vurduğunu gormedim."

Muvatta, Hudud 17, (2, 828).

1595 - İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Bir insan diğer bir insana: "Ey Yahudi" diye hitab edecek olursa ona yirmi sopa vurun. "Ey muhannes (kadınlaşmış)" diyecek olursa yine o kadar ceza verin. NikÂhı haram olan birine, bunu bilerek muvakaa (aşk-ı memn&#251 yaparsa oldurun."

Tirmizî, Hudûd 28, (1462).

HADD-İ SİRKAT (HIRSIZLIK HADDİ)

1596 - Hz. Aişe (radıyallÂhu anhÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) zamanında, hırsızın eli, bir deri kalkanın değerinden daha duşuk bir eşya icin kesilmezdi. Kalkan, turs veya hacefe diye iki ceşitti, ikisinin de belli bir değeri vardı."

BuhÂrî, Hudud 13; Muslim, Hudud 5, (1684); Muvatta, Hudud 24, (2, 832); Tirmizî, Hudud 16, (1445); Ebu DÂvud, Hudud 11, (4383); NesÂî, SÂrik 9, (8, 77-81).

1597 - İbnu Omer (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) uc dirhem kıymetindeki bir kalkanı calan hırsızın elini kesti."

BuhÂrî, Hudud 13, Muslim, Hudud 6, (1684); Muvatta, Hudud 24, (2, 832); Tirmizî, Hudud 16, (1445); Ebu DÂvud, Hudud 11, (4484); NesÂî, SÂrik 9, (8,77-82).

1598 - Hz. Ebû Hureyre (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) şoyle buyurdular: "Allah, bir yumurta calıp da eli kesilen, bir ip calıp da eli kesilen hırsıza lÂnet etsin."

A'meş der ki: "Buradaki yumurtadan maksadın demir topağı olduğu, bazı iplerin de uc ve daha fazla dirhem ettiği kanaatinde idiler."

BuhÂrî, Hudud 13, 7; Muslim, Hudud ?, (1687); NesÂî, SÂrik 1, (7, 65). 1599 - Umeyye el-Mahzûmî (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a bir hırsız getirildi. Sucunu itiraf etmişti. Ancak caldığı eşya beraberinde bulunmadı. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm), (hadden kurtarmak maksadıyla): "Senin caldığını zannetmiyorum"dedi. Hırsız: "Hayır caldım" diye te'yid etti. (Resûlullah) sozlerini aynı şekilde iki veya uc kere tekrar etti.

Sonunda, elinin kesilmesini emretti ve kesildi. Sonra hırsız Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a getirildi. Efendimiz:

" Allah tevbe ve istiğfarda bulun!" diye nasihat etti. Adamcağız:

"- Allah'a tevbe ediyor, O'ndan mağfiret diliyorum" dedi. Bunun uzerine Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) da:

" Allahım, onu mağfiret et!"diyerek uc kere duada bulundu."

Ebû DÂvud, Hudud 8, (4380); NesÂî, SÂrik 3, (8, 67).

1600 - Hz. Aişe (radıyallÂhu anhÂ) anlatıyor: "Hırsızlık yapan Mahzumlu kadının durumu Kureyşlileri fazlasıyla uzdu.

"- Bu kadın hakkında Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) nezdinde kim muessir bir şefaatte bulunabilir?" diye adam aradılar.

"- Bu işe, sadece Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın cok sevdiği UsÂme İbnu Zeyd (radıyallÂhu anhumÂ) cur'et edebilir" dediler. UsÂme (huzura cıkarak), Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a şefaat talebinde bulundu. Efendimiz:

"Allah'ın hududundan bir hadd hususunda şefaat mi taleb ediyorsun?" diye cıkıştı. Sonra kalkıp cemaate şu hitabede bulundu:

" Sizden oncekileri helÂk eden şey şudur: İclerinden şerefli birisi hırsızlık yaptı mı onu terkedip (ceza vermezlerdi). Aralarında kimsesiz zayıf birisi hırsızlık yapınca derhal ona hadd tatbik ederlerdi. Allah'a yemin olsun! Muhammed'in kızı Fatıma hırsızlık yapmış olsa mutlaka onun da elini keserdim."

