Aziz, Sıddık Kardeşlerim!

Dun, Emin, bu havaliye gelen bir kolordu munasebetiyle, istemediğim ve Rusun harbe devamını bilmediğim halde; Rusya’nın Kafkas’la ittisali kesilmesini soyledi. Ben, onun sozunu kesip susturduğum halde, kalbim ehemmiyetle bir alÂka gosterdi.

Sonra, bugun namazda ve tesbihatında iken, manevî tarzda denildi ki: “Kure-i arzda carpışan, mucadele eden cereyanlardan her halde birisi İslÂmiyete ve Kur’Ân’a ve Risale-i Nur’a ve mesleğimize taraftar olacak. Bu noktadan, ona karşı bakmak gerektir. Bakmamak icin bir-iki mektupta yazdığım sebepler, cendan kalbe, akla kÂfidir; fakat meraklı ve hevesli olan nefse kÂfi gelmiyor” diye kalbime geldi.

Aynen tesbihatta ihtar edildi ki: Ehemmiyetli sebebi ise, bakmakta bir tarafa tarafgirlik hissi uyanır. Tarafgir nazarı, taraftar olduğu taraf cereyanın kusurunu gormez, zulmune rıza gosterir, belki alkışlar. Halbuki, kufre rıza kufur olduğu gibi, zulme razı olmak dahi zulumdur. Elbette zemin yuzunde bu dehşetli duelloda semavatı ağlatacak zulumler ve tahribat oluyor. Cok masum ve mazlûmların hukukları kayboluyor, mahvoluyor. Mim’siz gaddar medeniyetin zalimÂne dusturu olan “Cemaat icin fert feda edilir; milletin selÂmeti icin cuz’î hukuklara bakılmaz” diye, oyle dehşetli bir zulum meydanı acmış ki, Kurûn-u Ul vahşetlerinde de emsali vuku bulmamış. Kur’Ân-ı Mu’cizu’l-Beyan’ın adalet-i hakikiyesi, bir ferdin hakkını cemaate feda etmez; “Hak, haktır; kucuğe, buyuğe, aza, coğa bakılmaz” diye kanun-u semavî ve hakikî adalet noktasında Risale-i Nur Şakirdleri gibi hakikat-i Kur’Âniye ile meşgul adamlar, zaruret olmadan luzumsuz, yalnız hevesli bir merak icin, netice itibarıyla faydası bulunan; ve netice daha gelmeden evvel luzumsuz bakmak ve zalimÂne tahribatlarını alkışlamak suretiyle İslÂmiyet ve Kur’Ân lehine hizmet edeceği o cereyanın harekÂtını fikren takip etmekle meşgul olmak munasip olmadığı icin, nefis de, akıl ve kalbe tÂbî olup merakını bırakmış diye anladım.

Kastamonu LÂhikası, mektup no: 99, s. 156
__________________