* İbnu Abbas (ra) rivayet ediyor: Uyeyne İbnu Hısn (Medine’ye) gelince, kardeşinin oğlu Hurr İbnu Kays’ın yanına indi. Hurr İbnu Kays ise Hz. Omer’in yakınlarındandı. Onun meclisinde yaşlı veya genc bir kısım kurra ve fakihler muşavere heyeti olarak bulunurdu. Uyeyne İbnu Hısn, “Ey kardeşimin oğlu! Emirul-mu’mininin yanına girmem icin izin talep et!” dedi. O da izin istedi. Ancak yanına girince, “Yeter artık! Ey İbnu’l-Hattab sen bize bol vermediğin gibi, aramızda adaletle de hukmetmiyorsun!” dedi. Hz. Omer (ra) pek ofkelendi. Neredeyse dovmek icin uzerine yuruyecekti ki, Hurr (ra) atılıp, “Ey Emîrel-mu’minin, ALLAH Teala Hazretleri Resulu’ne, “Affı esas tut, ma’rufu emret ve cahillerden de yuz cevir.” (A’raf, 199) emretmiştir. “Bu adam da cahillerden biridir.” dedi. VALLAHi, Hurr, ayeti okuyunca Hz. Omer olduğu yerde kalıp hicbir şey yapmadı. Hz. Omer kendisine Kitabullah’ın hukmu okunduğunda hemen durur, onu aşmazdı. (Buhari, İ’tisam 2)
* Ebu Vail (ra) rivayet ediyor: Urve İbnu Muhammed es’Sadi’nin yanına girdik. Bir zat kendisine konuştu ve Urve’yi kızdırdı. Urve kalkıp abdest aldı ve Babam, dedem Atiye (ra)’den anlatır ki, o, Resulullah (sas)’ın şoyle soylediğini nakletmiştir: “Ofke şeytandandır, şeytan da ateşten yaratılmıştır, ateş ise su ile sondurulmektedir; oyleyse biriniz ofkelenince hemen kalkıp abdest alsın.” (Ebu Davud, Edeb 4)
* İbnu Mes’ud (ra) rivayet ediyor: Resulullah (sas) (bir gun), “Siz aranızda kimi pehlivan addedersiniz?” diye sordu. Ashab (ra), “Erkeklerin yenmeye muvaffak olamadığı kimseyi!” dediler. Resulullah (sas), “Hayır” dedi, “Gercek pehlivan ofkelendiği zaman nefsine hakim olabilen kimsedir.” (Muslim, Birr 106)
* Ebu Hureyre (ra) rivayet ediyor: Bir adam, “Ey ALLAH’ın Resulu! Bana kısa bir nasihatta bulun, uzun yapma! Ta ki nasihatini unutmayayım.” demişti. (ve birkac kere tekrar etmişti), Aleyhissalatu vesselam (bir kelimeyle), “Ofkelenme!” cevabını verdi. (Buhari, Edeb 76)
* Muaz İbnu Cebel (ra) rivayet ediyor: İki kişi Resulullah (sas)’ın huzurunda kufurleştiler. (Oyle ki) birinin yuzunde (diğerine karşı) ofkesi gozukuyordu. Resulullah (sas), “Ben bir kelime biliyorum, eğer onu soyleyecek olsa, kendinden zuhur eden ofke giderdi; Euzu billahi mineşşeytanirracim!” buyurdular. (Tirmizi, Da’avat 53)
* Ebu Zerr el-Gıffari (ra) rivayet ediyor: Resulullah (sas) bize buyurmuştu ki: “Biriniz ayakta iken ofkelenirse hemen otursun. Ofkesi gecerse ne ÂlÂ, gecmezse yatsın.” (Ebu Davud, Edeb 4)