Nev-i beşerin ağlanacak gulmelerine, endişe-i istikbal ve akıbetbinlik adesesiyle, gayet şaşaalı bir gece bayramında, hapishane penceresinden bakarken, nazar-ı hayalime inkişaf eden bir vaziyeti beyan ediyorum.
Sinemada, eski zamanda mezaristanda yatanların vaziyet-i hayatiyeleri gorunduğu gibi, yakın bir istikbalde mezaristan ehli olanların muteharrik cenazelerini gormuş gibi oldum. O gulenlere ağladım. Birden bir tevahhuş, bir acımak hissi geldi.

Aklıma dondum, hakikatten sordum: “Bu hayal nedir?”

Hakikat dedi ki:

Elli sene sonra, bu kemal-i neşe ile gulen ve eğlenen zavallılardan elliden beşi, beli bukulmuş, yetmiş yaşlı ihtiyarlar gibi; kırk beşi, mezaristanda curumuş bulunacaklar. O guzel simalar, o neşeli gulmeler, zıtlarına inkılÂb etmiş olacaklar. “Kulli Âtin karîb” [Gelmesi muhakkak olan her şey, yakındır] kaidesiyle, madem yakında gelecek şeylerin gelmiş gibi gorulmesi bir derece hakikattir; elbette gorduğun hayal değildir.

Madem dunyanın gafletkÂrÂne gulmeleri, boyle ağlanacak acı hallerin perdesidir ve muvakkat ve zevale maruzdur; elbette bîcare insanların ebedperest kalbini ve aşk-ı bekaya meftun olan ruhunu guldurecek, sevindirecek, meşrû dairesinde ve muteşekkirÂne, huzurkÂrÂne, gafletsiz, masumÂne eğlencelerdir ve sevap cihetiyle bÂkî kalan sevinclerdir. Bunun icindir ki, bayramlarda gaflet istil edip gayr-i meşrû daireye sapmamak icin, rivayetlerde, zikrullaha ve şukre cok azîm tergibat vardır. T ki, bayramlarda o sevinc ve surur nimetlerini şukre cevirip, o nimeti idame ve ziyadeleştirsin. Cunku şukur nimeti ziyadeleştirir, gaflet ise kacırır.

Lem’alar, Yirmi Sekizinci

Lem’a, s. 434

LUGATCE:

akıbetbinlik: Akıbeti gormek.

ebedperest: Sonsuzluğa aşırı derecede tutkun.

tergibat: Rağbetlendirme, teşvik.

zeval: sona erme.

zikrullah: Allah’ı zikretme, anma, hatırlama.

***
__________________