BuhÂrî, Hudud 11, 12, 14, ŞehÂdat 8, Enbiy 50, FedÂilu'1-AshÂb 18, MegÂzî 52; Muslim, Hudud 8, 1688; Tirmizî, Hudud 9, (1430); Ebu DÂvud, Hudud 4, (4373, 4374); NesÂî, SÂrik 5, (8, 74, 75).

Ebu DÂvud ve NesÂî'nin, İbnu Omer (radıyallÂhu anhumÂ)'den kaydettikleri bir rivÂyette şoyle denmiştir: "Mahzum kabilesinden bir kadın, mal istiÂre ederdi."

NesÂî'de şu ziyade mevcuttur: "Mahzumlu kadın (tanınmış komşularının) diliyle bazı malları Âriyet olarak almıştı."

1601 - Abdullah İbnu Amr İbni'l-As (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a dalındaki meyveden sorulmuştu. Şu cevabı verdi:

"- İhtiyac sahibi olmak kaydıyla, eteğine almaksızın, sadece yiyene bir Şey gerekmez."

Tirmizî, Buyû 54, (1289); Ebû DÂvud, Hudud 12, (4390); NesÂî, SÂrik 11-12, (8, 84-86).

Ebû DÂvud ve NesÂî'de şu ziyade mevcuttur: "Kim ağactan beraberinde meyve gotururse, aldığının bedelini. iki katıyla borclanır ve ayrıca ceza da ceker. Kim de kurutma yerine getirilmiş olan meyveden bir şeyler calar ve bunun miktarı da bir kalkanın değerine ulaşırsa kolunun kesilmesi gerekir. Kim de bu miktardan az calarsa aldığı miktarın iki misli borc oder ve ayrıca ceza ceker."

NesÂî'de şu ziyade vardır: "Meradan calınan koyun icin el kesilmez. Eğer bu hayvan ağılda idiyse kalkan değerinde olanı icin el kesilir. 1602 - Hz. Cabir (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Hurma ozu icin, ağacın başındaki meyve icin, dağda otlayan (ağıla girmemiş) koyun icin, ihanet edilen emÂnet icin, yağmalanılan icin, kapıp kacırılan icin el kesilmez."

Rezin ilavesidir.

1603 - Hz. CÂbir (radıyallÂhu anh) anlatıyor "Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm)'a bir hırsız getirilmişti.

"-Oldurun onu!" diye emretti. Kendisine:

"-Ey Allah'ın Resûlu, bu adam sadece caldı" denildi. Bunun uzerine

"-Oyleyse (elini) kesin!" dedi ve derhal eli kesildi. Sonra aynı adam ikinci sefer getirildi. Yine:

"-Oldurun onu!" diye emretti. Kendisine:

"-Ey Allah'ın Resûlu, bu adam hırsızlık yaptı" dendi. Bunun uzerine

"-Oyleyse kesinl" dedi ve derhal (sol ayağı) kesildi. Sonra ucuncu sefer getirildi ve hırsızlık yaptığı soylendi. Hz. Peygamber:

"-Oldurun onu!" diye emretti. Kendisine:

"Ey Allah'ın Resûlu, bu adam hırsızlık yaptı" denildi. Bunun uzerine :

"-(Sol elini) kesin!" diye emretti. Sonra aynı adamı dorduncu kere getirdiler.

"-Oldurun onu !" buyurdu. Kendisine:

"-Ey Allah'ın Resûlu, bu adam hırsızlık yaptı" dediler. Bunun uzerine

"-(Sağ ayağını da) kesin!" diye emir buyurdu. Aynı adam beşinci sefer getiririldi. Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"Oldurun onu" diye emretti. Hz. CÂbir (radıyallÂhu anh) der ki: "Adamı goturup oldurduk. Sonra suruyerek goturup bir kuyuya attık. Uzerini de taşla doldurduk."

Ebû DÂvud, Hudud 20, (4410); NesÂî, SÂrik 15, (890, 91)

1604 - Ebû Hureyre (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûllah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Kole hırsızlık yaparsa, onu bir mangıra da olsa satın gitsin"' buyurdular."

Ebû DÂvud, Hudud 22, (4412); NesÂî, SÂrik 16, (8,91).

