Nihayetsiz bir merhametin cilveleri gorunuyor

(Dunden devam)

İşte bu faaliyet-i Rabbaniyenin ve bu hallÂkıyet-i İlÂhiyenin bir sırr-ı hikmeti ve esaslı bir muktazîsi ve bir sebeb-i dÂîsi, yine uc muhim şubeye ayrılan hadsiz, nihayetsiz bir hikmettir:

O hikmetin birinci şubesi şudur ki: Faaliyetin her nev’i, cuz’î olsun kullî olsun, bir lezzet verir. Belki her faaliyette bir lezzet var. Belki faaliyet ayn-ı lezzettir. Belki faaliyet, ayn-ı lezzet olan vucudun tezahurudur ve ayn-ı elem olan ademden tebaud ile silkinmesidir.

Evet, her kabiliyet sahibi, bir faaliyetle kabiliyetinin inkişafını lezzetle takip eder. Her bir istidadın faaliyetle tezahur etmesi, bir lezzetten gelir ve bir lezzeti netice verir. Her bir kemal sahibi, faaliyetle kemalÂtının tezahurunu lezzetle takip eder.

Madem her bir faaliyette boyle sevilir, istenilir bir kemal, bir lezzet vardır; ve faaliyet dahi bir kemaldir. Ve madem zîhayat Âleminde daimî ve ezelî bir hayattan neş’et eden hadsiz bir muhabbetin, nihayetsiz bir merhametin cilveleri gorunuyor. Ve o cilveler gosteriyor ki, kendini boyle sevdiren ve seven ve şefkat edip lutuflarda bulunan Zatın kudsiyetine lÂyık ve vucub-u vucuduna munasip o hayat-ı sermediyenin muktezası olarak, hadsiz derecede –tabirde hata olmasın– bir aşk-ı lÂhutî, bir muhabbet-i kudsiye, bir lezzet-i mukaddese gibi şuunat-ı kudsiye o Hayat-ı Akdes’te var ki, o şuunat boyle hadsiz faaliyetle ve nihayetsiz bir hallÂkıyetle kÂinatı daima tazelendiriyor, calkalandırıyor, değiştiriyor.

(Devamı var)

Lem’alar, Otuzuncu Lem’a (Eskişehir Hapishanesinin Bir Meyvesi), Altıncı Nukte, s. 650
__________________