[Risale-i Nur’un vatana, millete ve İslÂmiyete buyuk hizmetini kabul ve takdir eden Başvekil Adnan Menderes’e Ustadın yazdığı bir mektup.]

Bismihî subhÂnehû.

Ben cok hasta olduğum ve siyasetle alÂkasız bulunduğum halde, Adnan Menderes gibi bir İslÂm kahramanı ile bir sohbet etmek isterdim. Hal ve vaziyetim goruşmeye musaade etmediği icin, o sûrî konuşmak yerine, bu mektup benim bedelime konuşsun diye yazdım.

Gayet kısa birkac esası, İslÂmiyetin bir kahramanı olan Adnan Menderes gibi dindarlara beyan ediyorum.

• Birincisi: İslÂmiyetin pek cok kanun-u esasîsinden birisi, “Vel teziru vÂziratun vizra uhr” [En’am Suresi: 164] ayet-i kerimesinin hakikatidir ki, “Birisinin cinayetiyle başkaları, akraba ve dostları mesul olamaz.”

Halbuki şimdiki siyaset-i hÂzırada particilik taraftarlığı ile, bir caninin yuzunden pek cok masumların zararına rıza gosteriliyor. Bir caninin cinayeti yuzunden taraftarları veyahut akrabaları dahi şenî gıybetler ve tezyifler edilip bir tek cinayet yuz cinayete cevrildiğinden, gayet dehşetli bir kin ve adaveti damarlara dokundurup kin ve garaza ve mukabele-i bilmisile mecbur ediliyor. Bu ise, hayat-ı ictimÂiyeyi tamamen zîr u zeber eden bir zehirdir. Ve haricteki duşmanların parmak karıştırmalarına tam bir zemin hazırlamaktır. İran ve Mısır’daki hissedilen hÂdise ve buhranlar bu esastan ileri geldiği anlaşılıyor. Fakat onlar burası gibi değil; bize nisbeten pek hafif, yuzde bir nisbetindedir. Allah etmesin, bu hal bizde olsa pek dehşetli olur.

Bu tehlikeye karşı care-i yegÂne: Uhuvvet-i İslÂmiyeyi ve esas İslÂmiyet milliyetini o kuvvetin temel taşı yapıp masumları himaye icin, canilerin cinayetlerini kendilerine munhasır bırakmak lÂzımdır.

Hem emniyetin ve asayişin temel taşı yine bu kanun-u esÂsîden geliyor. MeselÂ, bir hÂnede veya bir gemide bir masum ile on cani bulunsa, hakiki adaletle ve emniyet ve asayiş dustur-u esasîsi ile, o masumu kurtarıp tehlikeye atmamak icin, gemiye ve hÂneye ilişmemek lÂzım; t ki masum cıkıncaya kadar.

İşte bu kanun-u esasî-i Kur’Ânî hukmunce asayiş ve emniyet-i dahiliyeye ilişmek, on cani yuzunden doksan masumu tehlikeye atmak, gazab-ı İlÂhînin celbine vesile olur. Madem Cenab-ı Hak, bu tehlikeli zamanda bir kısım hakiki dindarların başa gecmesine yol acmış, Kur’Ân-ı Hakîm’in bu kanun-u esasîsini kendilerine bir nokta-i istinad ve onlara garazkÂrlık edenlere karşı siper yapmak lÂzım geldiğini, zaman ihtar ediyor.

Emirdağ Lahikası, mektup no: 322, s. 500

***
__________________