1605 - Ezher İbnu Abdillah el-HarÂzî anlatıyor: "(Yemenli) KelÂ' kabilesinden bir grubun malı calındı. Bunlar, bir kısım dokumacıları itham ettiler. Dokumacıları alarak Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselam)'in ashabından olan Nu'mÂn İbnu Beşîr'e getirdiler. Nu'mÂn onları bir kac gun hapsetti, sonra salıverdi. (ŞikÂyetciler), Nu'mÂn'a gelip: "Sen onları dayaksız, azarsız salıverdin, olur mu?" dediler. Nu'mÂn onlara:

"-Ne istiyorsunuz? Onları dovmemi istiyorsanız doverim. Malınız cıkarsa alırsınız. Ama dovduğum halde malınız cıkmazsa, onlara vurduğum kadar da size vururum" dedi.

"-Yani hukmun bu mu?" dediler. Nu'mÂn (radıyallÂhu anh):

"-(Hayır bu benim değil), Allah ve Resûlu'nun (aleyhissalÂtu vesselÂm)ın hukmudur"' cevabını verdi."

Ebû DÂvud, Hudud 10, (4382); NesÂî, SÂrik 2, (8, 66).

1606 - Hz. Ebû Zerr (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "(Bir gun) Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) beni cağırarak;

"-İnsanlara (kitleler halinde) olum gelip, ev, yani kabir kole mukabilinde temin edilince halin ne olacak ?" buyurdu. Ben:

"-Allah ve Resûlu bilir- veya Allah ve Resûlu benim icin neyi (uygun bulup) secerlerse olur-" diye cevap verdim. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"-Sana sabır tavsiye ederim -veya sabret-" buyurdu."

HammÂd der ki: "NebbÂşın (yani mezarları acarak kefenleri calanların) eli kesilmelidir" diye hukmedenler bu hadisle amel ettiler. Cunku, nebbÂş olunun evine girmiş olmaktadır".

Ebu DÂvud, Hudud 19 (4409).

1607 - Abdurrahman İbnu Avf (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesslÂm) :"Hırsız, kendisine hadd tatbik edildi ise borclandırılamaz" buyurdu".

NesÂî, SÂrik 17 (8, 93).

1608 - Useyd İbnu Hudayr (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) şoyle hukmetti: "Kişi calınan malını, hırsızlık ittihamı yapılmayan kimsenin elinde gorunce dilerse malını hırsıza odemiş olduğu bedeli ona odeyerek alır, dilerse, hırsızın peşine duşer".

Hz. Ebu Bekir, Hz. Omer ve Hz. Osman (radıyallÂhu anhum) boyle hukmettiler."

NesÂî, Buyu' 96 (7,313).

1609 - CunÂde İbnu Umeyye'den rivÂyete gore, Busr İbnu ErtÂt (radıyallÂhu anh) demiştir ki: "Resûlullah (aleyissalÂtu vesselÂm)'ı dinledim: "Seferde eller kesilmez" diyordu." Tirmizî deki rivÂyette "gazvede. . ." denmiştir.

Tirmizî, Hudud 20, (1450), Ebû DÂvud, Hudud 18, (4408); NesÂî, SÂrik 16,(8,91).

1610 - ŞÃ‚'bî (rahimehullah) anlatıyor: "İki kişi, ucuncu bir şahsın hırsızlık yaptığına dair şahitlikte bulundular. Bunun uzerine Hz. Ali (radıyallÂhu anh) adamın kolunu kesti. Bu iki kişi gidip bir muddet sonra diğer bir adamı getirip: "Biz hata etmişiz, hırsızlığı yapan o değilmiş (bu imiş)" dediler. Hz. Ali (radıyallÂhu anh) bunların şahidliğini iptal ederek (getirdikleri bu şahıs aleyhinde kabul etmedi. Ayrıca) onlara, onceki adamın diyetini yukledi ve: "Bilsem ki siz bu işi bilerek yaptınız, kollarınızı keserdim" dedi".

Buharî, DiyÂt 21 (Bab başlığında senetsiz olarak kaydedilmiştir).

HADDU'L-HAMR

1611 - Hz. Enes (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûllullah (aleyhissalÂtu vesselÂm), hamr icin, hurma dalları ve nalınlarla hadd vurdu. Hz. Ebu Bekir radıyallÂhu anh kırk darbe le hadd vurdu".

