Ey kardeşlerim!
Sizler biliyorsunuz ki: Bizim mesleğimizde, benlik, enaniyet, şan u şeref perdesi altında makam sahibi olmaktan, oldurucu zehir gibi ondan kacıyoruz, onu ihsas eden hÂlÂttan şiddetle ictinab ediyoruz. Elbette burada, altı yedi sene gozunuzle ve yirmi seneden beri tahkikatınızla anlamışsınız ki, ben şahsıma karşı hurmet ve makam vermek istemiyorum. Sizleri o noktada şiddetle tekdir etmişim. Bana haddimden fazla mevki vermeyiniz diye, size darılıyorum…

B. S. Nursî Tarihce-i Hayatı, s. 316

***

Said, tam toprak gibi mahviyet ve terk-i enaniyet ve tevazu-u mutlakta bulunmak şarttır; t ki Risaletu’n-Nur’u bulandırmasın, tesirini kırmasın.

Kastamonu LÂhikası, mektup no: 12, s. 40

***

Sonra en zayıf bir damar-ı insanî olan “şan u şeref ve rutbe” noktasında bana cok elîm bir tarzda o zayıf damarımı tutmak icin emredilmiş ihanetler, tahkirlerle, damara dokunduracak işkencelerle dahi hicbir şeye muvaffak olamadılar. Ve kat’iyen anladılar ki, onların perestiş ettiği dunya şan u şerefini bir riyakÂrlık ve zararlı bir hodfuruşluk biliyoruz, onların fevkalÂde ehemmiyet verdikleri hubb-u cah ve şan u şeref-i dunyeviyeye beş para ehemmiyet vermiyoruz, belki onları bu cihette divane biliyoruz.

Emirdağ LÂhikası-I, mektup no: 188, s. 282
LÛ*GAT*CE:

hÂlÂt: Haller.

ictinab: Kacınma.

mahviyet: Alcak gonulluluk, tevazu.

terk-i enaniyet: Benliği, gurur ve kibiri terk etmek.

tevazu-u mutlak: Tam bir tevazu, kesin bir alcak gonulluluk.
__________________