Buharî, Hudud 2, 4; Muslim, Hudud 37, (1706); Tirmizî, Hudud 13, (1343); Ebû DÂvud, Hudud 26, (4479).

1612 - Sevr İbnu Zeyd el-Dîlî anlatıyor: "Hz. Omer (radıyallÂhu anh), hamr icin uygulanması gereken haddin miktarı hususunda (Ashabla) istişarede bulundu. Hz. Ali (radıyallÂhu anh): "Seksen sopa vurulmasını uygun goruyorum" dedi. Cunku kişi, icince sarhoş olur, sarhoş olunca hezeyana duşer (sacmalar), hezeyana duştu mu iftira atar. (İftiranın cezası ise 80 sopadır). Boylece Hz. Omer (radıyallÂhu anh) icki icenler icin haddi 80 sopa takdir etti."

Muvatta, Eşribe 2, (2, 842).

1613 - Abdurrahman İbnu Ezher (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Huneyn'de iken Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e Şarap icin bir adam getirildi. Resûlullah (tahkiren) yuzune toprak sactı. Sonra Ashab'a emretti, ayakkabılarıyla ve ellerinde bulunan (deynek, cubuk vs) başka şeylerle adama "Yeter, cekin ellerinizi" deyinceye. kadar vurdular. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)ın vefatından sonra Hz. Ebû Bekir (radıyallÂhu anh) de icki icenlere kırk darbe vurdurdu. Arkadan Hz. Omer (radıyallÂhu anh) de halifeliğinin başlangıcında kırk sopa vurdurmaya devam etti. Ancak, hilÂfetinin sonunda (insanlar azıp fısk artınca) seksen sopa vurdurdu.

Hz. Osman (radıyallÂhu anh) ise iki kere hadd uyguladı: Birini kırk diğerini seksen yaptı. Hz. Osman'dan sonra Hz. Muaviye (radıyallÂhu anh) haddi seksende sÂbit kıldı."

Ebû DÂvud, Hudud 37, (4487, 4488).

1614 - Hz. Ali (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "İcki haddi icin, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) kırk, Hz. Ebû Bekir kırk, Hz. Omer (radıyallÂhu anhumÂ) seksen sopa vurdular. Hepsi de sunnettir. (Bu bana daha hoş geliyor)."

Muslim, Hudud 38, (1702); Ebû DÂvud, Hudud 36, (4480, 4481).

1615 - İbnu Omer (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Kim (ısrarla) icki icerse dorduncu sefere kadar kamcılayın, sonra (devam ederse) oldurun."

Ebû DÂvud, Hudud 37, (4482); Tirmizî, Hudud 15, (1444).

Ebû DÂvud'un, Kabîsa İbnu Zueyb (radıyallÂhu anh)'den yaptığı bir rivÂyette şoyle denmiştir: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a Şarap icmiş bir adam getirildi. Hemen celde yapıldı, sonra tekrar getirildi, yine celde yapıldı, sonra tekrar getirildi, yine celde yapıldı, sonra tekrar getirildi yine celde yapıldı ve oldurme kaldırıldı. Artık, olum cezası bir ruhsat olarak kaldırılmıştı." 1616 - İbnu AbbÂs (radıyallÂhu anhumÂ) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) hamr hususunda kesin bir hadd takdir etmedi. Bir adam icmiş, sarhoş olmuştu. Caddede yalpa yaparken kendisine rastladı. Adamı hemen tutup Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a getirmek icin harekete gectiler. Adam, AbbÂs (radıyallÂhu anh)'ın evinin hizasına gelince boşanıp kactı ve AbbÂs'ın evine girerek ona iltica etti.Durum Resûlullah (aleyhisalÂtu vessalÂm)'a anlatılmıştı, guldu ve:"Yani o,bunları (kacma, girme ve iltica) yaptı mı?" dedi. Hakkında her hangi bir emir vermedi."

Ebu DÂvud, Hudud, 36, (4476).

1617 - Umeyr İbnu Said en-Nehaî (rahimehullah) anlatıyor: "Hz. Ali (radıyallÂhu anh)'yı dinledim, şunu soylemişti: "Ben hadd vurduğum kimselerden biri olecek olsa, icimde uzuntu duymam, ancak icki sebebiyle hadd vurduğum olurse onun uzuntusunu hissederim. Cunku o olecek olsa (yakınlarına) diyet oderim. Zîra Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm) ickinin haddi ile ilgili (kesin bir miktarı) sunnet kılmadı. İcki haddiyle ilgili miktarı biz takdir ettik."

BuhÂrî, Hudud 4; Muslim, Hudud 38 (1707); Ebû DÂvud, Hudud 36, (4486).

1618 - İbnu ŞihÂb (rahimehullah)'a:

"- Kole icki icecek olursa ona tatbik edilecek haddin miktarı nedir?" diye sorulmuştu, şoyle cevap verdi:

"- Bana ulaştığına gore, ona, hure verilen cezanın yarısını uygulamak gerekir. Hz. Omer, Hz. Osman ve İbnu Omer (radıyallÂhu anhum ecmain) ickide, kolelerine, hurlere tatbik ettikleri haddin yarısını tatbi ederlerdi."

Muvatta, Eşribe 3, (2, 842).

1619 - Said İbnu'l-Museyyeb (rahimehullah.) anlatıyor: "Hz. Omer (radıyallÂhu anh), icki sebebiyle Rebîa İbnu Umeyye'yi Hayber'e surdu. Oradan kacıp Herakliyus'a giderek Hıristiyanlığa gecti. Hz. Omer (radıyallÂhu anh) bu hÂdise uzerine: "Bundan boyle hicbir Muslumanı surmeyeceğim" dedi.

NesÂî, Eşribe 47, (8, 319).

1620 - Hz. Omer (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Lakabı HımÂr olan bir adam vardı. Bu zat zaman zaman Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ı guldururdu. Hz. Peygamber bu adamı, icki sebebiyle dovdurmuştu. Bir gun yine icki sucuyla getirildi. Resûlullah emretti, celde uygulandı. Cemaatten birisi: "Allah'ım şu adama lÂnet et! Kac sefer icki sebebiyle getirildi, bir turlu ıslah olmuyor)" diye beddua etti. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

" Ona lÂnet etmeyin. Allah'a yeminle soyluyorum, bu adam hakkında bildiğim bir şey varsa o da Allah ve Resûlu'nu (samimiyetle) sevmiş olmasıdır" buyurdu."

BuhÂrî, Hudud 5.

Ebû DÂvud'da, Ebû Hureyre (radıyallÂhu anh)'den kaydedilen bir rivÂyette: "Boyle soylemeyin, fakat şoyle deyin: "Ey Allahım, ona rahmet et, onun taksiratını affet!" buyurmuştur.


HADDLERDE ŞEFAAT VE MUSAMAHA HAKKINDA

1621 - Yahya İbnu Ebî RÂşidin İbnu Omer'den naklettiğine gore, İbnu Omer (radıyallÂhu anhumÂ) Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın şoyle soylediğini işitmiştir: "Kim şefaat ederek, Allah'ın haddlerinden birinin tatbik edilmesine mani olursa Aziz ve Celil olan Allah'a muhalefet etmiş olur. Kim bilerek bÂtı1 bir dÂvayı kazanmaya calışırsa ondan vazgecinceye kadar Allah kendisine buğzeder. Kim mu'mine onda olmayan bir kotuluğu nisbet ederse, bundan tevbe edinceye kadar cehennemliklerin vucudlarından cıkan irinlerden hÂsıl olan cirkefin icine iskan eder. Kim haksız bir dÂvaya yardımcı olursa, Allaah'ın gazabını kazanmış olarak doner."

Ebu DÂvud, Akdiye 14, (3597, 3598).

1622 - Zubeyr İbnu'l-AvvÂm (radıyallÂhu anh)'ın anlattığnna gore, hırsızı yakalayıp sultana goturmekte olan bir adama rastlar. Zubeyr adamı salıvermesi icin lehinde şefaatte bulunur. Adam: "Hayır, sultana ulaştırıncaya kadar onu salmam" der. Zubeyr (radıyallÂhu anh) şu acıklamayı yapar:

"Şefaat, sultana ulaşmadan once caizdir. Sultana ulaştı mı, ondan sonra şefaat yapan da, şefaati kabul eden de mel'undur."

Muvatta, Hudud 29, (2, 835).

1623 - Saffan İbnu Umeyye (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Mescide uyumak uzere ridasını yastık yaparak uzanmıştı. Uyurken bir hırsız gelip ridasını aldı. Ama Saffan (uyanarak) hırsızı yakaladı, doğru Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e goturdu. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) derhal elinin kesilmesini emretti. Saffan:

"Ey Allah'ın Resûlu, ben bunu istememiştim, ridam ona sadaka olsun!" dedi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"Onu bana getirmezden once niye yapmadın?" diyerek, teklif reddetti."

Ebû DÂvud, Hudud 14, (4394); NesÂî, SÂrik 4, (8, 68); Muvatta, Hudud 28, (2, 834).

1624 - Hz. Aişe anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Elinizden geldikce hadd cezalarını Muslumanlardan defedin. (Muteber) bir ozru varsa hemen salıverin. Zîra imamın yanlışlıkla affetmesi yanlışlıkla ceza vermesinden daha hayırlıdır."

Tirmizî, Hudud 2, (1424).

Ebû DÂvud'da yine Hz. Aişe'den gelen bir rivayette: "Hz. Peyganber (aleyhisalÂtu vessalÂm): "İtibarlı kimsalerin hudud dışındaki zellelerinden vazgecin" buyurmuştur."

Ebû DÂvud, Hudud, 4, (4375).

1625 - İbnu'l-Museyyeb (rahimehullah) anlatıyor: "Eslem kabilesinden HezzÂl denen bir adam, bir başkasını Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a zin isnad ederek şikÂyet etti. Bu hÂdise:"Namuslu ve hur kadınlara (zin isnadıyla) iftira atan, sonra (bu babta) dort şahit getirmeyen kimselerin her birine de seksen deynek vurun" (Nur 4) Âyetinin nuzulundan once idi. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) adama: "Ey HezzÂl, onu ridÂn ile ortseydin, senin icin daha hayırlı idi" dedi."

Muvatta, Hudud 3, (2, 821); Ebû DÂvud, Hudud 6, (4377).

1626 - HÂni' İbnu NiyÂr (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm): "Allah'ın haddlerinden bir hadd olmadıkca hic kimse on kırbactan fazla dayağa mahkum edilemez"buyurdu."

BuhÂrî, Hudud 42; Muslim, Hudud 40, (1708); Ebû DÂvud, Hudud 39, (4491); İbnu MÂce, Hudud 32, (2601).

1627 - Hakîm İbnu Hizam (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) mescidde kısas infazını, şiir okunmasını ve haddlerin tatbik edilmesini yasakladı."

Ebu DÂvud, Hudud 38, (4490).

1628 - Ebû UmÂme İbnu Sehl İbni Huneyf, Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'ın EnsÂrî bazı sahabelerinden naklen anlatıyor: "EnsÂr'dan bir adam hastalandı ve coktu, oyleki bir kemik bir deriye dondu. Bir ara Ashab'dan birine ait bir cariye hastanın yanına girmişti. Adam, ona muncezib oldu ve temasta bulundu. Bu sırada, kavminden kendisine gecmiş olsun ziyaretine gelenler oldu. Yaptığı işi onlara haber verdi ve:

"Benim icin Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm)'a sorun, ben yanıma giren bir cariyeye temasta bulundum" dedi. Durumu Hz. Peygamber (aleyhissalÂtu vesselÂm)'e anlattılar ve ilÂveten:

"Hic kimsede hastalığın bu derece şiddetlisini de gormedik. Adamı sana getirmeye kalksak kemikleri kırılıp dağılacaktır, bir kemik bir deriden başka bir şey değil!" dediler. Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm):

"Yuz tane hurma cubuğu alın, (bunları tek bir sopa halinde bağlayıp) adama bir kere vurun!" diye emretti."

Ebû DÂvud, Hudud 34, (4472); NesÂî, KudÂt 22, (8, 242); İbnu MÂce, Hudud,18, (2574).

1629 - Hz. Ali (radıyallÂhu anh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: "Kim bir hadd curmu işler de, cezası dunyada verilirse, Allah'ın adaleti kuluna Âhirette ikinci sefer ceza vermeye musaade etmez. Kim de bir hadd curmu işlemiş, Allah da onun gunahını ortmuş ve affetmiş ise, Allàh'ın keremi affettiği.şeyden dolayı ona donup ceza vermeye musaade etmez."

Tirmizî, İmÂn 11, (2628).

1630 - Yine Hz. Ali (radıyallÂhu anh) arılatıyor: "Resûlullah (aleyhissalÂtu vesselÂm) buyurdular ki: " Kalem uc kişiden kaldırılmıştır: Uyanıncaya kadar uyuyandan, ihtilÂm oluncaya kadar cocuktan, aklı erinceye kadar mecnundan."

Ebû DÂvud, Hudud 16, (4398, 4403); Tirmizî, Hudud 7, (1423); NesÂî, TalÂk 21, (6, 156);

Ebû DÂvud, diğer bir rivÂyette şu ziyadeyi kaydetmiştir: ". .yaş sebebiyle aklı fesÂda uğrayandan. . ." HADDLERİN TATBİKİ

6747 - İbnu Omer radıyallahu anhuma anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm buyurdular ki: "Allah'ın had cezalarından birinin yerine getirilmesi Allah'ın beldelerinde kırk gece yağan yağmurdan daha hayırlıdır."

6748 - İbnu AbbÂs radıyallahu anhuma anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm buyurdular ki: "Kur'an'dan tek bir ayeti inkÂr edenin boynunu vurmak helal olur. Kim "l ilÂhe illallÂhu vahdehû l şerike leh ve enne Muhammeden abduhu ve Resûluhu (Allah birdir, ortağı yoktur, Muhammed onun kulu ve elcisidir)" derse hic kimsenin ona dokunma yetkisi yoktur. Ancak, bir hadd sucu işlerse, ona cezası verilir."

6749 - UbÂde İbnu's-SÂmit radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm buyurdular ki: "Siz Allah'ın had cezalarını (akrabalık ve diğer hususlarda size) yakın olan hakkında da uzak olan hakkında da tatbik edin. Allah'ın hukmunu uygulamaktan sizi hicbir ayıplayıcının ayıplaması alıkoymasın."

ŞUPHE VARSA HAD UYGULANMAZ

6750 - Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm buyurdular ki: "Hadd cezasını defedebildiğiniz muddetce defedin (sucun subutunu zedeleyen delilleri esas alarak uygulamaktan kacının)."

6751 - İbnu AbbÂs radıyallahu anhuma anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm buyurdular ki: "Kim musluman kardeşinin ayıbını orterse, Kıyamet gunu Allah da onun ayıbını orter. Kim de musluman kardeşinin ayıbını acarsa Allah da onun ayıbını acıp evinin icinde bile rezil eder."

HADD CEZASINA ŞEFAAT OLMAZ

6752 - Mes'ud İbnu'l-Esved radıyallahu anh anlatıyor: "(Fatıma isimli) kadın, Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm'ın evinden kadifeyi calınca biz bunu buyuk bir hadise olarak değerlendirdik. Kadın Kureyş'ten (taşınmış) birisiydi. Lehinde konuşmak uzere Resûlullah'a geldik: "Biz onun cezasına mukabil kırk okiyyelik fidye verelim" dedik. AleyhissalÂtu vesselÂm: "Cezasını cekerek temizlenmesi onun icin daha hayırlıdır" buyurdular. Biz Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm'ın sozundeki yumuşaklığı gorunce, UsÂme'ye geldik ve: "Git, kadın lehine Resûlullah'a konuş (da eli kesilmesin)" dedik. Resûlullah aleyhissalÂtu vesselÂm bu hali gorunce (sertleşti ve) hutbe irad etmek uzere ayağa kalktı, şoyle soyledi: "Aziz ve celil olan Allah'ın cariyelerinden bir cariyeye terettup eden Allah'ın haddlerinden birini (tatbik etmemem icin) uzerimde niye bu kadar ısrar ediyorsunuz? Muhammed'in nefsini kudret elinde tutan ZÂt-ı ZulcelÂl'e yemin olsun! Eğer o kadının tenezzul ettiği şeye (h&#305